Akın'ın bir anda beni çekip sarılması, kulağıma o müthiş sesiyle fısıldamasının üstünden tam olarak yarım saat geçti.
Kalbimin atışı yavaşladı mı diye soracak olursanız, hayır hala kendime gelebilmiş değilim.
Birinden bu kadar çabuk, en ufak hareketinden etkilenmek neyin nesiydi böyle.
Akın'la sarılmamız yaklaşık 2,5 dakika sürdü nabzımı kontrol etmeye çalışırken saymış bulundum.
Ama daha uzun sürsün istedim, o 2,5 dakika katlansın 5 dakikalara 10 hatta 20 dakikaya çıksın istedim.
Maalesef o anı bozan, benim yan masamda durup ne kadar tatlı dediğim o iki kızın çıktığımız kapıyı bulup, dank diye açmasıyla sonlanmıştı.
Anında geri çekilip kaçtım desem yeridir, o an zaten utançtan yerin dibine girmişken akın'ın utanıp gerçi çekildiğimi anladığında kafasını sağa, sola sallayıp gülmesi daha da yerin dibine soktu beni.
Kızlar akınla fotoğraf çekilmek istedi üstelik fotoğrafı bana çektirdi,
Yetmezmiş gibi vatoz gibi yapıştı.
( Ne oldu kız asu kıskanmış gibisin sanki)
Ne münasebet çocuk bunaldı o yüzden söylüyorum ben.
Akına ve grubuna ithafen övgüler yağdırdı tabii daha çok akına.
Bu grubun Türkiye'de daha yüksek yerlere gelmesi gerektiğini, daha fazla yerde sahne almaları gerektiğini söyledi durdu.
Her ne kadar kıza katılsam da, hayır sen daha 18 yaşındasın ne bu çok bilmiş tavırlar deyip kendi kendime tribe girip put gibi bekledim konuşması bitene kadar.
Nihayet gitmek akıllarına geldiğinde, yanıma kadar yürüdü telefonunu elimden sökercesine alıp deyim yerinde söylemek gerekirse yüzüme bön bön bakıp gözlerini devirip gitti.
Tam sohbet etmeye başlayacakken o lanet kapı tekrar açıldı;
-Akın hadi abi, ara bitti seni bekliyoruz
Diyerek ata giriş yaptı olaya
-Geliyoruz
Ve nihayetinde yine aynı yerimdeyim, kızlar da hala yan masada bu arada.
Değişmeyen şeylerden biri de akın hala gözlerimin içine bakıp şarkı söylemeye devam ediyor.
Şu an doktor olduğumu unutup ambulans ambulans diye bağırmama gerçekten çok az kaldı.
Yaklaşık 1 saat daha devam ettiler, son şarkıyı bitirdikleri an büyükçe bir alkış koptu, ıslıklar eşlik etti.
Gururlu bir anne gibi hissettim kendimi kocaman gülümsemesiyle bana bakan akının gözlerinin içine bakarak eşlik ettim bütün alkışlara.
Herkes yavaş yavaş dışarı çıkmaya başlarken bir mesaj geldi yine.
@akınarslanoğlu: Dışarda bekliyorum
@asuaktan: Geliyorum.
Hızlı adımlarla kapıya ulaştım ceketimi alıp dışarı adım atıp sağa sola bakınırken, biri kolumdan çekti bir anda.
Kendimi yine akının göğsüne yaslı buldum.
-Özür dilerim, ama bir kaç saat önceki 2.5 dakika yetmedi asu.
(Asuuu tek sayan biz değilmiş gördün mü)
Daha cevap vermeme fırsat vermeden, bu güzel geceyi hüzne boğacak o kelimeler döküldü ağzından.
-Ben seni bırakıp nasıl gideceğim asu.
Duyduğumun şokundan mıdır yoksa o an çok üzüldüğüm için mi bilmem ama, ellerimi sırtından çektim iki adım gerildim, artık yüz yüze bakıyorduk.
-Nasıl yani gidiyor musun akın, bu kadar çabuk mu
-Yarın akşam 11 de uçağım var
Ne cevap vereceğimi bilemedim, tek istediğim bu kadar çabuk gitmesini istemediğim, daha çok vakit geçirmek istediğimdi.
Tam ağzımı açtığım anda ikimizin de telefonuna aynı anda bir bildirim düştü.
(Fotoğraf temsilidir)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
@karsuaktan: Asucum ünlü oldum sevgili kardeşim, bu ne bu yanlışlıkla fotoğraf attığın kişi konuşuyoruz dediğin kişi Akın Arslanoğlu muydu gerçekten asu?
Adamın hatırı sayılır bir fan kitlesi var hem Türkiye'de hem Madrid'de dikkatini çekerim Madrid diyorum???
Asu???? yaşıyor musun
Karsu'nun attığı mesajlara ve fotoğrafa şok olmuş şekilde bakıyordum,
Akının fazla takipçisi olduğunu biliyordum ama asla bu derece olduğunu, fan kitlesi olduğunu düşünmemiştim, sarıldığımız fotoğrafın bir fan sayfasına yüklenmiş olduğunu ve altında binlerce yorum olmasını asla beklemiyordum.
( yanınıza gelen kız boşuna mı anlattı o kadar asu fanlardan biriydi demekki)
-Akın, karsu bana bir şey atmış
-Asu, ata da bana bir şey atmış
Akın'ın yarın gidiyor olmasına mı, ilk sarılmamızda internete düşmemize mi yanayım ben şimdi.
