Anubis Avonturen

Seizoen 6 - Hoofdstuk 40

  29-04-2014
Het nieuwe jaar was begonnen. De zon kwam op. Enkele lichtstralen schenen op het vochtige gras. Het was rustig buiten. Waarschijnlijk lag iedereen nog te slapen. Nienke niet. Zij rende door het park en door het bos. In sportkleding met sportschoenen eronder, alsof ze het al jaren deed. Ze was helemaal buiten adem, maar toch rende ze door. Het voelde goed om even de natuur in te gaan, alleen. Geen mensen om haar heen. Rust, dat zocht ze.

Toen Mick wakker werd, zag hij Amber op de rand van het bed zitten. Ze staarde voor zich uit. Hij kwam overeind en legde een hand op haar rug. Ze schrok op uit haar gedachten en keek hem aan.
"Hé," zei hij met een slaperig hoofd. "Gaat het? Ben je allang wakker?"
"Valt mee," reageerde ze.
"Wat is er dan?"
"Niks. Ik was gewoon aan het denken."
"Waarover?"
"Nergens over," zuchtte ze. Ze stond op, pakte haar kleding en toilettas en liep naar de deur. "Ik ga douchen."

Nienke kwam bezweet thuis. Fabian kwam met een bakje yoghurt in zijn hand de hal ingelopen.
"Waar kom jij vandaan?" Hij bekeek haar van top tot teen. "Heb je gesport?"
"Gerend, door het park, ja," antwoordde ze buiten adem.
"Dat doe je nooit," zei hij op argwanende toon.
"Nou, nu wel."
"Kon je dat dan niet even zeggen?"
"Waarom? Moet ik altijd verantwoording aan jou afleggen?"
"Nien, we hebben een kind samen. Natuurlijk moet ik weten waar je bent."
"Oh, nu noem je me een slechte moeder?"
"Dat zeg ik toch niet?"
"Laat maar," zuchtte Nienke toen ze Amber haar kamer uit zag komen met een toilettas in haar hand. Ze keek Fabian weer aan. "Ik ga douchen." Amber hoorde dat en begon te rennen. Nienke was haar voor en rende de trap op.
"Ik ga douchen!" riep Amber.
"Ik dacht het niet!" riep Nienke terug. Ze renden allebei richting de badkamer. Amber kwam vlak achter Nienke aan. Toen Nienke de deur open wilde doen, zat hij op slot.
"Shit," zei Nienke.
"Jammer hè," lachte Amber.
"Ik was hier eerst," zei Nienke. Ze klopte op de deur.
"Echt niet," reageerde Amber. "Ik had het idee als eerste. En ik kom net uit bed."
"Dus? Dan moet mevrouw direct douchen? En iedereen die ook wil douchen, moet maar wachten? Want Amber komt uit bed?"
"Doe niet zo belachelijk."
"Nee, jij doet belachelijk. De prinses wil dat alles gaat zoals zij dat wil."
"Jij bent gewoon jaloers dat bij jou het tegenovergestelde het geval is. Mensen om je heen die dood gaan, je zwangerschap, dat gedoe met Nick. Dat had je eigenlijk niet gewild toch?" Nienke voelde de steek in haar maag.
"Je gaat echt te ver. Dat Mick jou nog terug wilde toen je vreemd ging met Laurens."
"En dat Fabian met jou wil trouwen. Voor eeuwig gedoe en gezeur." De badkamerdeur ging open. Jeroen keek de meiden aan.
"Ga dan?" zei Amber. Dan gaat het eindelijk een keer zoals jij het wil. Ik wil je niet in de weg staan." Ze zei het op gemene toon.
"Nee, tuurlijk niet. En moet ik alles wat je net gezegd heb vergeten? Waarom zeg je dit allemaal? Ben jij soms jaloers op mij?"
"Wat?" lachte Amber. "Nee, juist andersom."
"Hallo," reageerde Jeroen. "Staan jullie nu echt ruzie te maken om wie er nu mag douchen?" Hij liep zuchtend weg.
"Ga maar," zei Nienke tegen Amber. "Jij lijkt het echt nodig te hebben."
"Precies," zei Amber met opgeheven hoofd terwijl ze naar binnen liep. Nienke liep boos naar haar kamer.

Joyce kwam net uit bed toen ze een berichtje kreeg. Ze pakte haar telefoon. Er verscheen een glimlach op haar gezicht toen het berichtje van Jordy kwam.
'Ik wil je zien.' Ze stuurde terug: 'Ik jou ook.'
'Kom je naar me toe?' Ze voelde haar hart sneller kloppen na het lezen van dit berichtje. Hij wilde dat het strict geheim bleef wat er tussen hen speelde. Als iemand dit wist, zou dit grote gevolgen kunnen hebben voor hen allebei. Nu was het niet zo slim van hem om langs te komen in Het Huis Anubis, want veel van de bewoners wisten het wel, maar Joyce had hem beloofd dat niemand iets ging vertellen. Ze stond op en zocht leuke kleding uit. Ze had er zin in.

Fabian en Mick hadden de ruzie van de meiden beneden gehoord.
"Ze maken elkaar alleen maar verwijten. Het gaat nergens over," zei Mick. Fabian schudde zijn hoofd.
"Ze zitten allebei niet goed in hun vel, dan botst het enorm. Terwijl ze elkaar nu juist nodig hebben." Fabian gaf Lynn ondertussen een hapje yoghurt.
"Ik vind de meiden allemaal niet meer zo close met elkaar. Nona en Yfke hebben heel erg gehamerd op het gedeelte van zelfstandig worden. Iedereen heeft nu een bijbaan, we kunnen allemaal voor onszelf zorgen, maar echte meiden- en jongensavonden bijvoorbeeld hebben we lang niet meer gehad." Fabian moest hem gelijk geven en had daarom een idee.
"Misschien moeten wij vanavond met de jongens gaan poolen. Dan halen we wat films voor de meiden en hebben zij ook een gezellige avond."
"En Amber en Nienke?"
"Die maken het dan wel weer goed. Daar moeten wij even voor zorgen."
"Mick hapje geven?" vroeg Lynn.
"Ja? Wil je dat Mick jou een hapje yoghurt geeft?" Fabian keek Mick aan en gaf hem lachend het lepeltje met Hello Kitty erop. Mick nam het aan en gaf Lynn een hapje.
"Goed zo, Mick," zei Lynn. Fabian en Mick begonnen te lachen.
"Je doet het dus goed," zei Fabian.
"Heel fijn. Dit is wel een leuke leeftijd, hè? Nu ze al best goed praat, enzo." Fabian knikte.
"Dat vind ik ook. Ze heeft al echt praatjes. Laatst stonden we in de supermarkt in de rij voor de kassa. Toen riep ze naar de mensen voor ons: 'Opschieten!' Hoe ze er bij komt, dat weet ik niet." Mick lachte.
"Ze wist ook te vertellen dat Geschiedenis boeken in de kamer van jou zijn. Hoe ze dat ook uitspreekt: 'Siejenis boek'. Zo grappig."
"Ja, dat leert ze dan wel van mij," lachte Fabian. De bel ging.
"Ik ga wel." Fabian stond op. "Ga jij maar verder met eten geven." Hij liep naar de voordeur en deed open. Daar stond een huilende Esther met haar zoontje Jay op de arm. Fabian keek haar aan en wist even niet wat hij moest zeggen.
"Kunnen wij alsjeblieft hier een tijdje logeren?" Ze keek Fabian met smekend met betraande ogen aan.