Deel 73

223 11 1
                                    

De werkdag zat erop. Obi en ik liepen naar de kleedkamer en deden ons uniform uit. "Zoet wat wil je vanavond doen?" "Ik ga vanavond met ons ma praten ze moet inzien dat ik gelukkig met je ben" Obi kwam op me afgelopen en gaf me een knuffel. Het voelde zo goed om zijn sterke armen rond mij te hebben. We verlieten het commissariaat en reden naar huis. Eenmaal thuis plofte Obi in de zetel "schat eten we nadat ik naar ons ma ben gegaan of ervoor?" Obi antwoordde "mij maakt het niet uit. We doen wat jij wilt." "Oké dan eten we erna" Obi knikte en zette de tv op. Ik nam mijn sleutels en vertrok naar mijn moeder, na een korte maar gespannen rit kwam ik bij ons ma aan. Ik stapte uit en liep met trillende benen naar de voordeur. Ik belde aan en wachtte gespannen af. Mijn moeder kwam open doen en ik zag dat ze verrast was me te zien. "Dag mama ik kom eens met jou praten over Obi" men moeder zuchtte en rolde met haar ogen "je weet wat ik je gezegd heb" antwoordde ze kort. "Dat weet in maar al te goed maar voor je begint te zagen wil ik dat je eerst even naar me luistert. Dankzij Obi voel ik me terug geliefd elke keer hij me aanraakt slaan de vlinders in mijn buik op hol. Eindelijk heb ik het geluk gevonden. Geluk dat ik nooit meer dacht te vinden na wat er tussen mij en spiros is gebeurd. Obi en ik willen trouwen maar ik wil niet met hem trouwen zolang jij hem niet aanvaard als mijn vriend en dus jouw schoonzoon" men moeder keek me met grote ogen aan "maar schat hij is zwart" zei ze. "Ja hij is zwart maar jij wou toch dat ik gelukkig was wel dat ben ik dankzij Obi en eens je hem beter leert kennen ga je hem echt wel tof vinden." "Wat voor mij telt is inderdaad dat je gelukkig bent maar" ik onderbrak haar "niks te maar ik ben gelukkig met Obi en dat is alles wat telt" men moeder was aan het twijfelen dat zag ik zo. "Mama leer hem kennen alsjeblieft doe het voor mij" zei ik op een smekende toon. "Ik zal hem leren kennen kom je zondag middag hier eten?" "Oké Obi en ik zullen er zijn" ik omhelsde mijn moeder en vertrok naar huis. Het leek wel alsof er 20 kilo van mijn schouders was gevallen

de buurtpolitie-partners?Where stories live. Discover now