ដំណើរជីវិត (BBANGSAZ)

ep13

បីថ្ងៃក្រោយពេលដែលហាននីត្រូវចេញពីពេទ្យហើយមកដល់ផ្ទះមានសមាជិកជាច្រើនរងចាំពួកគេទាំងស្នាមញញឹមមួយដ៏សែនស្រស់ស្អាតចាំទទួលអនាគតម្ចាស់ស្រីថ្លៃរបស់ពួកគេនោះអី។ដោយតែលោកគីមបានរៀបរាប់តាមដំណើរដើមទងអោយអ្នកបម្រើបានស្ដាប់ថាគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែជាការសម្ដែងតែប៉ុណ្ណោះ។រឿងដែលគាត់នឹងម៉ាក់ហាននីគ្រាន់តែជាការសម្ដែងចថ់សាកចិត្តមីនជីថាស្រលាញ់អត់ដល់ឥឡូវបានសម្រេចនាំគ្នាញញឹមញញែមយ៉ាងសប្បាយ។ធ្វើអោយហាននីគាំងមួយកន្លែងសម្បីតែមីនជីក៏ដូចគ្នាដែល។
"ក្មេងៗនៅនិយាយគ្នាលេងបន្តចុះណាម៉ាក់រវល់សិនហើយ"
"បាទ/ចាស៎"
ក្រោយពួកគាត់ដើរចេញហាននីក៏ទៅដូចគ្នាទុកឪកាសអោយមិត្តៗបែកគ្នាជាយូរនៅនិយាយគ្នាម្ដង។
"តើបងមកវិញដើម្បតែបងប្រុសតើមែនទេ?"
មីនជីសួរទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុនដែលតាមមើលដំណើរសាន់នូពីក្រោយ
"បាទ!នឹងហើយមកដើម្បីតែសាន់នូ!ណាមួយថាមកជួយនិយាយឯងនឹងមិត្តថ្លៃតើមកដល់ឃើញស្វីតនឹងគ្នាទៅហើយក៏តាមដំណើរទៅ"
"ចុះមកទីនេះចុះការងារនោះ?"
ដានីអង្គុយជិតហេរីននិយាយឡើង
"មិនអីទេបងអោយម៉ាក់មើលជំនួសហើយណាមួយបុគ្គលិកក៏ចេះអស់ហើយដែលមកដោយការសប្បាយចិត្ត"
"អរនិយាយចឹងមីនជីឯងមានដឹងអត់ថាហាននីធ្លាប់ស្គាល់គ្នាជាមួយនឹងហូជីន?"
ហេរីន
"ហូជីនជាមិត្តភក្តិរបស់បងសាន់នូនឹងមែនតាមដឹងនាងមិនដែលស្គាល់ផង"
"តែរូបថតមួយនោះគឺរូបរបស់ហាននីហា៎កាលនាងនៅតូចៗ!អាចអត់ដែលហូជីនជាបងប្រុសរបស់នាងដែលបន្លំធ្វើជាស្លាប់ទេដឹងហី"
ដានី
"អាចថាមែនដឹងហើយធ្លាប់ឃើញមុខហូជីននឹងហាននីមើលពីជំហៀងគឺថាស្រដៀងគ្នាសឹងតែ92%ទៅហើយ"
ស៊ុងហ៊ុនប្រាប់ទៅមីនជី
"ចឹងបងគិតថាបងហូជីនជាបងប្រុសរបស់ហាននីឬ!វាមិចនឹងអាចទៅរួចទៅទាំងត្រកូលនឹងមឈ្មោះគឺខុសទាំងស្រុង!មិចនឹងអាចទៅរួច"
មីនជី
"ត្រកូលគឺដូចគ្នា ផាម ហូជីន នឹង ផាម ហាននី! ផាម ហូជីនជាឈ្មោះដើមរបស់គេឯឈ្មោះថា ផាកហ្គុម ហូជីនជាឈ្មោះនៃវង់ត្រកួលគ្រួសារមួយដែលប្អូនរបស់គេមានឈ្មោះ បាហ្គូជីន "
"គិតថាកុំគិតអីប្រហែលជាអារម្មណ៍របស់បងដែលចេះតែគិតអីផ្ដេសផ្ដាសហើយមើលទៅ?"
