Umudun Yolcusu (+18)

ihanet

biri kapı kolunu indirdi ama kilitliydi sonra da kapıyı çaldı. "Sevde içerde misin?" Dedi alara. Onun sesini duyunca kalbim hızlandı.

Korkuyla karşımdaki kişiye bakarken o hâla önümde ona sarılmamı bekliyordu.

Alara sayenin bana mesaj atıp rahatsız ettiğini öğrenirse biterdim ben. Bana niye söylemedin diye kavga çıkarttırdı. Dahası ben artık ona sorun anlatmak ya da kavga etmek istemiyordum.

Ne yapacaktım ben, kapıyı açarsam sayeyi görecekti. Daha kötü ne olabilir diye düşünürken birden telefonum çaldı. Alara arıyordu.

"Sevde iyi misin? Niye aćmıyorsun kapıyı" dedi endişeli bir şekilde, kapıyı zorlarken yutkunarak sayeye baktım. "Lütfen tuvalete saklan, seni görmesin"

"Seni daha sonra görecek miyim?" İçimden küfredip sessiz kaldım. Nasıl bu kadar arada sıkışabilirdim.

"Sevde eğer benimle buluşursan saklanırım" ofladım, ne yapacağımı bilmiyordum.

Bu işten nasıl kurtulacaktım ben, her türlü alarayla aram bozulacaktı.

"benimle buluşacak mısın?" Diye sordu tekrar heycanla. "SEVDE İYİ MİSİN?" Alara bağırınca irkildim. Kapıyı zorlayıp kırmaya çalışıyordu kilidini.

"Çabuk cevap ver, acele et hadi" dedi saye. Yutkundum, onunla bulusmak istemiyordum. "GÜVENLİK YOK MU BURDA" alara iyice dısarda çıldırırken hızla kafamı aşâğı yukarı salladım. "Tamam"

"Saklan ne olur?" Saye büyük bir mutlulukla tuvalete girerken ben hızla dönüp kapının kilidini açtım..

Alara içeri girer girmez önce iyi olup olmadığıma baktı sonrada kollarını bana doladı sıkıca. "Bebeğim iyi misin?"  Yüzünden ne kadar çok korktuğunu görebiliyordum. "İ-iyiyim" stresten terliyordum.

"Ne oldu niye açmadın kapıyı" gözlerimi kaçırdım, ne yalan söyleyeceğimi bilmiyorum. "Korkulacak bir şey yok tuvaletteydim" arkamdaki tuvalet kabinlerine bakınca yutkundum.

"Gidelim hadi" burdan bir an önce gitsek iyi olurdu. "Kapıyı niye kilitledin, niye cevap vermedin. Niye bu kadar çok kaldın" diye art arda sorular sormaya başladı.

"A-annenin dediğini duymadın mı alara, çok utandım sakinleşmeye çalıştım. Üzerime gelme ne olur?" Verecek bir cevabım yoktu çünkü. "tamam utanma her zamanki annem işte , niye bu kadar utandın ki"

"tamam iyiyim şuan " daha fazla burda kalırsam alara bir sey sakladığımı anlardı "pek öyle gözükmüyorsun ama" alara arkaya bakınca kalbim hızlandı. Bir şey anlamamıştı di mi?

kendimi lavabodan atıp koridor kısmına geçtim "uzatma ne olur " alara kaşları çatıldı ama  br şey demedi

"gidelim kahvelerde geldi zaten" önden giderken arkada o da beni  takip ediyordu. melek teyzenin yanına geçerken ona hiç bakmıyordum. "geldiniz mi?" başımı sallayıp yerime oturdum . kahvelerimiz içerken sessizdik. alara şüpheyle bakıyordu  bana bu işin peşini bırakacağını hiç sanmıyorum.

asıl beni endişelendiren sayeyle buluşmak, alara bunu öğrenirse bana kızmakla kalmayacaktı. sayenin bana attığı fotorafla alaradan şüphelenmiş ve kavga çıkartmıştım. sayenin beni rahatsız ettiğini söylemedim.  ne yapabirim ki alara sorunlarımdan sıkıldığını söylüyordu bana bu yüzden ona hiç bi şeyi anlatmayacaktım   

biz kahvelerimizi içerken alara ara ara bana  bakıyordu ben ona hiç bir şekilde dönüp bakamıyordum, anlayacağından korkuyordum. fakat bu şekilde daha çok belli ettiğimi biliyordum. "kalkalım mı?" melek teyzeyi onayladım hemen, gerginlikten dudaklarımı yemeye başlamıştım bile