1-KARŞILAŞMA

23.7K 656 337
                                    

Alarmın igreç sesiyle yataktan kalktım. Hemen hazırlanıp çıkmam gerekiyordu yoksa patronumdan sıkı bir azar yicektim. Hemen banyoya girip işlerimi hallettim.Kot pantolonumu ve tşörtü giyip aceleyle evden ayrıldım. Kafeye geldiğimde nefes nefese kalmistim fakat azar yemekten kurtulamadım. Bu adamın benimle derdi neyse zaten üç kuruş para veriyordu birde kaprislerini çekiyordum.

-Hanımefendi nihayet teşrif edebildiniz öğlen oldu.

Yok bu adam beni deli edicekti saat daha 8 di bu tavrına bir anlam veremiyordum.Ama sakin olmam gerekiyordu bu işe ihtiyacım vardı.

-Sana öğlen vakti işe gelmen için para vermiyorum.

O bana bunları söylerken gözümü yere sabitleyip deron nefesler alıyordum.

-Artık gece kimin koynundaysan sabah çıkamamışsın.

Bu sözleriyle içimdeki son sabır kırıntısınıda yitirip hızla önlüğü çıkarıp suratına attım.

-Sözlerinize dikkat edin verdiğiniz üç kuruş para için size daha fazla katlanamıcam.

Deyip hızla ordan ayrıldım . Ankara nın cıvıl cıvıl sokaklarından geçerek bir parka oturdum.Ne yapacaktım şimdi. Hayatımbir film şeridi gibi vözlerimin önüne geldi. 19 yaşında kimsesiz bir kızdım annemi ve babamı 2 yıl önce bir trafik kazasında kaybetmistim onlardan bana kalan tek sey eski bir evdi.Oda iyiki vardı yoksa sokakta kalıcaktım. Annemi ve babamı çok özlemistim.Onları düşünmek gözlerimin yaşarmasına nefen oldu. Kolarımı bacaklarıma sarıp öylece oturdum. Kendime geldigimde hava kararmıstı.Yavaşca kalkip evin yolunu tuttum yeni bir iş bulmam gerekiyordu.Sağ tarafımdan duyduğum seslerle istem dışı irkildim.

-Güzellik yolunu mu kaybettin?
-Her yol bize çıkar

Adımlarımı hızlandırdım ama arkamda bir hareketlilik hissedince irkilip koşmaya başladım.Onlarda peşimden geliyorlardı.Nereye gittiğime bakmadan sadece koşuyordum.Artık kalbimin sesini tüm ayrıntısıyla duyuyordum ama vazgeçmeden koşmaya devam ettim.Taki koca bir duvarla karşılaşıncaya kadar o an bacaklarımda güç bulamadım ve yere diz çöktüm.

-Kuşumuz kafese girdi.
-Sürtük bizi çok yordun.

Gevşekçe sırıttı.

-Ama bizde seni yoracağız güzellik anlarsın ya

Yavaş üzerime gelmeye başladılar ayağa kalkıp kaçmaya çalıştım ama bacaklarım bütün fonkdiyonunu yitirmişti tekrar yere çöktüm.

-Okadar kaçtın da ne oldu kurtulabildin mi hem kendini hem bizi yordun şimdi seni bizim elimizden kim kurtaracak .

Korkudan hızlı hızlı nefesler alıyordum.O anda gecenin sessizliğini bölen sert bir ses duydum.

-Ben kurtarıcam.Kızı bırakın.

-Bırakmazsak ne olur. Onun için bir sürü uğraştık öylece sana vermeyiz.

-Son uyarı kız bırakın .

-Bırakıcaz ama işimiz bitince

O anda gözlerime baktı sert ve kara gözleri güven vermek istercesine bana baktı.Hiç bir tepki veremiyordum.O anda adamı yakasından tuttuğu gibi yumruklamaya başladı.Adam yerde öylece yatıyordu. Diğerleri de arkasına bile bakmadan kaçmıştı.Yavaş adımlarla yanıma yaklaşınca tedirginlikle gözlerine baktım.

-Benden korkma küçük kız sana zarar vermem.

Elini kollarıma koyup beni yerden kaldırdı.O anda onu incelemeye başladım uzun boyluydu.Ben yanında çocuk gibi kalıyordum.Simsiyah saçları siyah gözleriyle çok uyumluydu.Vaktini spor salonlarında geçirdiğini belli eden kaslarıyla nefes kesiciydi.O anda ona teşekkür etmem gerektiğini hatırladım.Simsiyah gözlerine bakarak

-Ben çok teşekkür ederim

dedim.Bir şey demeyip öylece gözlerime baktı sonra

-Seni evine bırakayım

-Teşekkür ederim ama hiç gerek yok

-Gecenin bu vakti seni yalnız bırakamam küçük kız

Bişey demeden benimle yürümeye başladı.

-Dikkatli olmalısın gecenin bu vaktinde buralar tehlikelidir .

-Beni kurtardığın için teşekkür ederim

Dedim. Ama o yine sessiz kaldı.Evin önüne geldiğimizde durdum ve ona

-Tekrar teşekkür ederim

Dedim. Bu sefer suskunluğunu bozup

- Bana artık teşekkür etme

-Peki iyi akşamlar eve geldim gidebilirsin

Deyip gülümsedim

-Sen içeri gir öyle giderim

Bu sahiplenilme hissi nedensiz bi şekilde hoşuma gitmişti.Bu his bana ailemi hatırlatmıştı.Önemsenilmeyi özlemiştim

-Tamam görüşürüz

-Görüşeceğimize emin olabilirsin küçük kız .

ARKADAŞLAR YORUM VE VOTELERİNİZİ EKSİK ETMEYİN HER GÜN İKİ BÖLÜM PAYLAŞICAM.







SERT KOCAMDonde viven las historias. Descúbrelo ahora