"You were the most beautiful view I have ever seen, but the one I was most afraid to look at."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anlık bir heves ile atılan adımlar geri dönüşü zorlaştırır. Yemin ederim, o kullar şahidim olsun ki seninle yeniden birlikte olabilmek için (tanrının varlığından şüphe etmeme rağmen) tanrıya her gece dua ettim. İzliyorum, ama bir sonuç alamıyorum.
Zamanın gösterdiği bu kayıtlar benim için bir haz.
Bıkmadan silmeye çalışmanın zorluğunu sen bilemezsin. Günün sonunda ne kadar düşünürsem düşüneyim, yine kendimleyim.
Sana baktım. Ne kadar bitkin olduğunu fark ettim. Belli edemedim.
Birkaç konu açtım ama senden bir tepki alamadım. Ne oldu?
Molalarda konuşmadın.
Uyudun.
İç çekip durdun. Gerildim. Bir şey olduğu bariz.
Bana döndün.
"Korktum."
Biliyordum.
"Bana söylemedin."
En korktuğum zaman bile yanımda olmamana rağmen.
"Utandım. Dalga geçersin diye."
Saçını mı kesti?
"Seninle dalga geçmem."
Yalan söyledim. Sinirlenmiyor.
"Gözlerini gördüm."
İnan bana, sana olan tavrımı görselerdi böyle demezlerdi.
"Suguru." Fısıldar gibi çıkan sesime karşı bir şey yapamadım. O karşımda dururken yapamazdım ya?
Bana döndün. Yine o hoş olmayan bakışların gözlerinde.
"Satoru,"
Keşke adımı senden daha çok duysam. Devam ettin.
"Bitirelim."
Biliyordum. Korktun.
"Onlar yüzünden mi?" Merak ettim.
"Asla."
Yalan.
"Geri dönecek misin?" Ses tonuma hâkim olamadım.
Ve sen bir şey demedin. Seni öylece giderken görmek en büyük kırgınlığımdı.
