Aşkım...

¤7¤

Cumartesi günü Buğra ile birlikte dışarı çıktık. Bir cafeye gittik. Orda yanımıza bir kız geldi. Ben konuşamadım. Ama adının Derya olduğunu öğrendim. Benim! Buğra'mı! Seviyor! Olnaz böyle şey o benim! Ah! Çok saçmaladım. Zaten beni seviyor.

"Zeynep? Sen iyi misin?"

Bunu Derya denen pislik gittikten sonra söylemişti.

"İyiyim. Peki o kız ne iş?"
"Bizim okuldan bir kız. Bana aşıkmış."

Bir ortak yanımızı daha buldum. Keşke böyle bir ortak yanımız olmasa.

"Senden başkası yok mu okulda? Gitsin başkasını sevsin. Ama bir de şu var tek yakışıklı sensin."
"Tek güzel de sensin. Bu her ne kadar bir sorun olsa da."
"Nasıl?"
"Sana bakan tüm erkekleri tehtit ediyorum. Çünkü sen sadece benimsin."

Mesaj
Annişim

Hemen eve gel eşyalarını aldım baban geldi.

Babam? O oldü sanıyordum.

"Buğra..."
"Meleğim? Sen iyi değilsin. Eve gidelim."
"Olmaz. Benim evime gitmeliyim annem ve babam..."

Bunları söylerken ağlıyordum. Mutluluktan değil. Ben o adamı istemiyorum. Onunsuz daha iyiyim.

"Baban?"
"O yaşıyormuş. Ah! Keşke gelmeseydi"
"Belki seversin güzelim, denemeni öneririm"

•°•°•

Eve gittiğimde annem kapıyı açtı salonda o adam, annem ve ben vardık.

"Zeynep babana anlatmak istediğin şeyler vardır sanıyordum."
"Hayır anne yok ama belki o birşeyler anlatmak ister, ha ne dersin baba?"

'baba' derken kelimenin üzerinde durdum.

"Tek anlata biliceğim şey başka bir annen daha olduğu."

"Bana ne? Asla ona anne demem! İstemiyorum seni ve gereksiz yeni eşini! İkinizde hayatımdan siktir olup gidin!"

Sinirle kapıyı çarparak odadan ayrıldım. Hemen Buğra'yı aradım.

"Güzelim"
"Buğra biraz daha sizde kalsam..."
"Hayatının sonuna kadar kalsan?"
"Buğra'm ya çok seviyorum seni"
"Bekle ben geliyorum evine"
"Tamam. Teşekkürler"
"Herzaman aşkım için herşeyi yaparım"