👻 👻:
အပိုင်း ၁၁
ယွမ်လီသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ သွေးစက်စွန်းများကို ဆေးကြောပြီး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သော အဝတ်အစားများ ပြောင်းလဲဝတလိုက််ဆင်သည်။ထိုအရာတွေလုပ်ဆောင်နေချိန်တွင် သူသည် တည်ငြိမ်နေဆဲဖြစ်သည်။
ဤရှုပ်ထွေးသောကမ္ဘာတွင် အသက်ရှင်ရပ်တည်ရန်နှင့် သူ၏ရည်ရွယ်ချက်များကို ဖြစ်မြောက်စေပြိး ခိုင်မာစွာရပ်တည်လိုပါက သတ်ဖြတ်ခြင်းသည် ရှောင်လွှဲ၍မရပေ။ပေးဖို့ထိုက်တန်သောလူအချို့ကို ပြင်းထန်သောပြစ်ဒဏ်များပေးခြင်းသည် လုပ်သင့်သောအရာတစ်ခုသာဖြစ်သည်။
ထိုသူတို့၏ အော်ဟစ်သံများနှင့် သွေးစက်များသည် ယွမ်လီ၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကို လှုပ်ခတ်ရန် မလုံလောက်ပေ။
နေ့လယ်ပိုင်းတွင် ယွမ်လီသည် ချူဟ
ယ်ချောင်နှင့်အတူ ခရိုင်ဝန်၏အိမ်သို့ ပြန်လာရန် ပြင်ဆင်သည်။မထွက်ခွာမီ သူသည် ဝမ်အာကိုခေါ်ပြီး
“မင်းရဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ပြင်းထန်တဲ့ဒဏ်ရာတွေရထားတယ်။ သူတို့ ဆေးကုသမှုခံယူရင်တောင် သွေးထွက်လွန်ပြီး သေဆုံးနိုင်တယ်။ မင်း ကျွန်တော့်ကို အပြစ်တင်သလား?”
ဟု မေးသည်။ဝမ်အာ၏စိတ်သည် လူပ်ရှားသွားပြီး သူ၏သစ္စာရှိမှုကို ဖော်ပြရန် သူ၏လက်သီးများကို အလျင်အမြန်ကျစ်နေအောင်ဆုပလိုက််သည်။
“သခင်လေး၊ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုစကားမျိုးပြောရတာလဲ? ကျွန်တော် ဝမ်အာက အမှားအမှန်ကို နားလည်ပါတယ်။ သူတို့က ကျေးဇူးတရားမသိဘဲအရင် သစ္စာဖောက်ခဲ့တာ ။ ကျွန်တော့်မှာ သစ္စာမရှိတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ မရှိဘူး။ သူတို့သေရင်တောင် နောင်တရဖို့မထိုက်တန်ပါဘူး”
ယွမ်လီသည် သူ့ကို စိုက်ကြည့်ကာစစ်ဆေးနေသည်။သူ၏အကြည့်အောက်တွင် ဝမ်အာသည် မသိစိတ်ကပင် ချွေးစေးများပြန်လာပြီး သူ၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သူ၏လက်ဖဝါးများက ချော်ချင်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဤခံစားချက်သည် သူ အရာရှိ၏ပစ္စည်းများကို ကြားဖြတ်ခဲ့စဉ်ကထက်ပင် ပို၍စိတ်ပူပန်နေသည်။ခဏအကြာတွင် ယွမ်လီသည် သူ၏အကြည့်ကို ပြန်ရုပ်သိမ်းပြီး ပြုံးလိုက်သည်။
“ဝမ်အာ၊ ခင်ဗျားက သစ္စာရှိပြီး ရဲရင့်တယ်၊ သူရဲကောင်းစိတ်ဓာတ်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ခင်ဗျားလိုမျိုး ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့လူကို လိုအပ်နေတာ။ ခင်ဗျား ကျွန်တော့်နောက်လိုက်ဖို့ ဆန္ဒရှိသလား?”
