‼️លោកពូរោគចិត្ត‼️(ចប់)✅️

Ep19: ឬក៏គាត់មានគូរដណ្តឹង?

       មកដល់ផ្ទះក្នុងក្រុងកូនចៅក៏ត្រឡប់ទៅវិមានវិញសល់តែជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងនៅផ្ទះដូចដើមគ្រាន់តែមកវិញលើកនេះខុសពីមុន។ថេយ៉ុងត្រូវយកខោអាវទៅដាក់បន្ទប់នាយទាំងអស់ហើយនាយក៏បានដករូបមីនស៊ូចេញផងដែរ នៅបញ្ជាអ្នកនៅវិមានអោយដករូបចេញព្រមទាំងអនុញ្ញាតិអោយម៉ែដោះចូលទៅសម្អាតនៅបន្ទប់សៀវភៅរៀបចំសារឡើងវិញទាំងអស់។សូម្បីបន្ទប់នាយក៏ផ្លាស់ចេញរៀបចំសារថ្មីអោមើលទៅស្រស់ស្អាតមិនអាប់អួរ អាចថាបន្ថែមពណ៌ឡើងវិញដល់ថ្នាក់កូនចៅនាំគ្នាភ្ញាក់ផ្អើលទាំងល្ងាចព្រោះស៊ូម៉ូនទៅដល់បញ្ជាអោយរៀបចំតែម្តងមិនចាំស្អែកទេ ថែមទាំងបញ្ជាកូនចៅអោយទៅទិញរបស់របរមកទាំងយប់ទៀតថេងស្រាប់ហើយថាចៅហ្វាយគេអោយតែចង់ធ្វើគឺធ្វើភ្លាមៗមិនខ្វល់យប់ឬថ្ងៃទេដូចកាលពីធ្វើតារាងបាល់អោយថេយ៉ុងចឹងបន្ទាន់រកតែធ្វើអីមិនទាន់ចៅហ្វាយគេនេះសាហាវពិតៗ។ចំណែកម៉ែដោះគ្រាន់តែដឹងគាត់សប្បាយចិត្តណាស់ព្រោះទីបំផុតចៅហ្វាយគាត់ព្រមបោះបង់អតីតកាលចោលហើយនោះប្រហែលជាត្រូវអរគុណដល់អ្នកនាងតូចរបស់គាត់ដែលអាចប្តូរនាយបាន។ពេលបានឮស៊ូម៉ូននិយាយប្រាប់គាត់ញញឹមបិទមាត់មិនជិតតែម្តងសំខាន់មានភស្តុតាងអោយមើលបញ្ជក់ទៀតឡើងផ្ហែមល្ហែមតែម្តង។

      ក្រឡេកមកមើលពីរនាក់នេះវិញកំពុងចុះមកចម្អិនអាហារតែថាដូចជាថ្នាក់ថ្នមគ្នាច្រើនជាងមិនឃើញមានអាហារលើតុទេឃើញតែអ្នកឈរនៅក្នុងផ្ទះបាយថើបគ្នា។
       "ជុងបានហើយ"គ្រាន់តែនាងស្លៀកខ្លីចុះមកធ្វើម្ហូបដូចរាល់ដងតែនាយបែរជាឃើញមិនបានហក់មកសង្រ្គប់តែម្តងលោកពូនេះ។
       "សឺត!អូនកំពុងតែទាក់ទាញបងហើយមានដឹងទេ?"
