Dans met me (gay / boyxboy)

deel 2

deel 2

Ik friemel met mijn vingers. Hoe moet ik dit zeggen? Hoe moet ik dit uitleggen?
'Weet je nog dat we samen naar The Vampire Diaries keken toen we dertien waren en je verliefd was op Damon? En jij je hele kamer vol posters van hem had hangen?' fluister ik, nog altijd haar blik ontwijkend
'Ja.' Antwoord ze.
'Ik voelde me precies hetzelfde. Ik jatte je posters om er zelf naar te kunnen kijken.' biecht ik op. Damon Salvatore was Cas haar eerste crush geweest. En de mijne.
Het blijft stil. Na een tijdje waag ik het om op te kijken. Cas staart me verbluft aan. Maar niet boos, of walgend, twee dingen waar ik bang voor was.
'Dus.. je bent homo?' vraagt ze me zacht. Ik knik.
'Weet je het zeker?'
'Ik weet het heel zeker, Cas. Zoiets verander je niet. Meisjes zoals Lavinia doen me niets.'

Het blijft een tijdje stil.

'Cas.. Ik ben nog steeds dezelfde, hoor. Er verandert niets.' Dat laatste klonk meer als een vragende smeekbede. Ik wilde niet dat er iets zou veranderen. Ik hield van Cas en ik wilde dat zij nog steeds van mij hield.
Opluchting spoelt door me heen wanneer ze me in een omhelzing neemt. 'Natuurlijk verandert er niets. Je bent nog steeds mijn broer. Het komt alleen een beetje als een schok voor me. Ik dacht dat ik je kende.'
'Je kent me ook, Cas. Beter dan wie dan ook.' Ik knuffel haar terug. We zitten een hele tijd in deze vreemde omhelzing. Uiteindelijk laat ze me los.
'Wil je naar huis?' vraagt ze me vriendelijk.
'Ik wil je feestje niet bederven. Ik wacht hier wel.'
Ze kijkt me nog een keer bezorgd aan. 'Weet je het zeker?'
'Ja. Ga nou maar naar je feest.' Ik geef haar een duwtje om mijn woorden kracht bij te zetten.

Als Cas weer naar het feest is, zit ik een beetje heen en weer te schommelen op het bankje. Dat ging veel beter dan ik had verwacht. Ik voel me opgelucht, alsof er een last van mijn schouders is gevallen.

Ik heb geen idee hoe lang ik in gedachten verzonken op het bankje zit, maar ik moet van ver weg komen als een jongen mij aanspreekt.

'Sorry?' zeg ik tegen hem. Ik hem absoluut niet gehoord wat hij zei.
'Ik vroeg of deze plek bezet was,' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ga je gang.'

Hij gaat op het schommelbankje naast me zitten. 'Heb je geen zin om te feesten? Ik zie je hier nu al een tijdje zitten,' zegt de onbekende jongen tegen mij.
Ik schud mijn hoofd. 'Niet mijn ding. Ik wacht tot mijn zus is uitgefeest en dan ga ik weer. Ik ben hier voor haar.'

'Wie is jou zus?' vraagt de jongen nieuwsgierig.
Ik knik met mijn hoofd in de richting van het feest. 'Die met het rooie haar. Cassidy.'

'Zij zat bij jou, een tijdje geleden. Ik dacht dat ze misschien je vriendin was en dat ze je net gedumpt had en dat je hier daarom zo treurig alleen zat,' zegt de jongen opgewekt. 'Ik ben blij dat dat niet het geval is.'

Ik moet onwillekeurig lachen. Ik kijk naar hem op. Ik kijk nog eens goed en mijn adem stokt in mijn keel. Deze jongen is knáp. En een beetje te oud voor dit feestje. Hij ziet er niet uit als een zeventienjarige. Hij moet een jaar of twintig zijn.

'Ik ben Jack,' zegt hij, en hij steekt zijn hand naar me uit. 'Christian,' antwoord ik.
Ik aarzel een beetje, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik ben altijd een beetje verlegen in het gezelschap van onbekenden.
'Hoe ben jij op dit feest beland?' vraag ik hem. Ik kan moeilijk vragen hoe oud hij is en wat hij hier doet, toch?