"ហ៊ើយបងស៊ុងកុំគិតច្រើនអីណា!ឆាប់ចាស់ណាស់"
ហេរីនចម្អកទៅកាន់មិត្តដែលធ្វើមុខសេធៗនោះ
"បងនិយាយពិតបែរជាមុនជឿ"
"មកពីបងពិនស្រម៉ៃពេកទើបគ្មានអ្នកជឿ"
ដានី
"ហូខុសមកពីបងចឹងឬ!បានហើយបងទៅរកសន់នូសិនណា"
ងើបដើរចេញទៅតាមសាន់នូដែលនៅមាត់បឹងខាងក្រោយផ្ទះ។
មកដល់ឃើញថាគេកំពុងកប់ទឹកលេងមើលទៅទំនងសប្បាយទើបដើរចូលទៅជិតគេដើម្បីនិយាយគ្នា។
"ខានជួបគ្នាយូរហើយសុខទុក្ខយ៉ាងមិចដែល"
ស៊ុងហ៊ុនសួរទៅកម្លោះតូចដែលតាមងើយមើលនាយ
"ធម្មតាៗមុនជាកើតទុក្ខណាស់ណាទេ"
គាត់តបវិញបន្តគប់ទឹកលេង
"នៅតែដូចក្មេងដដែល?សកម្មភាពនេះចាំបានច្បាស់ថាពួកយើងធ្លាប់បានធ្វើរួមគ្នាកាលពីមុន"
"អត់បានចងចាំឡើយតាំងពីពេលដែលលោកចាកចេញខ្ញុំបានបំភ្លេចគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់"
ងាកមើលរាងខ្ពស់ដែលខាំមាត់តិចៗស្ទើរតែឈាមទៅហើយព្រោះអៀនខ្មាស់លើរឿងដែលបានកើតឡើងនោះ។
"បងស្មានតែចាំតើមិនអីទេ!ចុះសាន់នូនឹងហូជីនទំនាក់ទំនងល្អនឹងគ្នាឬអត់!គេមានធ្វើបាបចិត្តដែលអត់នឹង"
"វាមិនចម្លែកទេដែលនៅសុខៗក៏មកសួរបែបនេះនោះ"
"ជោគវាសនាដាកើកម្រិតអោយយើងជួបរឿងបែបនេះ"
"លោកខុសច្រើនណាស់បបួលប្អូនខ្ញុំអោយចេះខូចអោយចេះផឹក!ចេះបំផ្លាញ!លោកបំផ្លាញប្អូនខ្ញុំដើរផ្លូវខុសវាមធ្យមនោះទេ!តែរឿងដែលលោកធ្វើបាបបេះដូងខ្ញុំធ្វើអោយកាន់តែមានសម្ពាត"
សាន់នូរៀបរាប់ឈឺចិត្តណាស់ពេលនោះដែលគេបានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទៅហើយបែរជាដើរចាកចេញមិនមានហេតុផលដែលត្រូវបកស្រាយ!នេះជាចិត្តមនុស្សដែលចង់ចាកចេញកុំបន្ទោសលើជោគវាសនាឬព្រហ្មលិខិត!តែមនុស្សដែលចង់ទៅគឺទៅហើយកុំបាច់ឃាត់ឃាំងគេក៏មិននៅដែល។
"ចឹងបងសុំទោស....ពួកយើងយើងត្រូវគ្នាវិញទៅ!លើកនេះបងសន្យាថានឹងបង្កើតគ្រួសារជាមួយអូនដោយសុភមង្គលនឹងមុនចាកចេញទៀតនោះទេ!ទៅជាមួយបងទៅ"
គាត់បបួលសាន់នូអោយទៅជាមួយទោះដឹងថាគេមិនចង់ក៏បញ្ចុះបញ្ចូលជានិច្ច។
"គិតថាចិត្តទន់ភ្លាមៗមែនទេ!មើលទៅមិនសមហេតុផលនោះទេដែលយល់ព្រមត្រូវគ្នាវិញបានយ៉ាងងាយនោះ"
"អោយធ្វើយ៉ាងមិចទើបព្រមទៅ!បងធ្វើគ្រប់យ៉ាងអោយតែលើកទោសអោយបង"