នាយអង្អែលភ្លៅនាងចុះឡើងដល់ថេយ៉ុងស្រៀវតែប្រឹងខាំមាត់ទប់ បើសិនជាពីមុនប្រហែលជាជេរនាយមិនខានតែពេលនេះវាមិនដូចមុននាងចង់នៅក្បែរនាយជាងមុនចង់ឃើញមុខ ចង់ថើប ចង់គេងអោបប៉ុន្តែនាយអោយវាលើសពីនោះទៀត។
      "អូនស្លៀកដូចរាល់ដងសោះបងកុំច្រឡើមពេកទៅមើល"
     "រាល់ដងបងទ្រាំប៉ុណ្ណោះ"
     "កុំខូចពេកលែងអូនទៅអូនធ្វើអាហារញាំស្អែកទៅសាលាកុំផ្តេសផ្តាស"
     "តែបន្តិចទេ"
     "អត់ទេជុងកុំ!អ្ហា៎!!"និយាយរួចក៏ចាត់ការភ្លាមមិនអោយនាងឃាត់ទាន់ទេដៃនឹងក៏លឿនទៀតទាញខោខ្លីនាងចេញចាត់ការយ៉ាងលឿន។ថេយ៉ុងប្រឹងទប់ខាំមាត់
ដៃច្រត់ទប់ខ្ញាំជញ្ជាំងឡើងចង់បាក់ម្រាមតែអ្នកខាងនោះគិតតែពីសម្រុក។
      "តែបន្តិចប៉ុណ្ណោះទ្រាំបន្តិចណាសឺតៗ"នាយក្រោក
មកអង្អែលចង្កេះអង្រ្កងតិចៗមុននឹងទាញខោទម្លាក់ស៊កកូនប្រុសចូលថ្នមៗលើត្រកៀកនាងបន្តិច។ថេយ៉ុងខាំមាត់ទប់មុននឹងលើកដៃមកទប់ស្មានាយវិញ។
       "ថ្នមៗណា"នាយញញឹមពេលឃើញទឹកមុខកំសត់របស់នាងមុននឹងអោនថើបបបូរមាត់ទន់ល្មើយនោះទៅមកក្រលាស់អណ្តាតចុះឡើងអោយថេយ៉ុងភ្លេចខ្លួនទើបនាងកម្រើកចង្កេះ។ថេយ៉ុងអោបកអង្អែលសក់នាយទៅមកដោយបបូរមាត់នៅស្អិតរមួតឯខាងក្រោមក៏យោគកន្រ្តាក់តិចៗតាមកម្លាំងដោលរបស់នាយមុននឹងញាប់ទៅៗអោយថេយ៉ុងត្រូវផ្តាច់បបូរមាត់ទប់ស្មានាយដើម្បីរកលំនឹង។
       "សឺតៗ"អស់ពីដោលមិនឈប់ក៏ឈ្មុលមករកទ្រូងនាងម្តងខូចពិតមែននាយនេះមកលួចលាត់អាវគេទាញឡើងលើរួចអោនទៅទាញអាវក្នុងនាងទម្លាក់ទៀតតើអាច តែបន្តិចដូចនាយនិយាយឬក៏អត់ទេនេះ។
       "បងថាលើកក្រោយអូនមិនបាច់ស្លៀកច្រើនជាន់អ៊ីចឹងទេ"
       "មិនបាច់ស្លៀកតែម្តងល្អទេ?"ថេយ៉ុងខាំមាត់សម្លក់តែនាយញញឹមខ្ចឹបហាក់ដូចយល់ស្របធ្វើអោយថេយ៉ុងខ្នាញ់មិនខ្លាំងណាស់។
      "បងថាល្អតើមិនហត់ដោះច្រើន"ផាច់!ថេយ៉ុងវាយមួយដៃស្រាលព្រោះតែខ្នាញ់នឹងសម្តីរបស់នាយពេកចំជារោគចិត្តល្មោភពិតមែន។
       "បងនិយាយលេង"
       "និយាយលេងឬក៏មែនបងដឹងក្នុងចិត្តច្បាស់ហើយ
អ្ហឹស!!!បង!"
       "សឺត!បងនិយាយលេងតែក្នុងចិត្តបងគិតមែន"ដោយទ្រាំមិនបានថេយ៉ុងក៏អោនខាំតែជុងហ្គុកគេចទាន់ទាញនាងមកថើបជំនួស។
       ប្រឡែងគ្នាផងញោះគ្នាផងមិនប៉ុន្មានក៏ពីរទឹកបាត់
នេះមែនទេតែបន្តិចរបស់នាយ?សឹងតែធ្លាយដល់បន្ទប់វិញទៅហើយតែនៅធ្វើធម្មតា។
        "អូនធ្វើអាហារទៅបងមិនកម្រើកទេ"
        "ធ្វើបែបណាអូនមិនចេះទេឆាប់ដកចេញទៅអូនស្លៀកពាក់អោយស្រួលបួល"
