Pov: WHEN THE CAMPUS CRUSH IS YOUR HUSBAND

OUR MISUNDERSTOOD (13)

Kenzo Pov:_______

Napakarami nyang sinabi at lahat Ng iyon ay Tama. damang dama ko ang lahat Ng binitawan nya. "siguro sumusubra narin. ako" [ pagdadamdam ni Kenzo sa kanyang sarili. "kasalanan Ko rin ang lahat" mukang Tama Naman sya"]

Hindi ako makahiga Ng maayos habang patuloy na binibitawan ang nasa damdamin nya. nakita ko ang mga luhang munapatak na sa kanyang mga Mata. na nahihirapan na. gusto ko itong punasan pero Hindi ko magawa parang nanigas nalang ako sa lahat Ng nagyari.

***********

Nang papalabas na ako, nanlaki ang mga Mata ko sa nakita ko. Mula sa baba. tinitigan ko ulit Ng mabuti ang mga taong Nakaupo sa Baba sa sala namin. baka namamalik Mata Lang ako pero......

Sa mga malinaw Kong Mata. Hindi nga ako namamalikmata. dahil mga kaibigan ko talaga iyon. Kilalang kilala ko kahit nasa malayo. "sila Yun". Pano sila nakapunta dito. bahagyang pagtataka ko habang kinikilabutan na. Hindi pwedeng malaman na kasal na ako, lalo na sa isang lalaki na isang CEO at heartthrob ng bayan na si Krian Kenzo Lee. lakot ako nito sa kanila Baka. katapusan ko na ito Kung malaman nila.

Kaya, dali-dali akong bumalik sa taas para itago si Kenzo.

"Ohh... bakit baaa?" sabay hablot ko sa kanya papasok sa kwarto, Hindi na nya nasundan ang sasabihin nya. dahil sa kamamadali ko nitong paghablot na muntikan ko Ng mapunit ang damit nya.

Ano ba? anong bang nagyayari sayo at parang nakakita Ka Dyan Ng multo

"Hayyyy, wag kana muna magsalita Baka marinig Ka nila. sabay pagtakip ko sa bibig nya habang nakaandig Ito sa pader agad Naman nyang inalis ang kamay ko mula sa bibig nya dahil parang Hindi na Ito makahiga.

A-ano ba Kasi Yan!....pagtatanong nito na Puno Ng pagtataka.

pinakiramadam ko muna ang paligid Baka narinig na nila Kami pero parang hindi naman Kaya binalik ko ang tingin sa kanya. habang makikita ang Mata nitong Ng hihintay at nagtataka.

Hayyyy, 'Nandito silaaaaa..."
ang tono ko ay puno ng pagkataranta na.

"Sinong sila?" tanong ni Kenzo, ang kanyang kilay ay kumunot sa pagtataka.

"Mga kaibigan ko!" sagot ko, habang ang boses ko'y may halong pagkabalisa.

"Anoooo!!!! Mga kaibigan mo?"
biglang naging alerto Naman Ito sa mga sinabi ko, ang tono niya'y may bahid ng pagkabahala.

"Hindi dapat tayo makita na magkasama... Wag na wag kang lalabas, ah?" saad ko rito at sumunod din kaagad

"Okay, okay. Pero, bakit ba nila nalaman na nandito ka? At paano sila nakapasok dito?" tanong ni Kenzo, ang kanyang mukha ay nagpapakita ng pag-aalala at pagtataka.

"H-hindi ko alam. Basta, d'yan ka lang," [sagot ko, pilit pinapanatili ang kalmado kong tinig bago ako mabilis na bumaba dahil mukhang hinihintay na ako ng mga kaibigan ko At kalaunan bumaba narin ako.]

Kylo: "Yumiiiiii!"saad nito habang nakita  na akong pababa na at papunta na sa kanila

habang pababa na ako ay pinilit Kong ngumiti na parang wala Lang nagyari
"Ano kaya ang sasabihin ko sa kanila?Bulong ko sa sarili habang napapaisip na Ng sasabihin.

