Komşum Dengesiz

26.Bölüm ♠

"Biliyor ki zaten."

Cenk kafasını yukarıya kaldırıp 'Şükürler olsun!" derken, artık masadaki iki kızda sırıtmıyordu.

"Cenk, şükret şükret. Yakında cenazem çıkacak bu evden."

Simge hüzünle yerinden kalkarken, Arya biraz rahatlamıştı. Biraz. Çok az.

"Ihm.. neyse Savaş. Sen bana çikolatalarımı al yarına."

"Ben sana çikolata falan alacağımı söylemedim."

"Beni delirtmeye falan mı çalışıyorsun sen?!"

"Yoo, niye öyle bir şey yapmak isteyeyim?"

Savaş sırıtarak konuşmaya başlayınca, Arya'da aklına gelen fikirle sırıtmaya başladı.

"Aa. Dün bebeği uyutayım diye yalvarmadın mı sen?"

Sakin sakin konuşan Arya, Savaş'ı sinirlendirmek için elinden geleni yapacaktı.

"N-ne yalvarması kızım?!"

"Çikolatalar kulun köpeğin olsun! Yeterki gel uyut, diyordun ya."

"Arya! Sinirlendirme beni!"

"Yeterki gel sen Arya! Ben yollarına çikolata sererim!"

Arya bu sefer konuşurken sesini kalınlaştırmıştı.

Kaan ve Cenk gülmeye başlarken Savaş sinirden köpürmek üzereydi!

"Arya!"

Savaş elini sertçe masaya vurdu ve yerinden kalktı.

"Tamam! Alacağım çikolatalarını. Yeter ki, şu çeneni kapa!"

Savaş kendi evine doğru giderken diğerleri de kalkmıştı.

"Neyse. Sana kolay gelsin."

Arya adamlar kalkıp gidene kadar bir şey anlamamıştı.
Masaya göz gezdirdi ve dağınıklığa baktı.
Katibe'nin gittiğini biliyordu ama bir umutla bağırdı.

"Katyaaaa!!"

Ses gelmeyince İpek'i çağırmayı düşündü. Ama moralinin bozuk olabileceğini bildiği için vazgeçti. Simge zaten inat edip gelmezdi.

Arya omuzlarını düşürdü ve sandalyesinden kalktı.
Komşularından nefret ediyordu!

***

Arya kendini koltuğa attı ve başını İpeğin bacaklarına koydu.

"Ya, bize kızıyor, kural koyuyor falan ama, ben Pınar'ı özledim."

"Bende. Hem de çok."

"Bende sizi özledim güzellerim!"

Kızlar kafalarını çevirdiklerinde kollarını iki yana açan Pınar'la karşılaştılar.
Gülerek yerlerinden kalktılar ve koşarak Pınar'a sarıldılar. İki günde ne kadar da çok özlemişlerdi!

"Kapıyı kim açtı sana?"

Simge geri çekildikten sonra konuşmuştu.
Pınar cebindeki anahtarı çıkartarak havada salladı.

"Bununla."

"Geri döndün değil mi? Gitmeyeceksin daha."

"Maalesef Arya. Babamın katılığı tuttu yine. Yumuşasın, ikna etmeye çalışacağım."

Kızların suratı asılırken, Pınar ilerledi ve koltuğa oturdu.

"Ee, nasıl gidiyor? Ben yokken neler oldu?"