Zamanın Ötesinde

BİR : MİRA

Düşüncelere o kadar dalmışım ki kapının çalınışıyla adeta yerimden zıpladım.

"Girr!"

Dememle Holly odaya daldı.

"Yoksa bana veda etmicek misin? Aşağıya gel bizimkilerle de tanışırsın hem "

"Tamam geliyorum"

Aslında canım bir o kadar odadan çıkmak istemese de ,Holly'yi kıramadım herzaman ki gibi.Lobiye indiğimizde ortalık curcunaydı. Birinin enseme bir şaplak atmasıyla kendime geldim.Arkamı döndüğümde Ethan'la karşılaşmam şok geçirmem için yeterli nedendi.Yurtdışında değil miydi? Ne ara dönmüştü? Hemen boynuna atladım.Arkasında duran küçük kızı sonradan farkettim.

Küçük kızın gözleri masmavi idi.O kadar güzeldi ki , insan ilerde benim çocuğum da böyle olsun diye düşünmeden edemezdi adeta.Bana öyle içten gözlerle bakıyordu ki.Nedenini bilmiyorum ama sanki onu bir yerden tanıyormuşum ama çıkaramıyormuşum hissine kapılmadan edemedim.

"Ethan,nerden çıktın sen?"

"Seninle acilen konuşmamız gereken şeyler var.Sakin bir yerlere gitsek iyi olur.Bu arada seni Ada'yla tanıştırayım.Ada----hımm küçük arkadaşım benim."

Gözlerimi küçük kızın üstünden alamıyordum.Nerden tanıyorum ben bu kızı?

"Çok memnun oldum Ada.Hadi kafeteryaya gidelim,boştur orası."

İkisi de peşime takıldı.Tahmin ettiğim gibi kafeterya boştu.Ada'e oyalansın diye aburcubur birşeyler kapıp,bir iki masa gerimize oturttum.Sonra da Ethan'ın yanına oturdum.

"Neler oluyor Ethan? Neden döndün? Ada kimin kızı hem,senle ne işi var?"

"Sana anlatmaya nerden başlasam bilmiyorum ki.Yurtdışından geçen hafta döndüm.Senin yanına gelmeye ancak fırsat bulabildim.Ada'nın kim olduğunu ise bende tam olarak bilmiyorum elimde sadece bana gönderilmiş bir video va--"

"Anlamadım!!Bilmediğin küçük bir kızı peşinden mi sürüklüyorsun!! "

"Bir lafımı tamamlamama izin ver de videoyu izleteyim sana.Ondan sonra neden Ada'ı peşimden ayırmadığımı anlarsın"

Telefonunu çıkarıp videoyu açtığında ,belki de yıllardır nefretle özlem arasındaki çizgide gidip gelen duygularımı açığa çıkartıcak kişiyi gördüm; BABAMI.

Bizi terkettikleri günden sonra ilk nefret duygusu ağır bastı.Nefret etmek en kolayıdır çoğu zaman zaten.Nefret ettiğini söylersin,sayarsın,söversin.Ama günler geçtikçe ağır basan ,yerini özleme bırakan o duygu yok mu? İşte en ağırıdır o.İçin titrer her düşündüğün saniye,gözlerin dolar ama elinden bir şey gelmez.Ben derin bir sessizlikte boğuşurken Ethan gözlerimin içine bakıyordu.Biliyordum, o da benim kadar özlem doluydu ama istemiyordu o duyguyu.Kalbinin en derinine atmıştı o duyguyu sadece.Ethan videoyu başlattı.

Video babamın görüntüsüyle başladı.Babamın kameradan haberi yoktu.Gizlice çekilmiş bir görüntü idi bu.Babam bir dondurmacıdan dondurma alıyordu.Ama iki tane.Kadraja annemin girmesini beklerken aniden gelen tanıdık birini gördüm.Ve başımı kaldırdım; ADA .Babam elindeki dondurmayı Ada'a verip onu kucağına aldı.Yürürken ara sokağa girdiler.Önlerinde iki adam belirdi.Ama görüntü karardı,video burda bitiyordu ne yazık ki.