Dancer In The Dark(Yeonbin)

Does all ends end properly?/ Final2

Yeonjun'un anlatımı,

O gece ay ışığının yarattığı hüzünlü havada tek ağlayan ben değildim.

Hava gecenin 12sinde eksilerdeydi. Yağmur olasıydı ve ben, sokaklarda bir başıma dolaşıyordum.

Arkamda duyduğum kıpırtıyla hızlandım, bana ulaşmasına izin vermeden.

Arkamdaki Choi Soobin'den başkası değildi ve ben, Choi Yeonjun, ilk kez kendi adımlarımla uzaklaşıyordum ondan.

Bana iyice yaklaşmaya başlamasıyla koştum.

Bana yaklaştıkça koştum durmak bilmeden.

Hızlı koşmasıyla bilinirdi Choi Soobin. Ondan kaçamayacağımı bile bile, göz yaşlarımla koştum.

Koştum daha uzaklara koştum.

Ve o, nedendir bilinmez, bana yetişemedi.

O an hissettim ne kadar yalnız olduğumu.

Sokağın yabancılaşmasıyla bu sokağa daha önce hiç işimin düşmediğini fark ettim.

Daha önce gelmeye dahi tenezzül etmediğim, bu denli tekin sokak; ne kadar güvenli olabilirdi ki?

Seçimlerimi gözden geçirdim.

Şuan Choi Soobin'in yanında anlattıklarını dinliyor olabilirdim.

Bana sorsanız, bu seçenek karşımda dikilen 2 yapılı adamın yanında olmaktan güvenliydi.

Kesinlikle güvenliydi.

Etrafıma bakındım. Kaçacak yol tahmin edilenin aksine vardı.

Ama kapanması uzun sürmedi.

Kapüşonunu başına geçirmiş iki yapılı genç, beni korkutmaya yetmez miydi?

Emin olun, Soobin'i bir kız ile öpüşürken görmemden daha korkuturdu.

Hayatımın aşkını, düşmanımla öpüşürken yakalamamdan daha çok acıtırdı.

O an bir dilek diledim Tanrıdan.

Bizi yaratandan, diye eklemeden duramadım. Ellerimi kavuşturdum soğuktan. Sığındım onun huzurunda. En azından diledim beni yanına almasını. 

Dileğimse tek birşeydi.

Soobin'in beni bulmasıydı.

Bu evrede, ne ironik ki, ondan başka güvenebileceğim biri kalmamıştı.

Güvenimi çabucak kazanmıştı kurnaz.

Ve maalesef ki hatasında bile kaybedemiyor.

Düşündüm. Belki de son dakikalarımda düşündüm.

Beni yere yatırırlarken düşündüm.

Öldürürcesine döverlerken düşündüm.

Ağızım burnum kandan görülmeyecek kadar kanla bulanıncaya kadar düşündüm.

Ağlamadım, sadece düşündüm.

Sadece bir sözdü kulağıma fısıldanan, yeniden düşündüm.

Yüzümün her yerine sıcacık buseler kondururken düşündüm.

Ne mi düşünüyordum?

Hayatımın nasıl sona ereceğini mi?

Ve o an, dudaklarımız buluştu. Aynı bir çorap söküğü gibiydi. Bir olay gerçekleşmiş, ve ben sonuca bir çorap söküğünde olduğu gibi hızlıca ulaşmıştım.

O an düşünmelerim sona erdi.

"Ben" dedim. Dikkati bana döndü.

"Seni seviyorum Choi Soobin"

Soğuktan kızarmış yüzüne binlerce öpücük kondurdum tüm gece boyunca.

Kendisini bana çoktan affettirmişti, kurnaz tilki.

Inanın, o kız, düşmanımdı.

Ve ben o kadar alçak bir hareketi düşmanımdan dahi beklemezdim.

Yani hangi beyinini kullanan canlı, sevgilisi olan birini sırf kendisi seviyor diye öpmeye kalkışır ki?

Ve biz, o akşam saat 12 sularında, bir sokak lambasının altında aşk yaşayan iki genç olarak gözüküyor olabilirdik.

Ama biz o akşam tam anlamıyla "hayatlarını bulan" iki gençtik.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
FINAL-FINAL-FINAL

SIMDIII FINAL KONUSMASIII

Öncelikle, bu fice zaman zaman ara vermek, kimi zaman fici komple silmek istesem de fici sevmekten usanmayan herkese canı gönülden teşekkürlerimi sunarım.

Şimdi söyle bir gerçek varki bazı elemanlar var öyle mukemmel yorumlar yaptılar ki aglayasim geldi.

VE MUKEMMEL BI FINAL YAPMAYI BASARDIM

YORUM YAPAN, OY VEREN, OKUYAN HERKESE OYLE COK TESEKKUR EDERIM KIII

MUKEMMELSINIZZZZ

Simdi soyle ki 1 oy yapmis olsaniz bile ben bu fice 0 kitle ile basladigimdan bende öyle bi etkisi oldu ki.

KISA TUTMAK ISTIYORUM: TEKRARDAN, BU FICE YORUM YAPMIS,YORUM YAPAN, YORUM YAPACAK, OKUYMUS, SUAN OKUYAN, OKUYACAK, OY VERMIS, SUAN OY VEREN, OY VERECEK HERKESE COOOOO×sonsuz K TESEKKUR EDERIMMMM

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
(Şuan acayip duygusalim kimse bana dokunmasın pls)