Ruh Diaries: Ημερολόγιο μιας goth καύλας

11. Υπόσχεση

Ημέρα... δεν ξέρω ποια. Από τότε που τελείωσε η συναυλία, ο χρόνος κάνει ό,τι θέλει.
Το Spotify παίζει She Past Away χωρίς σταματημό. Κάθε φορά που μπαίνει η εισαγωγή από το "Ruh", νιώθω την καρδιά μου να σπάει και να ξανακολλάει σαν να μου κάνει reboot η ψυχή.

Στο μυαλό μου, τα φώτα της Θεσσαλονίκης ακόμη αναβοσβήνουν πάνω από το πλήθος. Το δάπεδο έτρεμε από τα μπάσα, το καλώδιο της κιθάρας έλαμπε σαν λάμα μαγεμένου όπλου, κι εγώ... εγώ απλά ήμουν εκεί. Τόσο κοντά που νόμιζα ότι θα σταματήσει ο χρόνος αν άπλωνα το χέρι μου δυο εκατοστά παραπάνω.

Δεν το έκανα. Κι όμως... αυτό το μικρό, άπιαστο «σχεδόν» με στοιχειώνει πιο πολύ από όλα.

Προσπαθώ να κρατήσω τις στιγμές ζωντανές.
Πίνω καφέ αργά το βράδυ, γιατί έτσι έκανε η καρδιά μου να χτυπά στο tempo τους.
Φοράω το μαύρο μου πουκάμισο, αυτό που φόρεσα εκείνο το βράδυ, και μυρίζει ακόμη λίγο καπνό και λίγο ιδρώτα από το χορό.
Και κάθε φορά που κοιτάω φωτογραφίες, νιώθω σαν να ανοίγει μια πόρτα στο στομάχι μου: γλυκό άγχος, γλυκιά πίκρα, γλυκιά λαχτάρα.

Δεν μου έλειψε μια "συναυλία".
Μου έλειψε το συναίσθημα ότι για μία ώρα, ήμουν σε έναν άλλο κόσμο.
Έναν κόσμο που μιλούσε τη γλώσσα μου χωρίς να χρειαστεί να πω λέξη.
Έναν κόσμο όπου οι κιθάρες έκλαιγαν για μένα και ο ρυθμός με κουβαλούσε χωρίς να προσπαθήσω.

Και ξέρω... θα ξανάρθουν.
Μπορεί όχι σύντομα, μπορεί όχι τόσο σύντομα όσο θέλω.
Αλλά θα επιστρέψουν.
Και εγώ θα είμαι εκεί. Με τα ίδια μάτια, με λίγο πιο ραγισμένη αλλά πιο γεμάτη καρδιά. Με περισσότερη αγάπη και περισσότερη μουσική μέσα μου απ' ό,τι είχα όταν έφυγαν.

Μέχρι τότε, κρατάω ζωντανό ό,τι μπορώ:
Τα flashback. Το χέρι που έπιασε η καρδιά μου από τη σκηνή.
Το φως που χρωμάτιζε τον καπνό.
Τους ανθρώπους δίπλα μου που έγιναν οικογένεια για λίγα λεπτά.

Και πάνω απ' όλα...
την υπόσχεση ότι η μουσική που με έκανε άνθρωπο, θα με κάνει να αντέξω μέχρι να τους ξαναδώ.... Doruk, Volkan δώσατε υπόσχεση στη συναυλία της Αθήνας την άλλη μέρα... θα σας περιμένουμε... θα σας περιμένω...

Το βίντεο απο πάνω το τράβηξα εγώ στο live του Μαρτίου 😭 Μου λείπουν...