"အန်တီကြီးနဲ့ သူ့တူမလေးတွေက ခွင့်နှစ်ရက်ယူသွားတယ် သူ့တို့ဇာတိကိုပြန်မလို့ ခုဏကပဲ အိမ်က ဒါရိုက်ဘာကိုပြန်ပို့ခိုင်းလိုက်တာ "

"ဟမ် ဒါဆိုအိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူးပေါ့"

"ဟုတ်တယ်"

ထယ်ယောင်းကပန်းကန်တွေကိုသိမ်းပြီးဆေးကြောဖို့ဘေစင်ကိုယူထားလိုက်တော့ ဂျောင်ကုကညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးလိုက်ပြီး နောက်မှလိုက်သွားသည်။

"ဟန်နီ..."

ခါးကိုရုတ်တရက်လာဖက်သောလက်အစုံကြောင့် ထယ်ယောင်းရုတ်တရက်လန့်သွားသည်။

"ပြောလေမောင်"

"မောင် ဗိုက်ဆာလို့"

"ခုဏကပဲမနက်စာစားထားတာကို"

ဟန်နီက အူလည်လည်လုပ်နေသည်။ ခါးသေးသေးလေးပွတ်သပ်ရင်းလည်တိုင်ကိုတစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေသောမောင်ကြောင့်ထယ်ယောင်းမျက်လုံးကို မှိတ်ရင်းလည်တိုင်အားမော့ထားပေးလျက်။

"မောင်ကHoneyကိုစားချင်တာ.."

"အင့်"

နားရွက်ဖျားကိုကိုက်ဆွဲလိုက်တော့ အကောင်ပေါက်လေးက ဇက်ကလေးပုဝင်သွားသည်။ ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ ကိုက်စားပစ်ချင်သည်အထိပင်။

​"မောင်တို့အတူတူမနေရတာကြာပြီးလေကွား"

"လွန်ခဲ့တဲ့အပတ်ကပဲ အတူတူနေထားတာကို"

"မောင်နော် ဘာဖြစ်နေတာလည်း"

"ချစ်ချင်နေတာကွား"

နှုတ်ခမ်းအားအငမ်းမရနမ်းလာသောမောင်ကြောင့် ထယ်​ယောင်းမှာအသက်ရှူရကြပ်နေသည်။

"အင့်!.. မောင်..ဖြည်းဖြည်း..!"

သူ့ထံသို့တိုးဝင်လာသော လူသတ်လက်နက်ကြောင့်အသက်ပင်အောင့်ထားလိုက်မိသည်။ နာကျင်မှုမှာ အဆမတန်ပင်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ပြီးခေါင်းအားမော့ထားလိုက်သည်။ ဘေစင်ကိုလက်ထောက်ပြီး ကုန်းထားတာကြောင့် အနောက်မှဆောင့်ချက်များကို မနည်းကြိတ်မှိတ်ခံနေရသည်။

"အား... မောင်..အထဲအရမ်းရောက်နေတယ် ဖြည်းဖြည်းစောင့်လို့! ခွေးကောင်"

Loading.. [COMPLETE]Where stories live. Discover now