Czy to przeznaczenie?

prolog

Ten dzień miałam zapamiętać na długo.

obudziłam się z przeczuciem że coś się stanie. I tak jak myślałam, moja intuicja mnie zawiodła. wykonałam poranne czynności i zeszłam po schodach na dół. Nie spotkałam tam nikogo.

Pierwszą moją myślą było, że rodzice pojechali załatwić sprawy w firmie, jak często mieli w zwyczaju.

Podeszłam do wyspy kuchennej, z myślą zrobienia sobie kawy.

włączyłam ekspres i czekałam na swoją kawę.

Po chwili podeszłam do stołu, na którym zobaczyłam kartkę z napisem ,,Dla Isabelli". odłożyłam kawę na stół i zabrałam się za czytanie listu zapewne od rodziców.

,,Cześć Córciu!

pewnie gdy to czytasz to oznacza, że nie ma nas w domu. Pojechaliśmy na jedno z najbardziej wpływowych spotkań przeznaczonych na naszą firmę.

Nie obiecujemy, że wrócimy. Przygotowywaliśmy cię od dziecka do przejęcia naszego rodzinnego biznesu, możliwe, że to właśnie jest ten czas.

Gdy nie wrócimy, proszę cię bardzo uważaj na siebie. Są bardzo źli ludzie którzy będą chcieli ci coś zrobić. Zawsze będziemy patrzeć na siebie z góry.

Kochamy Cię!

Rodzice"

Nie wiedziałam co o tym myśleć. Miałam przejąć biznes rodzinny. Przygotowywali mnie do niego długo. Bardzo długo. Tylko ja nie wiem czy jestem gotowa przejąć.

A co się stanie jak nie będę umiała sobie poradzić? A co się stanie jak wszystko zniszczę? a co się stanie jak...

Z moich rozmyśleń wyrwał mnie dzwonek mojego telefonu. Widniał na nim napis ,,Mama'' bez zastanowienia odebrałam.

-Halo?- w słuchawce rozbrzmiał głos mojej mamy.

- Tak?-powiedziałam

- Córeczko. To koniec. Za chwile zginiemy, ale przez to załatwiliśmy umowę, która pomorze ci wejść na szczyt. Przejmij nasz biznes. Razem z tatą bardzo Cię kochamy!- Zanim zdarzyłam coś powiedzieć, Usłyszałam strzały i zakończone połączenie.

Było mi bardzo smutno ale nie płakałam.

Miałam misję, którą muszę dokonać.

To koniec moich rodziców, a początek całkiem nowej historii...