.............

ထယ္ေယာင္းတစ္ေရးႏိုးလာေတာ့ ေဘးမွာေဂ်ာင္ကုကမရွိေတာ့။ သို႔ေပမဲ့ စာရြက္ေပၚတြင္ေရးထားေသာစာကိုျမင္ေတာ့ အလိုလိုၿပဳံးမိသြားသည္။

အဲ့ဒီေကာင္ေလးက သူဘယ္သြားမလည္း ဘာလုပ္မလည္းဆိုတာကို တစ္ခါတည္းအသိေပးသြားတာ။

'Hyung ကြၽန္ေတာ္တို႔ခဏေတြ႕ရေအာင္'

Noti barတြင္ေပၚေနေသာ contantကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဆာ့ကီေလးဟု ေရးမွတ္ထားသည့္contantတစ္ခု။

လြန္ခဲ့ေသာရက္ကကိစၥအတြက္ေက်းဇူးတင္စကားလည္းေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ေတြ႕ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပထမဆုံးစေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနရာ။

ေလစိမ္းမ်ားတိုက္ေနေသာ ေနၾကာခင္းေဘးမွာ ရပ္ထားတဲ့အျဖဴေရာင္ကားတစ္စီး။ ကားကိုမွီၿပီးရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ 

သူ့ရဲ႕အျဖဴေရာင္ဆံပင္ေတြက တလႊင့္လႊင့္ျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္၏ ဟန္ပန္ ဂုဏ္မာန္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနသည္။

"ေဆာ့ကီေလး ဟိုေန႔ကကိစၥအတြက္ ေဟ်ာင္းမင္းကိုေက်းဇူးတင္ခ်င္လို႔"

"သူ့ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲလား"

"ဟမ္"

ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ျဖင့္ၾကည့္ေနသည့္ ထိုသူ၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံ။တိုးရွရွအသံေလးက ေလတိုးသံမ်ားရွိေနသည့္တိုင္ အရွိန္အဝါတစ္ခုကိုခံစားမိသည္။

"ေဆာ့ကီေလး ဘာကိုေျပာခ်င္တာလည္း"

"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့ အဲ့ဒီလူကိုေလ ... Hyungအရမ္းခ်စ္တာပဲလား"

ေလတိုးသံသဲ့သဲ့ေလးမွလႊဲ ပတ္ဝန္းက်င္မွတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္။ အညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းအစုံကလည္းေတာက္ပလွ်က္။

ဟိုေဆာ့ထိုအညိဳေရာင္ရပ္ဝန္း လက္ေကာက္ဝတ္မွဆြဲကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖတ္ထားလိုက္သည္။ 

"Hyungဘာမွမေျပာပါနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီး။ အကယ္၍ေလ...

Hyungသာနည္းနည္းေလးစိတ္ေျပာင္းၿပီးကြၽန္ေတာ့္အေပၚျမႇဴမႈန္တစ္မႈန္စာပဲ စိတ္ဝင္စားမႈရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်က္ခ်င္းဆက္သြယ္ေပးပါ။

Loading.. [COMPLETE]Where stories live. Discover now