Nissa's POV (Febby's Friend)
I'm already at Febby's doorstep, I left her earlier to buy medicine. She's been having bad days lately, and now she's sick. Pagpasok ko sa loob, dumeretso na ako sa kwarto nya. Binilhan ko na din sya nang lugaw para naman makakain sya bago uminom nang gamot.
Nissa: Febs, pasok ako ha?
Walang umimik kaya binuksan ko nalang ang pinto. Nakita ko sa Febby naka baluktot nang higa while hugging a human size panda stuff toy. Nilapitan ko sya at ginising.
Nissa: Feb..
Tawag ko sa kanya at mahinang tinapik tapik ang kanyang balikat.
Nissa: Feb, kumain ka muna tapos uminom ka nang gamot.
No response from her. I added pressure on my tap just enough to wake her up. I grabbed her shoulder gently so she could lie on her back. She moved a little bit while still holding the panda, and slowly opening her eyes. When I looked at her eyes, I could tell that she cried.
Nissa: You don't really look good right now, how about I take you to the hospital? You're so pale and your eyes are swollen. San ba masakit?
Febby: Okay lang ako, masakit lang ang ulo ko at medyo nahihilo ako. Itutulog ko lang to, bukas wala nato.
Then she smiled at me. A weird smile, smile na malungkot ang nakikita ko.
Nissa: Okay, pero pag hindi mo kaya sabihan mo ako okay?
Ngumiti sya at tumango. Inalalayan ko sya na bumangon para makakain na. Nilagyan ko nang tatlong malalaking unan ang likod nya para nakasandal sya while I feed her.
Febby: Ako na Niss, kaya ko naman. Salamat.
Nissa: Ako na, wagkana mag likot pa dyan. Rest kalang, let me feed you.
Hindi na sya umimik at hiyaan ako na subuan sya. After nya kumain, pina inom ko na sya nang gamot.
Nissa: Tulog ka na ulit, dito lang ako.
Febby: Wag na Niss, okay na ako. Matutulog narin ako. Umuwi kana, para makapag pahinga ka na rin.
Nissa: Mamaya na, walang mag babantay sayo. Uuwi din ako pagdating ni John.
I noticed that her expression automatically changed after I mentioned her boyfriend's name. Tumalikod sya sakin.
Nissa: Febs? Okay kalang?
I hear sobs coming from her.
Nissa: Febs?! I panicked,
Nissa: Anong nangyari?! Ba't ka umiiyak? May masakit ba? San masakit? Dalhin nalang kaya kita sa Hospital?
Febby: I'm okay Niss, walang masakit. May naalala lang.
I saw her hand move to wipe her tears. Dahan dahan syang bumangon at humarap sa akin. I can see the sadness in her eyes. She smiled at me.
Febby: Wala na kami ni John. Binalik ko na sya sa tunay na may ari Niss, wala na si John. Hindi na sya sakin. Wala na Niss, hindi na akin.
Sabi nya habang umiiyak. Hindi ko alam ang sasabihin, kaya niyakap ko nalang sya. Hinayaan ko siya na umiyak hanggang sa makatulog ito.
