Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
E.B.G.
𖥸
9 saat sonra...
Bir masanın başındaydım. Kollarım masanın üzerindeydi ve ellerim kanlıydı. Masada benimle birlikte oturanlar doktorlar ve hastane yönetimiydi. Oturduğum koltuğun hemen arkasında ayakta duran kişi ise İso'ydu.
"Babamın bulunduğu kata iznim dışında kimse çıkmayacak. O katta görevli olan hiçbir hemşire kattan ayrılmayacak. Babamdan sorumlu doktorlar babam dışında hiçbir hastayla ilgilenmeyecek. Doktorlar ve hemşireler babamın yanına korumaların kontrolünde girip çıkacak. İçeri girerken üstünüz aranacak. Gerekli ilaçlar size şahsım tarafından temin edilecek. Tedavi hakkında önceden bilgilendirileceğim ve onayım alınmadan babamın damarlarına bir damla su bile enjekte edilmeyecek. Bunların hepsi için normalde kazandığınızın yüz katı ödeme alacaksınız."
Oturduğum sandalyeden kalktığımda avuç içlerimi masaya bastırarak öne doğru eğildim ve ruhsuz bakan gözlerimi teker teker herkeste gezdirdim.
"Babamın bu hastaneye yaralı bir halde geldiği basına sızdırılmayacak. Olası bir sızıntı haber durumunda suçsuz olsanız dahi her birinize bu dünyayı dar ederim."
Gücün yönetimi bendeydi artık.
Ben Nilüfer Ahu ZÜMRÜT.
Zümrüt tahta oturma vaktim gelmişti.
9 saat önce...
Babam yerde yatıyordu. Gözleri kapalı nefesi kesikti. İki elim iki ayrı yarasının üzerine baskı yapıyor, yaralardan akan kanı durdurmaya çalışıyordu. O kadının kanamasını durduran kimse yoktu. Peşinde getirdiği silahlı adamlar Polat'ın ağaçların arasına gizlenen adamları tarafından birer birer indirilmişti benim onu vurmamın hemen ardından.
O kadın ölmüş müydü? Ölmeliydi.
Babam yaşıyordu. Babam yaşamalıydı.
"Hastaneye gitmeliyiz." dedi Polat hemen yanıma çömelmişken. Kafamı sallarken gözlerimi babamın yaralarından almam imkân dahilinde değildi. "Bu gece," dedim fısıltıyla "Burada olan her şey burada kalacak."
Polat'ın duraksadığını göremesem bile hissettim, kara hareleri büyük bir dikkatle yüzümü arşınlıyordu. Ağlamamı bekliyor olmalıydı belki de panik yapmamı ya da daha farklı şeyler söylememi. Sakindim oysa.
