မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင္း ငါး (ဇာတ္သိမ္း)

လိင္တူအခ်စ္ကို အဆိပ္အေတာက္လို႔ ေျပာေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၊ ဒီအသက္အ႐ြယ္နဲ႔ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္လိုက္တာလို႔ ေဝဖန္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၊ မူပိုင္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္ေနမိမွာပါ။ အရာရာကို ပုံေအာလို႔ သူမရဲ႕ အရာရာတိုင္းမွာ အတူရွိခ်င္မိသည္။

ေသရဲတယ္ဆိုတာ ခ်စ္လို႔ျဖစ္သလို ၊ ရွင္သန္ရဲတာကလည္း ခ်စ္လို႔ပါ။ ေသဆုံးျခင္းနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းေတြဟာ မူပိုင္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးဆီမွာ ထပ္တူက်ေနခဲ့တာ။ ဘဝနဲ႔ရင္းလို႔ အေလာင္းအစားႀကီးမဲ့ ကစားပြဲဆိုရင္ေတာင္မွ ႏွလုံးသားကို ယုံၾကည္ၿပီး မ်က္စိစုံမွိတ္ ကစားလိုက္မွာပါ ၊ ဒါဟာ သူမကို ခ်စ္လို႔။

~ မယုံႏိုင္ဘူး မင္းနဲ႔ေတြ႕စဥ္ ~ ဒါအခ်စ္လို႔ေခၚမလား ~ ကိုယ္မသိခဲ့ၿပီ ~ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ~

" ဒါလင္ "

" ခ်စ္တယ္ ေဒၚျမရံျခယ္ "

စီးက်လာေသာ မူပိုင္ရဲ႕ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ား။ ထိုမ်က္ရည္မ်ားသည္ ႏွလုံးသားအား အျပင္းအထန္ နာက်င္ေစသည္။

" ဘာလို႔ငိုတာလဲ "

" ေၾကာက္လို႔ "

" ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ "

" ခင္ဗ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို "

" အိုကြယ္ "

အငိုသန္ေလးကို ဖက္ထားလိုက္ရင္း ထပ္တူမ်က္ရည္က်ခဲ့မိသည္။ ခ်စ္ရသူရဲ႕ ေၾကာက္လန႔္ေနပုံဟာ ပို၍ရွင္သန္ခ်င္လာေအာင္ တြန္းအားေပးေန၏။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။

" ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ ၊ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ထာဝရအထိ အတူရွိသြားႏိုင္လဲ။ က်ဳပ္ကို ေျပာစမ္းပါ ခင္ဗ်ားရယ္ "

" မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္ "

အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းအတြက္ စိတ္ေအးေစမဲ့ အလိမ္အညာေတြလည္း မေျပာခ်င္ခဲ့ပါ။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘယ္ေလာက္အထိၾကာၾကာ ရွင္သန္ရမွန္း မသိတာမို႔ ရွိေနႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ရွိသြားခ်င္မိသည္။ ဒီစိတ္ေလးပါပဲ ၊ ဒီဆႏၵကိုပဲ ႏွလုံးသြင္းရင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္တာမို႔ပါ။