The American Bad Boy

Hoofdstuk 13

Ik zag een sprankje verdriet in mijn vader's ogen. Hij hield nog steeds van mijn moeder.

Ik gaf hem een knuffel.

'Ga maar Sophie. Je ziet er moe uit' zei mijn vader.

Ik maakte me van hem los en liep de trap op, naar mijn kamer.

Ik plofte neer op mijn bed. Ik was doodmoe door de vlucht. 

Ik kroop onder de lakens en viel in slaap.

Aiden

Het was al een week geleden dat Sophie en ik naar Nederland waren gegaan. We hadden elkaar de afgelopen week weinig gezien.

Sophie had het druk met haar kamer verbouwen en ik had met mijn vrienden afgesproken.

Vandaag zou ik naar Sophie gaan om haar te helpen met schilderen. Haar kamer was reusachtig en ze kon hem niet in haar eentje schilderen.

Ik belde bij Sophie aan. Haar vader deed de deur open.

'Aiden, leuk je weer te zien' zei hij vader. 'Sophie is op haar kamer. Ik neem aan dat je weet waar die is.'

Ik knikte en haar vader liet me binnen. Ik liep de trap op en sloeg rechtsaf. Ik liep naar de dubbele deuren van haar kamer.

De verf lucht kwam me tegemoet toen ik de deuren open deed.

Al het meubilair in haar kamer was met plastic bedekt. Zelfs de vloer was met plastic bedekt.

Ik keek de kamer rond en vond Sophie bij verfpotten die op de grond stonden. 

Ze had haar haren in een hoge paardenstaart gedaan en ze droeg een geruit overhemd waarvan ik vermoede dat die van haar vader was.

Ze keek op toen ik naar haar toe liep. Haar gezicht lichtte op toen ze me zag. Ze sprong op en sprong in mijn armen.

'Ik heb je gemist' zei ze.

Ik zette haar neer en begon haar te zoenen. Ik had haar aanraking gemist.

'Ik heb je ook gemist' zei ik door de zoenen heen.

'Ik ben blij dat je me kunt helpen' zei ze na de zoen.

'Geen probleem. Zeg maar wat ik moet doen.'

'Ik wil deze twee muren licht blauw schilderen' ze wees naar de linker en recht muur.

'Geen probleem. Geef me een kwast en dan ga ik aan de slag.'

Ze pakte een verfkwast en een verf blik. We gingen allebei aan de slag.

Na een tijdje hadden we de helft van de muur al geschilderd. 

Sophie ging op een laddertje staan om bij het plafond te komen. Ik hield de ladder vast zodat ze niet zo vallen.

Sophie ging op haar tenen staan om ergens bij te komen, maar de verloor haar evenwicht. Ze viel naar achter in mijn armen. Ik struikelde naar achter en viel op een verfkwast.

'Gaat het?' vroeg Sophie bezorgd. Ze ging van me af en keek me bezorgd aan.

'Het gaat wel.' Ik ging rechtop zitten en voelde aan mijn rug. Ik voelde iets nattig en keek naar mijn vingers. Ze waren lichtblauw gekleurd. Ik stond op en probeerde de vlek op mijn rug te zien.

Ik hoorde Sophie lachen.

Sophie

Ik moest hard lachen door zijn gezichtsuitdrukking. Zijn rug zat onder de verf.

'Dus jij vindt dit grappig' zei hij dreigend.

'Een beetje' zei ik door het lachen heen.

Aiden pakte de een verfkwast en wees hem naar mij toe.

Ik stopte meteen met lachen en keek Aiden serieus aan. 'Nee Aiden, niet doen.'

'Waarom niet?' vroeg hij. Hij kwam dichterbij.

Ik pakte snel een verfkwast. 'Kom niet dichterbij anders krijg je er spijt van.'

Aiden kwam nog steeds dichterbij. 'En wat ga je er aan doen.'