Billie: "Yumiii, ang ganda naman dito!
salubong nito saakin. "Dito ka ba nagtatrabaho?" tila nawala ang kaba Ng puso ko sa sinabi ni billie.

"Ahhh, O-Oo...mabilis Kong sambit at pagtango. sabay napahigang maluwag.
Oo nga pala, ang alam nila nagtatrabaho ako. Hayyy, buti na lang. Muntikan na ako doon.') "Anong ginagawa n'yo pala dito?"

Rina: "Hayyyy nako, nag-aalala na kaya kami sa'yo. Hindi ka na pumapasok, isang linggo na ata?"

Billie: "Oo, kaya pinuntahan ka na namin. Akala namin may sakit ka."

"Sorry, nag-aalala na pala kayo. Baka bukas, papasok na 'ko."

Billie: "Talaga ba? Promise?". masaya nitong sambit Mula sa sinabi ko.

"Promise... Ako pa..." (Sabay ngiti, pero sa loob-loob ko, kumakabog ang dibdib ko sa kaba.)

Billie: "Grabe, ang ganda dito. Siguro yung mga amo mo, ang yaman!"
saad nito na ikinatigin ko. pero hindi ko pinahalata. manghang mangha parin Ito sa paligid Ng bahay

"Sandali lang muna ah, kukuhanan ko na muna kayo ng makakain." (Pilit kong itinago ang pag-aalala at kaba sa aking boses)

Mga Kaibigan: "Sige!" (Sabay-sabay nilang sagot, at halata sa kanilang mga mukha ang excitement.

'Hayyyy, pagdating talaga sa pagkain, hindi magpapaawat.')

Samantala, tinotoo naman ni Kenzo ang bilin kong huwag lumabas kaya nasa kwarto lang ito at nagtatago. Sakto naman na nandoon sa taas si Manang at naglilinis.

"Manang..." (Malumanay nitong tawag sa may pinto.) "Manang..."

Manang: "Oh, may tumatawag ba sa'kin? paglilingon nito. "Nako, Sir, sorry di ko kayo narinig."

"Okay lang po, Manang. Nandyan pa po ba yung mga kaibigan ni Yumi?" pagtatanong nito Kay mamang

Manang: "Kaibigan po ni Ma'am? sabay silip nito. Andyan pa po, Sir."

"Ganun po ba... Sige po... pagbabalik nito. Paano ba ako nito makakalabas, mukhang ako na ngayon ang nakulong dito"

ipinagpatiloy na ni manang ang paglilinis. "ohh bat may kahon dito". kinuha nya ang nakita nyang kahon habang nakaduwang bukas ito at inilagay muna sa malapit sa hagdan.

" dyan kana muna maglilinis muna ako balik ko nalang ikaw mamaya.  saad nito na nasa delikadong pwesto ang kahon at may mga oras na maaari itong mahulog pero Hindi na Ito napansin ni manang at pinagpatuloy lang ang paglilinis.

Habang nag-uusap ang mga kaibigan ni yumi sa baba, ay aksidenteng na ngang nasagi ni Manang ang isang bagay sa taas na naglalaman ng mga larawan...ang larawan ng kasal nila Kenzo at yumi.
na naka loob sa kahon. kararating Lang nito kaninang umaga.

bitbit Ito ni Kenzo para sabihin Kay yumi na dumating na ang mga Picture at booklet nung kasal nila. ngunit nilagay nya muna Ito sa sahig Ng Makita nya si yumi na Nasa delikadong kalagayan sa may bintana kanina. Kaya nakalimutan na nyang ang kahon na dapat nyang ipakita at ibigay Kay yumi.

Ang simpleng pagkakalat ng mga larawan ay nagbukas ng isang malaking rebelasyon na magbabago sa kanilang lahat at magdadala ng bagong tanong: Ano ang susunod na mangyayari?