Bana Aitsin...

1. Bölüm-Buluşma

Sabah gözüme gelen güneş ışıklarıyla uyandığım da homurdanıp yatakta diğer tarafa döndüm. Zaten uykuya çok düşkün bir insandım kendi isteğimle kalkmayınca sinir bozucu olurdum.
"Sıla" diye ulusa sesleniş gibi odaya kibar (!) bir şekilde giriş yapan anneme ters ters baktım.
"Hadi kızım daha uyanmamışsın bile
Bak bugün çok önemli. " derken perdeleri iki yana açıyordu.

Ah hayır bugün bugün eski sınıftan arkadaşlarla buluşacaktık dimi? Üniversiteye başlamadan 1 hafta önce hep birlikte toplanacaktık. Ve buluşmayı ayarlayan kişi çok güzel ve özenli bir şekilde hazırlanmamızı istemişti. Şimdi böyle yakındığıma bakmayın. Bugün için İrem ile birlikte hazırlanmıştık zaten ama dediğim gibi uykudan kendi rızamla kalmayınca böyle olurum.
Annemin ısrar eden bakışlarını üzerimde hissedince esneyerek yataktan kalktım ve  ayaklarımı yataktan aşağı sallandırıp esnedim.
"Hadi kızım hadi . Daha kuaför gelecek bir sürü işimiz var. Kahvaltı hazır. Babanla aşağı da seni bekliyoruz " dedi ve hızlı olmam gerektiğini belirterek el çırpıp odadan çıktı.
Yataktan kalkarak odamda ki banyoya ilerledim ve elimi yüzümü yıkadım. Odadan telefonumu alıp çıktım . Merdivenlerden aşağı inerken saçımı dağınık topuz yapmıştım bile.

Annemle babamı kahvaltı masasında görünce gülümseyip "Günaydın" diyerek yerime oturdum. Annem bardağıma meyve suyu doldururken bile hazırlıklardan bahsediyordu. Buluşmaya katılacak olan her ne kadar ben olsam bile annem cidden benden çok daha fazla önemsiyordu bugünü. Aslında bütün hazırlıklar tamdı zaten. Elbise ve ayakkabı seçimini çoktan yapmıştık , sadece bugün kuaför gelecek ve saç makyaj gibi işleri halledecektik fakat  annemin her zaman ki gibi aceleci tavrı ve bir olayı fazla abartması.
"Oldu o zaman ben kaçar hanımlar, siz de iyice hazırlanın"
Babamın sesiyle ona döndüm ve "görüşürüz baba"diyerek ona karşılık verdim.

Kahvaltımı bitirdikten sonra sandalyede arkama yaslanıp telefonumu elime aldım. Burak 'dan mesaj gelmişti.
"Günaydın sevgilim" Gülümsedim.
"Günaydin sevgilim " yazıp gönderdim bende ona.

Burak benim sevgilim ve onu gerçekten çok seviyorum. Kısa zamandan beri birlikteyiz ama onun da beni sevdiğinden eminim. Aslında birinin sizi sevdiğinden kolayca emin olamazsınız ama o Burak . Benim her şeyim . Hani hayatınız da 'o olmazsa nefes alamam' dediğimiz kişiler vardır ya Burak da benim için öyle. Ona çok güveniyorum ve onun beni üzmeyeceğinden eminim. Ve bir ilişki de güven duygusu çok önemlidir. Bir insana güvenmek gerçekten zor iş. Güvenmediğiniz bir insanı neden sevesiniz ki? Hem çokta yakışıklı . Benden önce ciddi bir ilişkisi de olmamıştı zaten. Kızlarla daha çok tek gecelik ilişki yaşardı . Ama ben ona fazla yüz veremediğimden , diğer kızlar gibi peşinden dolaşmadığımdan olsa gerek ilgisini çekmiştim. Annemin ima dolu bakışlarını hissedince yerimden kalktım.

----

Çalan zil sesiyle annemin direkt kapıya yöneldiğini görünce gözlerimi devirmeden alıkoyamadım kendimi. Sahi bu kadının acelesi neydi böyle? Görende evleneceğim sanır. Elbiseyi de çok abartılı seçmişti zaten.

Kapıda İrem'i görünce gülümsemiştim. Şuan saç-makyajla uğraşacak durumda değildim zaten. İrem ile takılma fikri daha cazip geliyordu açıkçası.
Ayağa kalkıp karşıladım. Elbisesini yanında getirmişti. Burada hazırlanacaktık ve akşam da Burak ve Enis de bizi almaya gelecekti.

"Naber" diyerek koltukta yanıma oturdu. Açık kumral ve düz saçlara sahip bir kızdı ve gerçekten çok güzeldi. Ama sevgilisi yoktu işte. Beklediği biri vardı sanırım. Bu konular da konuşmak istemediğini bildiğim için fazla sormazdım zaten fakat  merak da etmiyor değilim açıkçası.
"Annemle uğraşıyorum işte." dediğimde gülüştük. Annemin huyunu en az benim kadar iyi biliyordu.