         "អ៊ីចឹងមួយទៀតចាំបញ្ចប់ ចាំបងធ្វើអាហារអោយញាំ អូនកម្មង់តាមចិត្តបាន"ចុងក្រោយក៏ត្រូវនាយចាប់អុកមួយទឹកទៀតដដែលនៅកន្លែងឡាបូលាងចាន គេសរសើរប្រុសម្នាក់នេះណាស់ត្រង់ណាក៏ធ្វើបានដែរនាងចង់អស់ខ្យល់តែនាយធម្មតា។
         ក្រោយពីរួចរាល់ការងារផ្ទាល់ខ្លួននាយក៏រៀបចំខ្លួនអោយនាងវិញមុននឹងបីអោយនាងអង្គុយចាំនៅសាឡុង
រួចក៏ចាំស្តាប់ការកម្មង៉របស់នាងហើយទើបនាយទៅធ្វើអោយប៉ុន្តែក៏ថែមស៊ុបមួយមុខទៀតដើម្បីប៉ូវអោយនាងមានកម្លាំង។ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលនាងធ្វើម្ហូបទាំងភ្លឹក នាយសង្ហារពិតមែនពេលដែលនាយធ្វើការងាររបស់នាយដោយការផ្ចិតផ្ចង់ដែលសំខាន់នាយធ្វើម្ហូបអត់ពាក់អាវទេពាក់តែអៀមបាំងបន្តិច ស្រីណាមិនមើលចប់ហើយបើសាច់ដុំធំៗហើយសង្ហារបែបនេះមិនលង់ទើបចម្លែក។ថេយ៉ុងលួចថតរូបនាយទុកព្រោះមើលទៅជះរាងសង្ហារតែម្តងឃើញហើយអៀនណាស់ថែមទាំងមុននឹងទើបនឹងលេងរាងខ្យងជាមួយនាយរួចទៀតកាន់តែអៀន។
        "គាត់ក្លាយជា Type របស់ខ្ញុំតាំងពីពេលណា?"ថេយ៉ុងអង្គុយសម្លឹងមើលរូបរបស់នាយក្នុងទូរស័ព្ទដែលនាងថតមុននេះទាំងញញឹមមិនដឹងខ្លួនធ្វើអោយអ្នកចាំស៊ុបពុះច្រត់ដៃសម្លឹងមកទាំងជ្រួញចិញ្ចើមព្រោះតែនាងមើលទូរស័ព្ទហើយញញឹមម្នាក់ឯងអោយនាយគិតថានាងកំពុងមើលអ្វីឬក៏លេងឆាតជាមួយអ្នកណាបានជា
ញញឹមបែបនេះ។
       "អូនកំពុងមើលអី?"
       "គ្មានទេ!អាហាររបស់អូនឆ្អិនហើយឬនៅ?"
      "ជិតរួចហើយសល់ស៊ុបមួយមុខទៀតចាំបន្តិច"គ្រាន់តែស៊ុបពុះបានបន្តិចនាយក៏ដួសដាក់ចានរួចក៏ថែមគ្រឿងបន្តិចមុននឹងលើកទៅអោយសំណព្វចិត្តញាំ
ចំណែកថេយ៉ុងញញឹមចាំទទួលថែមទាំងកាន់សមស្លាបព្រាទុកមុនទៀត។
      "Wow....គួរអោយចង់ញាំដល់ហើយ"
      "មុននេះអូនញញឹមអី?"
      "អត់មានអីទេ"
      "មិនមានអ្វីលាក់បាំងទេត្រូវទេ?"នាយដោះអៀមចេញទុកម្ខាងងាកមកសួរនាំដោយមិនអស់ចិត្ត។ឯថេយ៉ុងមិនឆ្លើយតែលួចញញឹនហើយញាំអាហារធ្វើប្រងើយ
ជុងហ្គុកមិនអស់ចិត្តទេនាយនៅមិនសុខបើមិនបានដឹងទើបលួចយកទូរស័ព្ទថេយ៉ុងមកប៉ុន្តែជាប់លេខកូដទៀត។
      "ថ្ងៃកំណើតអូន"ញាំហើយនៅប្រាប់ទៀត នាងដឹងថានាយចង់ដឹងព្រោះមុខចាប់ផ្តើមក្រម៉ូវហើយ។
     "??"ជុងហ្គុកក៏ធ្លោយសំណើចព្រោះបើកមកក៏ចំរូបខ្លួនឯងឈរធ្វើម្ហូបយ៉ាងសង្ហារ នឹងមែនទេជាហេតុផលដែលនាងញញញឹម?
      "សឺត!"ឃើញនាយថើបនាងៗដឹងហើយថាលែងមុខក្រញ៉ូវទើបដួសបាយមកបញ្ចុកនាយវិញ។
      "ហារមាត់មក"
      "បាយមិនឆ្ងាញ់ទេញាំអូនឆ្ងាញ់ជាង"
      "តែអូនឃើញញាំបាយទៀតត្រូវមិនខាន"ពួកគេនៅញាំបាយជាមួយគ្នាទាល់តែរួចរាល់ទើបឡើងទៅបន្ទប់ងូតទឹកចូលគេងព្រោះស្អែកត្រូវទៅសាលា។