ចាស៎អ្នកនាងតូច :រីអ៉ីននាងនិយាយទាំងសម្លឹងមើល
មុខសុងហ៊ូនមិនដាក់មុននឹងដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះបាយវិញ
កន្លងទៅប្រមាណនាទីក្រោយមកសុងហ៊ូននិងហ៊ីជីអង្គុយនិយាយលេងជាមួយគ្នាបានបន្តិចសម្លេងទូរស័ព្ទរបស់ហ៊ីជី
ក៏បន្លឺឡើង
hello បងមានការអីហេស៎ :ហ៊ីជី
មកក្រុមហ៊ុនបន្តិចមក :ហ៊ីស៊ឹង
មានរឿងអីមែន :ហ៊ីជី
កុំសួរច្រើនអោយមកក៏មកៗ :ហ៊ីស៊ឹង
ដឹងហើយតិចទៀតទៅដល់ :ហ៊ីជី
គាត់ទេហៅហ៊ីជីទៅក្រុមហ៊ុនធ្វើអី :សុងហ៊ូន
ខ្ងុំមិនដឹងដែលបង បើសួរគាត់មិនប្រាប់ផង...ឡូវខ្ងុំទៅក្រុមហ៊ុនហើយណាបងតិចទៀតខ្ងុំនឹងមកវិញ :ហ៊ីជី
អឹម..ហ៊ីជី..ជួយទិញស្ត្រប៊ីរីអោយបងមួយប្រអប់ផងបានទេ :សុងហ៊ូន
កុំថាឡើយមួយប្រអប់ចង់បានពេញទូរទឹកកកទៀតក៏បានដែលបង :ហ៊ីជី
ហាាសហា៎ បងញ៉ាំមិនអស់ទេ :សុងហ៊ូន
ខ្ងុំទៅសិនហើយណាបង..ជុប :នាងនិយាយទាំងថើបថ្ពាល់សុងហ៊ូនមួយខ្សឺតមុននឹងដើរចេញទៅ..
(បើហ៊ីស៊ឹងនៅវិញបែកក្បាលម៉ងចែនឹង)
ហ៊ីជីចេញទៅផុតបន្តិចសម្លេងគ្មានក្បាលកន្ទុយរបស់រីអ៉ីនក៏បន្លឺឡើង....
ឯងមកនេះ! :រីអ៉ីន
ខ្ងុំ...? :សុងហ៊ូន
បើមិនឯងយើងហៅអ្នកណា :រីអ៉ីននាងនិយាយទាំងសម្លក់សុងហ៊ូនរួចដើរចូលផ្ទះបាយវិញ
សុងហ៊ូនស្ងៀមត្រឹងបន្តិចមុននឹងក្រោកឈរឡើងដើរតម្រង់ទៅផ្ទះបាយតាមការហៅរបស់នាង
ផ្ទះបាយ"
សុងហ៊ូនមកដល់ភ្លាមក៏ទទួលបានការស្តីអោយពីនាងភ្លាមៗទាំងដែលខ្លួនមិនដឹងអីបន្តិចសោះ
ស៊ីខ្លួនឯងធ្វើស៊ីខ្លួនឯងទៅ :រីអ៉ីន
បើមិនធ្វើគ្រាន់តែប្រាប់ខ្ងុំទៅគឺបានហើយមិនបាច់ស្តីអោយខ្ងុំទេ :សុងហ៊ូន
ឯងជាស្អីបានជាយើងនិយាយមិនបានឋានៈអ្នកបម្រើដូចគ្នាសោះមិនចឹង :រីអ៉ីន
part 10 : នាងជាស្អី!?
Start from the beginning
