Matemler Visali (+18)

Bir Çift Kara Delik.

MATEMLER VİSALİ

♍︎

Yeni bir dünyaya merhaba de, sevgili okur. Burada bir hiçten ibaret olduğunu sanırken nasıl her şeyden ibaret olduğunu göreceksin. Ve unutma, ibaretlerde yalancıdır.

♍︎

1. BİR ÇİFT KARA DELİK

❧

gördüğüm
kara bir çift delikten-
ibaretti.
yalandan olma,
yabancıdan doğmaydı.

❧

Henüz beş yaşındaydım; renklerin hepsi hayatımdaydı, dinlediğim şarkıların sözlerinin hepsi dilimdeydi, annem ise hep gülüşlerimde ve kalbimdeydi.

Şimdi ise yirmi iki yaşındaydım. Renklerin hepsi hayatımdan çıkmıştı, dinlediğim şarkıların hepsi bir kulağımdan girmiş bir kulağımdan çıkmıştı. Annem ise hâlâ gülüşlerimde ve kalbimde saklıydı. Tek bir farkla. Annem artık ondan kalan anılarımdan ibaretti.

Sevgili annem, Zümrüt Alaton bir zamanlar hayattan ibaretken kendi elleriyle sevip büyüttüğü celladı onu ölümden ibaret kılmıştı.

Çocukların ettiği duaları Allah hep kabul eder, derlerdi; daha doğrusu annem öyle derdi. Çünkü çocuklar masumiyetin ve de saflığın vücut bulmuş hali olduğunu söylerdi annem. Onlar en günahsız olanlardı. Temiz kalpleriyle ettikleri duaların, Allah katında özel bir yere sahip olduğunu söylerdi. Henüz hangi dine mensup olduğumu bilmiyordum ama sırf annem dedi diye inanmıştım söylediklerine.

Ama bana yalan söylediğini bilmiyordum.

İbaretler, yalancıdır. Sonuçta kime gerçek, kime yalan? Benim annem de bir sürü ibaretlerden olmaydı.

"Bayan Kazakov," Hemen arkamdan gelen naif ama bir o kadar da ürkek kadın sesini duyduğumda arkama döndüm. Gelen yaklaşık üç gün önce malikanede işi başlayan Olga'ydı. Kendisi maksimum benden beş yaş küçüktü.

Gereksiz bir saygıyla başını öne eğerek "Beni çağırtmışsınız efendim."

Kuruyan dudaklarımı anlık dilimle ıslatarak donuk bakışlarımı ona diktim. "Makyaj yapmayı biliyor musun?" Sorum karşısında surat ifadesi afallarken tedirgin bakışlarıyla hızlıca baş salladı. "Güzel," Siyah çarşaflar serilmiş yatağımın baş ucuna oturarak sağ bacağımı sol bacağımın üstüne attım. "O halde makyajımı sen yapacaksın."

Olga pembeleşen yanaklarıyla hızlıca kafasını kaldırken dudaklarından "A-anlayamadım?" ifadesi döküldü.

Kaşlarımla hemen yanındaki gece mavisi gardırobu işaret ettim. "Sağ tarafta, alttan üçüncü çekmece. Hepsi orada. Al ve gel." Hızlı adımlarda dediğim çekmeceyi açarak içinde olan büyük siyah makyaj çantasını alarak karşıma dikildi. "Otur yanıma." Bana uyarak hemen yanıma oturdu. Çantayı açıp içindeki malzemeleri yatağa koyduğunda suratıma öylece bakındı.

"Koyu, gölgeli bir makyaj olsun." Odama geldiğinden beri sadece baş sallamakla yetinmiş ve yine öyle yapmıştı. Eline aldığı ilk nemlendirici kremi alıp suratıma uygulamaya başlamıştı. "İnsan yemiyorum." Aniden söylediğim sözler ile göz bebekleri hafifçe büyüdü. Ağzından bir "Ne?" edası çıkmıştı.

"Diyorum ki, insan veyahut herhangi bir canlı yemiyorum. Seni her an öldürecekmişim gibi bakma bana. Konuşabilirsin." dediğimde yine sessiz kaldığında hafifçe kaşlarımı çatarak "Neden susuyorsun?" diye sordum.