ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ဆောင်းကအအေးနည်းပေမဲ့
လေအေးလေတွေကတော့ တဖြူးဖြူးလေးတိုက်ခတ်နေသည်။ မရောက်ဖြစ်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့နေရာလေးတွေ၊မတွေ့ဖြစ်တော့တဲ့လူအချို့ရယ်၊ရက်စက်စွာပြတ်သားခဲ့တဲ့နှလုံးသားကအချစ်ဆုံးလူရယ်ဘာတွေကများကဲကွာစေခဲ့ရတာလဲ။
အချိန်ရာသီတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုကုန်ဆုံးခဲ့ပေမဲ့မေ့မရနိုင်တဲ့အမှတ်တရတွေကတော့ရင်မီာကျန်နေစမြဲပင်။ နွေ၊မိုး၊ဆောင်း တဲ့ရာသီနာမည်လေးတွေကသိပ်လှသလို မိန်းခလေးတွေအရှုံးပေးရလောက်တဲ့ကောင်လေးရဲ့အလှတွေချိုသာတဲ့ပုံစံတွေကသူ့ကိုနှစ်ကြာရှည်စွာစိတ်တွေကိုနားမလည်နိုင်ဖြစ်စေခဲ့တယ်။
"Stateကျောင်းသားဘဝကိုပြန်သွားချင်တယ်ကောင်လေးရယ်
မြန်မာပြည်မှာအသိမိတ်ဆွေဟုတရားဝင်ပြောရလောက်တဲ့အထိသူ့မှာအပေါင်းအသင်းတွေရှိမနေခဲ့ပါဘူး။
လူကြီးတွေရဲ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့်သူကိုယ်တိုင်ပါအလိုတူအလိုပါလုပ်ခဲ့တဲ့အတွက်လည်းတကယ့်ကိုမိုက်မဲခဲ့တာပင်။
သူမဆက်သွယ်ဖြစ်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ဖုန်းတစ်လုံးကိုကောက်ဆက်လိုက်မိသည်။
"မာန် လား
"ဟုတ်ကဲ့မိုးသောက်မာန်ပါရှင့်
"အကိုပါ
မိုးသောက်မာန်စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားရသည်
ဘယ်ကလူမှန်းလည်းသူမသိပါ ဒါပေမဲ့အဲ့အသံကိုတော့ရင်းရင်းနှီးနှီးသူမှတ်မိနေသည်ပြောလိုက်လို့မဟုတ်ရင်လည်းကိုယ်ပဲမှားနေမှာမို့အသိပေးပုံစံနဲ့ပဲပြောမိသည်။
"အာ!ဖုန်းနံပါတ်စိမ်းနဲ့မို့လို့ မသိလို့ပါ
ဘယ်သူလဲရှင့်
"အကိုပါ ဝေဦး
"ရှင် အကိုဝေဦး
"ဟုတ်တယ် ခနလောက်တွေ့လို့ရမလား
"အရင်တုန်းကနေရာပဲလား
"ဟုတ်တယ် မာန်
________________________
"မား သားပြန်လာပြီ
"
"မား daddy
"သားပြန်လာပြီကို
"လွမ်းနေတာdaddyကို
နော်မင်းရှန်အထာသိစွာသူ့daddyကိုဦးဆုံးဖက်ပြီးချွဲလိုက်မိသည်။မဟုတ်ရင် မတော်ရသေးတဲ့အမျိုးသားနဲ့ပေးစားနေအုံးမှာ။
YOU ARE READING
ကျွန်တော်ရဲ့ထိုးမုန့်လေး
Romanceချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားလုံးထက်ပိုမြတ်နိုးတယ်ကို့ရဲ့ဘဲပေါက်ဝါလေး🐣
