Part-II, ម្ចាស់គ្រងបេះដូងភ្លើង វគ្គI&II (On going)

១៦+១៧

“តាមសប្បាយ…លាហើយ!”

“ចា៎!”

បន្ទាប់ពីលោកពូអេនឌី ចាកចេញទៅ ខេតនាងឈរឡេឡង់ មិនដឹងទៅណា ឯអ្នកកាន់វ៉ាលីនាង ក៏មិនដឹងយកទៅណា ។

“ហ៊ឹម….លោកយកវ៉ាលីខ្ញុំទៅដាក់នៅក្នុងទៅ!” ខេត ដកដង្ហើមបែរខ្លួនមក និយាយជាមួយបុរសមាឌមាំម្នាក់ ទើបគេឱនមុខចុះទទួលបញ្ជារួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងអគារ ។

“ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាខ្លួនឯងមករស់នៅកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំអញ្ចឹងឡើយ…មើលចុះ បើបុគ្គលិកទៅផ្ទះអស់ នៅអគារនេះនឹងគ្មានមនុស្ស តើវាអាចមានខ្មោចលងដែរឬអត់?” នាងគិតថា នាងគួរតែចូលក្នុងមើលគ្រប់យ៉ាងឲ្យលំអិត តែនាងក៏បានឃើញថា ផ្លូវដើរទៅឃ្លាំងជួសជុលឡានថ្ងៃមុន ត្រូវបានក្រាលបេតុង យ៉ាងស្អាត ។

“ថ្ងៃមុនខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយលេងប៉ុណ្ណោះ?” កាលពីដំបូង នាងថាព្រោះមួម៉ៅ នាងមិនបានចង់ឲ្យម្ចាស់នៃទីកន្លែងផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ។

“គេមិនមែនធ្វើដើម្បីខ្ញុំទេ!” ខេត គ្រវីក្បាលបណ្ដេញគំនិតចង្រៃៗចេញ មុននឹងនាងដើរចូលទៅក្នុងអគារធ្វើការរបស់អេឌែន ។

ស្របពេលនោះ មើលទៅម្នាក់ៗហាក់ខ្លាចខេតណាស់ ព្រោះពួកគេចាំបាន ថានាងនេះហើយដែរធ្វើឲ្យចៅហ្វាយខឹង និងមានអារម្មណ៍មិនល្អ ។

“នាង! ខ្ញុំចង់ដឹងថាបន្ទប់សម្រាករបស់អេឌែន នៅទីណា?” ខេត បានដើរមកសួរ រីយូ នារីទទួលភ្ញៀវនៅតុខាងមុខ ។

“អធ្យាស្រ័យអ្នកនាង! លោកអេឌែន មិននៅទេ….អ្នកនាងមានការអ្វី អាចផ្ដាំនាងខ្ញុំបាន”

ផាំង!> ចប់សម្ដីរបស់រីយូ ធ្វើឲ្យខេត ច្រឡោតទះតុមួយទំហឹង ។

“នាងមិនដឹងថាខ្ញុំជាអ្នកណាទេ?” មិចនារី ម្នាក់នេះមិនដឹងអីសោះអញ្ចឹង អេឌែន មិនបានប្រាប់គ្រប់គ្នាទេមែនទេថានាង ជាម្ចាស់នៅទីនេះដែរ?

“សុំទោសអ្នកនាង….ខ្ញុំពិតជាមិនដឹងអី សុំអ្នកនាងជួយបំភ្លឺខ្ញុំផង!” រីយូ ឱនមុខចុះ និយាយញ័រមាត់ ព្រោះខ្លួនពិតជាល្ងិតល្ងង់ណាស់ ។

“ណ្ហើយ!” ខេត ដកដង្ហើមធុញថប់ បែរខ្លួនផ្អែកខ្នងនឹងតុ ឱបដៃជាប់ទ្រូង សម្លឹងមើលបុគ្គលអង្គុយធ្វើការញ៉ាប់ដៃ ញ៉ាប់ជើង ។