Ik haalde uit met de kwast. Ik trok een blauwe streep over Aiden's shirt.

Aiden keek ongelovig naar zijn shirt en toen naar mij. 'Daar krijg je spijt van.'

Ik rende snel weg met Aiden op mijn hielen. Ik voelde een sterke arm rond mijn middel die me tegen hield.

'Nee, alsjeblieft niet doen' smeekte ik.

Aiden haalde de verfkwast over mijn haar en toen over mijn shirt. Ik spartelde tegen. Ik bracht mijn arm naar achter en veegde mijn verfkwast over zijn gezicht. Hij liet me los en ik rende weer weg. Ik draaide me om en zag dat Aiden een veeg blauwe verf over zijn wang had.

Ik begon hysterisch te lachen. 

Voor ik het wist lag ik op de grond en zat Aiden bovenop me. Hij veegde de kwast over mijn wangen en voorhoofd. 

Ik was aan het gillen en spartelde tegen. 'Ga van me af!' gilde ik.

Aiden was alleen maar aan het lachen en maakte geen aan stalden om van me af te gaan.

'Wat is hier aan de hand?' hoorde ik mijn vader vragen.

Aiden ging meteen van me af en ik ging rechtop zitten. We keken hem geschrokken aan.

'Ik denk dat ik het niet een wil weten. Zolang jullie het maar opruimen' zei mijn vader. Hij draaide zich om en liep mijn kamer uit.

Ik keek naar Aiden en begon te lachen. 'Dat was echt te gênant.'

Aiden knikte.

Ik stond op en keek naar mijn kleren. Ze zaten onder de verf en bij Aiden was het hetzelfde.

'Je ziet er niet uit Aiden' zei ik. Hij had verf op zijn gezicht en zijn shirt was helemaal blauw.

'Ja, jij dan. Je lijkt wel een smurf' zei hij lachend.

Mijn ogen werden groot en ik liep naar de spiegel. Mijn gezicht zat onder de verf en ook mijn haren. Ik pakte een handdoek en begon de verf van mijn gezicht te vegen.

In het spiegelbeeld zag ik dat Aiden achter me ging staan. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en legde zijn kin op mijn hoofd.

Aiden en ik waren een raar stelletje. Het lengte verschil was één ding, maar we waren ook twee totaal verschillende personen. Aiden zag er mysterieus en kil uit, terwijl ik er schattig en warmhartig uitzag. We hadden er niet verschillende uit kunnen zien en toch waren we tot elkaar aangetrokken. 

Ik hield van Aiden met heel mijn hart en hij verdiende het om het te weten.

Ik draaide me om en legde mijn handen in Aiden's nek. Ik ging op mijn tenen staan en bracht mijn mond naar zijn oor.

'Ik hou van je' fluisterde ik.

Ik voelde Aiden verstarren. Blijkbaar had hij niet verwacht dat ik het als eerste zou zeggen, maar het was waar. Ik hield van Aiden.

Ik voelde Aiden relaxen. Hij trok me tegen hem aan.

'En ik hou van jou' fluisterde hij.

Het voelde alsof miljoenen vlinders opvlogen in mijn buik. Mijn lichaam begon te tintelen en mijn benen verslapten.

'Ik zal je nooit meer laten gaan' fluisterde Aiden.

Ik hield hem stevig vast en drukte mijn lichaam tegen het zijne. Ik keek Aiden in zijn ogen. Ik bracht mijn lippen naar de zijne en zoende hem.

De zoen was eerst voorzichtig, maar werd steeds ruwer. We verlangde naar elkaar.

Op dat moment was mijn wereld perfect. Ik had het leven dat ik altijd al had gewild. Ik had vrienden en ik had Aiden. Hij was het beste wat mij ooit overkomen was en ik hield zielsveel van hem.

Op dat moment wist ik dat Aiden en ik voortijd samen zouden zijn. We waren nog jong, maar ik wist het zeker. Ik zou hem nooit laten gaan.