gomBURza

Chapter 10

*Padre Jose Burgos POV*

Chapter 10- The tough girl

"So what about her?" Tanong nila, hindi ako makasagot sapagkat hindi ako gano'n kapulido sa salitang Latin, nakakapag salita ako nang onti, ngunit hindi ako kagad nakasagot. Pero biglang sumingit sa usapan namin si Leonora.

"Me?" Tanong nya sa mga banyaga. Nagulat sila noong sumagot s'ya, kahit ako'y nagulat, dahil hindi ko inaakala na kahit isang binibini pala ay makakayang makapag-aral ng salitang Latin.

"What can you say about the previous news?" Nag-alala ako noong tanungin s'ya ng mga banyaga tungkol sa mga balita na hindi naman nya alam.

"I'm so sorry sir, but she's just a girl. She's not a boy to be aware to every news that will comes." Sumingit ako, upang ipag-tanggol s'ya.

Hindi naman ako dapat sasagot ng ganon lalo pa't nasa hapagkainan kami, kaya lang ay inaabuso nila ang binibini.

"Then, what can you say about the equal rights to every women and men?" Tanong nila sakanya.

Sasagot na sana ako dahil baka hindi nya alam kung pano sasagutin ang kanilang tanong, kaso bago paman ako makapagsalita ay inunahan nya na ako, "They had a point by letting women's to have rights that men also have."

"Why?"

"Because women are also a people that should be treated right like others, I'm totally agreeing to the news, because after all, people are thinking that women's should just be an house wife, and it really hurts me knowing how it feels to be told that we can't do anything but to do house chores." 

Lahat sila ay nagulat sakanyang sagot. Namangha ako sakanyang isinagot, kakaiba ang sagot nya. Tsaka sinagot nya ito nang walang pag-aalinlangan. Masasabi kong meron paninindigan ang babaeng 'to sa mga salita nya.

"Bravo!" Lahat sila ay pumalakpak.

Ngumiti ako nang palihim, hindi ko mapigilang ngumiti dahil sa totoo ay napaka galing nya kung sumagot, talagang napahanga nya ako.

Napansin ko lang din na napaka saya ni Padre Zamora at mukhang proud na proud s'ya kay Leonora, sabagay sino ba namang hindi mapapangiti ng nagiisang babaeng nasa harapan ko lamang.

Pero nakaka selos.

Eh kung sabagay anong karapatan ko?

"Muy bueno, ¿no? (Napaka galing, hindi ba?)"

Lahat sila ay sumang-ayon. Tumingin ako sakanya...

Tila parang bumagal ang paligid noong ngumiti sya... Napaka...

"Padre Burgos?" They all look at me.

"I'm sorry, what?"

***

***

*Pagtapos ng saluan*

Papalabas palang s'ya ng pinto ay nakita na nya ako na naka sandal sa pader.

Hinawakan ko ang kanyang noo gamit ang daliri ko at yumuko nang kaunti malapit sa kanyang mukha.

"Wag kung saan-saan ang tingin, ah?" Pagtapos kong sinabi iyon ay kagad kong inalis ang daliri ko sakanyang noo at tumayo nang maayos.

"Huh?" Naguguluhan nyang tanong.

Kagad akong umalis, ni hindi inantay ang kanyang sagot.

***

Nasa labas ako ng bahay, mahinhin na nanonood sa mga batang naglalaro sa labas. Naalala ko nanaman ang nangyari kanina, at tila napapangiti nanaman ako.

Ngunit naudlot ang ngiti ko noong narinig ko ang boses nya mula sa likuran. Nagulat ako, at nahiya baka kanina pa s'ya nakatingin sa'kin.

"Pasensya na po kayo sa'kin kanina, nakulangan po kasi ako sa tulog kaya hindi ko kayo napansin."

Umupo s'ya sa tabi ko.

Tumingin s'ya sa'kin at pinagmasdan akong mabuti. Hindi ko mapigilang makaramdam nang hiya, kaya ngumiti ako.

"Bakit mo ba ako tinitignan nang ganyan?" Iniiwasan kong tumingin sakanya, bagkus kapag tumingin ako sakanya, malamang ay mapapangiti nanaman ako.

Imbis na sagutin ang tanong ko ay bigla nyang sinabi, "Meron po pala kayong dimple..." Sinabi nya sa'kin habang titig na titig sya sa mukha ko.

Hindi ako pwedeng matunaw sa isang salita lamang.

Kaya naman nag-sungit-sungitan ako. "Normal lang naman yun."

Umiling sya at tumingin muli sa'kin, "Kinikilig po ba kayo?"

Nagulat ako sakanyang tanong. Napalunok ako bago ko masagot ang tanong nya. "ba't mo naman nasabi iyon?" Masungit kong sabi.

"Lumalabas po kasi yung dimple nyo kahit hindi kayo ngumingiti."

"Tsaka, ano pong ibig sabihin nyo kanina noong palabas ako?" Dagdag nya.

"Ah yun ba? Ang ibig kong sabihin ay misyadong malikot ang mata mo, ikot nang ikot, ni hindi makapag focus sa isa." I sarcastically said.

"Isa?" She repeated.

"Ibig kong sabihin, sa isang bagay."

"Ahhh..."