Çocuk İtalyan Abi!

GÖZLERİNDEKİ ŞEHVET

Bu kez poz verme sırası Am elia'da olduğundan, ertesisabah gene oraya gittiler. "İşimi bir daha elimden almayakalkarsan," dedi Amelia, "senin canına okurum. Ohaydut senin bir dondurmayla yetindiğini gördü, yüzü­nün hiç çizilmemiş, el değmemiş olduğu masalıyla sendenyararlanıyor." Ginia artık eskisi kadar sevinçli değildive uyanır uyanmaz, Amelia'nın çıplak resimleri arasındakalan portreleri ve onlar çizilirken yaşadığı yürek çarpıntısıgelmişti akima.

 O yüz çizimlerinin kendine armağanedileceği konusunda zayıf da olsa umudu vardı, ama bunuistemekteki asıl amacı resimlere sahip olmaktan çok,orada, ortalıkta kalacakları ve gelip giden tarafından gö­rüleceği konusundaki kaygısıydı. Sakallı'nm, o göbeklişişko ihtiyarın, Am elia'nm bacaklarını, karnını, memebaşlarını çizmiş, silmiş, karalamış olmasına bir türlü akılerdiremiyordu. Artık onun yüzüne bakarken utanıyordu.O gri gözler ve o kurşunkalem onu da incelemiş, ölçmüş,gözden geçirmiş, bir aynadan daha yüzsüzce yansıtmışve Amelia ya kımıldamadan durmuş ya da taklalar atıpçene çalmıştı demek..."Bu sabah sizi rahatsız etmeyeyim," demişti arkada­şına tam kapıdan girerlerken."Dinle," demişti Amelia da, "sen benim poz vermemigörmek istiyor muydun, istemiyor muydun? Bundan sonraböyle terbiyeli aile kızları ile görüşmemeye çalışırım."Stüdyoda tüm pencereler ve perdeler ardına dekaçılmıştı, Sakallı'yı beklerlerken onlara göz kulak olmakiçin yaşlı hizmetçi merdivenlerde görünüverdi. 

Ginia,Amelia'ya poz verirken nereye oturduğunu soruyordu,ama Amelia çoktan ihtiyarla çene çalmaya başlamıştı vesabah esintisinin odayı serinlettiğini söyleyerek pencerelerikapattırıyordu. Kadın konuşmuyor ama homurdanı­yordu, Am elia'nın alaycı gülüşlerine neden olacak, bı­yıklı ve adeta küflü bir yüzü vardı.Sakallı, sonunda önlüğünü giyerek geldi ve esip gürlemeyebaşladı, bunun üzerine şövalesini stüdyonun dibinetaşıdılar, ortaya bir masa çıktı. 

Dipte bir sedir vardı,sonuncusu dışında tüm perdeleri kapattılar, öyle oldu ki,ışık yalnızca o köşeye yağmur gibi yağmaya başladı. G iniabu karmaşada kendini fazla hissediyor, o yaşlı kadı­nın uzaktan onu gözetlediğini sanıyordu.İhtiyar çıkıp gidince, Amelia da divanın yanında soyundu;bu sırada Ginia, Sakallı'nın kocaman eline dikmiştigözlerini. Ressam bir elinin parmaklan arasındakocaman bir kömür parçasını tutarken, bir eliyle de şö­valeye beyaz bir kâğıt yerleştiriyordu. Sakallı, ona bakmadanoturmasını söylerken, Amelia'nm sesi işitildi. G inia,gene poz veriyormuşçasma pencereden çatıları seyrediyorve iyice aptal olduğunu düşünüyordu. Bütüngücünü toplayıp o yana döndü.

 Aklına ilk gelen düşünce Amelia'nın üşüdüğü, Sakallı'nm,kıza ancak gözucuyla baktığı ve odada rahatsızlıkduyan tek kişinin, merakı yüzünden buraya gelenkendisinin olduğu idi. Esmer bir kız olan Amelia sankipismiş gibi görünüyordu ve ona bakmak insanda acımaduygusu uyandırıyordu. Divanda oturmuş, kollarını biriskemlenin sırtına dayamış, yüzünü gizlemişti. Kalçadantopuğa, bacakları, koltuk altına kadar her yanı iyice gözlerönündeydi. 

Ginia, bir süre sonra sıkıldı. Sakallı'mn silip yenidençizmesini, dikkatten kırışan alnını seyrediyor, Amelia ilegülüşüyor ama sıkılıyordu. Amelia ilk kez ayağa kalkıpgerinir, divandan düşmüş külotunu yerden alırken yenidenkalbi hızlı hızlı çarpmaya başladı, ama bu aptalca birheyecandı, çünkü şu anda yalnız da olsalar, herkesin aynıyapıda olduğunu, Amelia'yı çıplak gören birinin, sankionu da çıplak görmüş gibi olacağını düşündüğü içinutandı. Artık iyice yerinde duramaz olmuştu.Başını koluna yaslayan, Amelia'mn sesini duydu:"Merhaba Ginia." Bu onu hoşnut etmek ve sakinleştirmekiçin yeterliydi. Bir an önce Am elia'nın ayak bileklerininkızardığını fark etmişti, o da soyunsa oraları kızarıkgörünürdü herhalde. "Benim tenim daha taze," diye ge­çirdi aklından.