Jack lacht. Een brede, gekmakende glimlach. 'Ik woon hier. Dit is het feest van mijn zusje. Ik zat boven, en ik zag je uit het raam van mijn slaapkamer.' Hij wijst naar boven. Ik kijk omhoog naar het grote huis en de kamer die hij aanwijst. Er wapperen donkerblauwe gordijnen voor het open raam.

'Lina houdt hier wel vaker feesten in het weekend, als onze vader weg is. Hij doet daar niet zo moeilijk over. En het huis is er groot genoeg voor.'
Het is inderdaad een enorm huis. Ons huis zou er wel vier keer in passen. Zelfs de tuin is enorm, en ik weet vrij zeker dat ik een glimp van een zwembad heb opgevangen. 'Het lijkt me heerlijk om hier te wonen,' zeg ik zonder er bij na te denken.

Jack trakteert me op nog een brede lach. 'Dat is het ook.'

'Heb je zin om te dansen?' vraagt hij me, nog steeds lachend. 'Je kan hier toch niet de hele avond blijven zitten? Kom!' hij trekt me van de schommel en sleept me mee naar de dansvloer. Met zijn enthousiasme doet Jack me aan Cas denken en ik laat me meeslepen in de richting van de muziek.

Ik sta een beetje onwennig op de dansvloer, omgeven door vreemden. Ik kan niet dansen, ik durf me nauwelijks te bewegen. Jack springt en danst juist of zijn leven ervan afhangt. Ik beweeg voorzichtig mee op de muziek. Ik zie Cas haar rode krullen mijn kant op komen. Als ze bij me is slaat ze haar armen om mijn nek. 'Ik wist wel dat je bij zou draaien!' roept ze in mijn oor. 'Hey Jack!' roept ze flirterig in zijn richting. Cas kende hem duidelijk. 'Hoi, Cassidy,' antwoord hij met een glimlach. 'Volgens mij moeten we die broer van jou een beetje leren dansen!' Cas lacht en knikt. Ze kijkt naar Jack met een flirterige blik, die ze meestal bewaard voor Jason, haar huidige vriendje. Ik weet niet of ik dat wel prettig vind. 'Waar is Jason eigenlijk, Cas? Is hij er niet?' vraag ik.

Ze schudt haar hoofd. 'Hij moest leren voor zijn hertentamens.'

'En nu dansen jij!' roept Jack. Cas lacht met hem mee. Ze grijpen elk een arm beet en slepen me mee in hun springende bewegingen op de maat van de muziek.

Ik wist niet dat dansen zo leuk kon zijn. Onder de aanmoediging van Cas en Jack en een paar glazen alcohol die Jack steeds voor me haalt, beweeg ik op een gegeven moment zonder mijn normale remmingen en dans of ik nooit iets anders doe in het weekend. Ik drinkt nooit alcohol en ik begin het effect aardig te voelen. Ik heb geen idee hoelang we hier al zijn.

'Ik denk dat het tijd is om te gaan!' roept Cas in mijn oor. 'Je begint dronken te worden, je weet hoe boos mam zal zijn als ze dat ontdekt!' Ik knik naar haar.

'Jack?' roep ik. Hij draait zich om. 'Wij gaan,' zeg ik tegen hem. Hij buigt zich naar voren. 'Tot de volgende keer, Christian,' zegt hij zacht in mijn oor. Hij lacht naar me. 'Tot de volgende keer, Cassidy!' en hij kust haar op haar wang. Cas trekt me mee naar buiten. Daar begin ik de alcohol pas echt te voelen. Ik sta wankel op mijn benen en de wereld om me heen wil maar niet stil blijven staan. We stappen op de fiets en gaan onderweg naar huis. De wind zorgt ervoor dat ik weer wat ontnuchter, en als we thuis zijn kan ik al bijna normaal lopen.

Cas en ik sluipen naar onze kamers. Ik ben opgelucht als ik mijn slaapkamerdeur achter me dicht kan doen en in bed kan kruipen. De avond is heel anders verlopen dan ik dacht.

----------------------------------

foto is Cassidy!