Herkesin bir kırılma noktası vardır elbet.Bin parçaya ayrıldığınızı hissettiğiniz,canınızın alev alev yandığı ama söndüremediğiniz,boğazınız düğümlendiğinde konuşamadığınız o kırılma noktasından bahsediyorum.Benim kırılma noktam,karnımda üç aylık be...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Saat sabah altıyı biraz geçiyor.Issız ve ağaçlarla çevrili olan bir yolda 100 km hızda ilerliyorum.Aldığım iki termos kahveye rağmen gözlerimi açmakta büyük zorluk çekiyorum.Arabayı köşeye çekip biraz kestirme fikri aklımdan bir türlü çıkmıyor fakat karım Doğa'yı ve neredeyse 3 aylık hamile olduğu bebeğimizi çok özledim.Miniğimi şimdilik Doğa'nın karnından hissetsem de.
Onları görmek için sabırsızlanıyorum.
Doktordan limon büyüklüğünde olduğunu öğrendiğim bebeğimizin doğumuna 6 ay olsa da, sanırım Doğa'dan daha çok heyecanlıyım.
Halbuki Doğa doğuracak,ben değil.
Daha geçen hafta üçüncü kontrolümüze gittik ve kalp atışını dinledik.Her şey gayet yolunda,karım ve bebeğim gayet iyi.Doğa psikolojik olarak kendini yıpratıp, ''Ya bebeğimize iyi bir anne olamazsam?'' dese de iyi bir anne olacağından hiç şüphem yok.
İyi bir anne ve baba olacağız.Minik elini tutup ona doğru yolu göstereceğiz.Taşa takılıp düştüğünde ağlarken,acıyan dizini o bana tekrar gülümseyene kadar öpeceğim mesela.Ya da istediği oyuncak alınmayıp bacağıma yapıştığında,bana masum masum baktığında,ona yenilip yine istediği oyuncağı alacağım.
İster kız olsun ister erkek,ben ona dünyada cenneti yaşatıp, nasıl güzel bir aile olduğumuzu göstereceğim.
Birden karımı ve eli karnında hissetmeye çalıştığı bebeğimizi ne kadar özlediğimi farkettim,gözlerim doldu.Bu kadar özleyeceğimi bilseydim iş gezisi için bir haftalığına şehir dışına çıkmazdım.Keşke ofisten birini gönderseydim.
İzmir'den çıkıp Van'a gitmek,üstelik bunu arabayla yapmaya çalışmak da tam benlik bir hareket gerçekten.
Karımı hamile haliyle bırakmamdan bahsetmiyorum bile.Doğa'yı o halde bırakmamalıydım.
Telafi etmem gerek çünkü iki gün önce Doğa'yı görüntülü aradığımda pek iyi görünmüyordu. Bakmaya doyamadığım gözleri şişmişti.Belli ki uyuyamamıştı yine bütün gece.
Endişelenmiş olduğum için yarın olan toplantıyı dün yaptırıp,toplantıdan hemen sonra alelacele yola çıkmış olmam gayet normal o yüzden.
Yaklaşık on saatlik bir yolum kaldı.Yola odaklanmaya çalışmam gerekirken, uyku beni kolları arasına almaya çalıştıkça silkeleniyorum ve termosumdan belki bir etkisi olur diye bir yudum daha kahve alıyorum.Haliyle bu yola odaklanmamı epey engelliyor.
Şarkı açarsam belki kendime gelebilirim diyerek bir gözüm yolda bir gözüm telefonda şarkı seçiyorum kendime.Hava kasvetli olduğu için ki kasvetli havaya bayılırım,hüzünlü bir şarkı açıyorum.Can Ozan'ın "Toprak Yağmur'a" şarkısı ikimizin şarkısı olduğu için bende yeri çok ayrı.
