SEXOPAT RUH

"Proloq"

Onunlan aramizdaki mesafe burunlarimiz toqqusana qeder idi. Uzunu uzume sixib, goz yaslarimda bogulmagin dadini diliyle hiss edirdi... Gozlerindeki alov, qezeb ruhumu ele ordaca teslim etmeyime bes idi. Bogazima yapismis sert elleri, uzumde ucusan nemli telleri ve meni yandiran odlu nefesi, olumu az da olsa dadmama sebeb olmusdu...

Qorxularimi yenmek arzusu, bu heyatda artiq yasamayan bir manyakin sahesinde alt ust olmusdu artiq. Onun tek isteyi qorxularimla qidalanib, ruhuma, bedenime ve bekaretime sahib olmaq idi... Qarsisindaki, acizliyim, zeifliyim ona sadece hezz verirdi. Men de onun novbeti qurbanlarindan biri idim artiq. Olumum bele ani olmayacaqdi menim orasi deqiq idi. O mene olumu her an her deqiqe hezin-hezin aci vererek yasadacaqdi...

En qeribeside ne idi bilirsiniz?
Menim olumu onun ellerinden dadacagima qorxmamagim... Sanki illerdir bunu gozleyirmis kimi, onun meni bogan ellerinde sakit qalmagim... Aci verse de, nefesim kesilse de, qurumus dodaglarim onun isti opusleri ile yaslandigi an, butun acilarimi unutmagim...

Qorxularimiz... Bilirsinizmi biz heyatda niye uduzuruq?
Sebeb: Qorxularimiz! Atdigimiz her addimda, bizleri her zaman bir addim geriye surukleyen qorxularimiz. Teklik qorxusu, yaxinlarini itirmek qorxusu, qaranliq qorxusu, kolge, sessizlik, yukseklik, heserat, bogulmaq, sevgisizlik, terk edilmek, goze gorunmezler ve olum qorxusu...

Oysa biz qorxularimizi derk edib, onlardan guclu oldugumuzu hiss etdirsek...

Meselen: Tekliyin Allaha mexsus oldugunu ve bizim hec bir zaman tek olmadigimizi derk etsek. Cunki bizi tek qoymayan meleklerimiz var ciyinlerimizde...

Qaranligi aydinliq kimi gorduyumuzu dunsek. Cunki qaranliqlar aydinliqlarin ikinci uzudur...

Yaxinlarimizi itirdiyimizi deyil, sadece yatdiqlari yuxudan oyandiqlarini dusunsek. Cunki bu onlara hediyyedir. Kabus dolu yuxulardan oyanmaq qeder gozel bir sey ola bilmez...

Sessizliyi musiqi ile seslendirsek. Tek mp3 dinlemekle deyil, ciy-ciy "ermeni radiosuna" benzetdiyimiz oz sesimizle. Az da olsa uzumuzde tebessum yaranar cunki...

Kolgelerin bize mexsus oldugunu, sadece qaranliq otaqdaki zeif isiqla ortaya cixan goruntu oldugunu derk etsek. Dogrusu budur cunki...

Yuksekliklerde ozumuzu "Sahinler kimi" suzen dusunsek. Azadligi, adrenalini, oz guveni az da olsa qazanmis olariq cunki...

Hesaratlarin bizden zeif canlilar oldugunu dusunsek. Onlarinda bu heyatda yasamaq ucun bir missiyalari var cunki...

Bogulmagi deyilde havasizligin caresini dusunsek. Gozlerini yumub, suda bogulmagi gozlemek, kendirden asli qalmaq, qatil bir caninin ellerinden bogulmaq yerine, qurtulmagin yollarini axtarsaq. Bunu yalniz biz bilerik cunki...

Sevgisizliyin de sevgi kimi gelib kecici oldugunu dusunsek. Her bir hiss kimi, o da basladigi kimi biter cunki...

Terk edilmek yerine, terk etdiyimiz dusunsek. Cekdiyimiz acilari cekdirmis olariq cunki...

Goze gorunmezlerin de bizim kimi varliqlar oldugunu dusunsek. Onlar da yasamaga mehkumdurlar cunki...

Olumden qorxmaq yerine,olumu sevincle qarsiladigimizi dusunsek. Olum haqqdir, her kes bir gun olumu dadar cunki...

Qorxularimizdan qacmaq yerine, qorxularimiza qucaq acsaq her sey gozel olar cunki.... :)

Ezizlerim oxuyub fikir bildirin. Dusunceleriniz cox onemlidir mene.
Imza: Aynur Qasimova