ဝမ်အာသည် ခဏတာ အံ့အားသင့်သွားသော်လည်း ထို့နောက် သူ၏ပျော်ရွှင်မှုသည် လှိုင်းလုံးကဲ့သို့ ပေါ်လာပြီး ယခင်က စိတ်လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည်။ သူသည် သူ၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ထိန်းချုပ်ပြီး “ကျွန်တော်က သခင်လေးရဲ့နောက်လိုက်ဖို့ တကယ်ကို ဆန္ဒရှိပါတယ်”
ဟု အလွန်တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေသည်။ယွမ်လီသည် သူ၏အစေခံကို ချက်ချင်းခေါ်လိုက်ပြီး မြင်းတစ်ကောင်၊ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော သံချပ်ကာဝတ်စုံတစ်ခု၊ နှင့် ရွှေ၊ ငွေ၊ နှင့် ကျောက်မျက်ရတနာသေတ္တာတစ်လုံးကို ယူလာခိုင်းသည်။ သူသည် ဤပစ္စည်းများအားလုံးကို ဝမ်အာကို ပေးအပ်ပြီး သူ၏ ရက်ရောမှုနှင့် စိတ်ထားကြီးမှုကို ပြသသည်။ဤပစ္စည်းသုံးမျိုးထဲတွင် သာမန်ပစ္စည်းများမှာ ရွှေ၊ ငွေ၊ နှင့် ကျောက်မျက်ရတနာများဖြစ်သည်။ မြင်းများနှင့် အနက်ရောင်သံချပ်ကာများကို အလွယ်တကူမတွေ့ရနိုင်ပေ။ မြင်းများသည် အရေးကြီးသော မဟာဗျူဟာအရင်းအမြစ်များဖြစ်ပြီး သာမန်လူများအတွက် မရရှိနိုင်သလို အနက်ရောင်သံချပ်ကာသည် ပို၍ပင် အဖိုးတန်သည်။ ၎င်းသည် ရရှိရန် အလွန်ခက်ခဲသော ရှားပါးသံချပ်ကာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ယွမ်လီသည် မြင်းများဝယ်ယူသည့် နည်းလမ်းများကို ရရှိရန် နှစ်ပေါင်းများစွာပြင်ဆင်ခဲ့သော်လည်း လက်ရှိတွင် သူ့တွင် မြင်းအကောင် ၂၀ နှင့် အနက်ရောင်သံချပ်ကာဝတ်စုံ ၅ စုံသာရှိသည်။ဝမ်အာသည် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး သူ၏မျက်နှာက နီရဲနေသည်။ သူ၏အလွန်အမင်းဝမ်းသာမှုကြားတွင် သူသည် ရှက်ရွံ့မှုကိုလည်း ခံစားရသည်။
“သခင်လေး၊ ကျွန်တော် မြင်မးစီးတတ်ပါဘူး”
ယွမ်လီသည် လင်ထျန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။လင်ထျန်းသည် မြင်းကြိုးကို ကိုင်ပြီး ဝမ်အာကို မြင်းပေါ်သို့ တင်ပေးသည်။ ဝမ်အာသည် မြင်းပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီး မြင်းကို စက်ဝိုင်းပုံစံ ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူသည် မြင်းစီးခြင်း၏အခြေခံကို အသားကျလာသည်။ သူသည် အောက်သို့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ၏အဖော်များသည် သူ့ကို မနာလိုခြင်း သို့မဟုတ် အားကျမှုဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို သူတွေ့လိုက်ရသည်။ ဝမ်အာ၏နှလုံးသားတွင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် ဂုဏ်ယူမှုတစ်ခု ဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ်လာသည်။ယွမ်လီသည် ဤမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ပြုံးသည်။ ရုတ်တရက် သူသည် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိထားမိသကဲ့သို့ ခံစားရပြီး သူ၏ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ချူဟယ်ချောင်၏အကြည့်နှင့် ဆုံလိုက်သည်။ချူဟယ်ချောင်သည် လှောင်ပြောင်လိုက်သည်။
"မရီး၊ မင်းက ရက်ရောတာပဲ”
စစ်တပ်တွင် အထက်တန်းစားတပ်ဖွဲ့များနှင့် အရာရှိများသည်သာ အနက်ရောင်သံချပ်ကာကို ဝတ်ဆင်ခွင့်ရှိသည်။ သို့တိုင် ယွမ်လီက ၎င်းကို မြင်းစီးတတ်ခြင်းပင်မသိသော တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ပေးခဲ့သည်။ယွမ်လီသည် သူ့ကို နူးညံ့စွာပြုံးပြလိုက်သည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းများသည် ပန်းရောင်သန်းနေပြီး သူ၏မျက်လုံးထောင့်တွင် ခဏတာကွေးညွှတ်ပြိး သူ၏ခေါင်းကို ပြန်လှည့်သွားသည်။ဝမ်အာ၏ကိစ္စများကို ကိုင်တွယ်ပြီးနောက် ယွမ်လီသည် ကော်လင်နှင့် ကျောက်ယင်တို့ကို လယ်ယာတွင်ထားခဲ့ပြီး ညဘက်တွင် ငွေနှင့်ကုန်ပစ္စည်းအစုအဝေးကို နေရာရွှေ့ပြောင်းရန် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် တစ်စုံတစ်ရာ
