ပြန်ရောက်တော့လည်း မနက်ဖြန် သဘက်ခါ သွားမည့် ခရီးအတွက် လိုအပ်သည်များကို ပြင်ဆင်နေမိသည်...။ အိမ်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို အစ်ကိုနှင့်လိုက်မသွားဖို့ ပြောပေမယ့်... ပျိုးငယ် အစ်ကိုနဲ့ မခွဲနိုင်သည်မို့ .... လိုက်ကို လိုက်ရမည် ဖြစ်သည်....။
အိမ်ကို ရောက်သည်နှင့် ဆံပင်ပုံစံအသစ်နှင့် ရေချိုးကာ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဖြစ်နေသည့်အစ်ကိုက ဘာမှမပြင်ဆင် ထားတာတောင် မိမိုက်နေသည်....။
ဒါကြောင့်ပင် ရေချိုးပြီးသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ကုတင်မှာ ထိုင်နေသည့် အစ်ကို့ကို မီးဖိုအခန်းအပေါက်ဝမှ မေးဖျားကို လက်ထောက်ကာ ငေးမောကြည့်လိုက်မိသည်....။ မျက်ခုံးတို့ကို တွန့်ကျိုးရင်းပေါ့....။
နေပါဦး... ဆံပင်ပုံစံလေး နည်းနည်းပြောင်းလိုက်တာနဲ့ အဲ့လောက်ကြီး နိုင်ငံခြား မင်းသားတွေလို ယောကျ်ားပီသနေဖို့ လိုနေလို့လား?
အစ်ကိုက ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်တော့်ဆီ အကြည့်ရောက်လေတော့ ကျွန်တော်လည်း အရင်တစ်ခါလို အကြည့်မလွှဲတော့ဘဲ စူးစူးရဲရဲ ကြည့်လိုက်မိသည်....။
ထိုအချိန်မှာတော့ အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ဆီ ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့်ပင် လျှောက်လာသည်....။ ကျွန်တော့်အနားရောက်သည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး....
"ပျိုးငယ်... ဘာဖြစ်လို့လဲ ကလေးလေး...."
ထိုအကြောင်းအရာကို မေးလာသည့် အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှမပြောဘဲ အစ်ကို့ခန္ဓာကိုယ်မှ ဆွဲဆောင်မှု အရှိဆုံးသော နေရာများကို ကြည့်လိုက်မိသည်....။
မျက်ခုံးများက ငှက်အတောင်ပံကဲ့သို့ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ယှက်ကာ သန်စွမ်းမှုအပြည့် ရှိနေသည်...။ နှာတံစင်းစင်းက မေးရိုးနှင့် လိုက်ဖတ်ကာ ရှိနေသည်...။
စူးရဲသော မျက်ဝန်းများက မျက်ရစ်၊ မျက်ဖလားအပြည့်ရှိနေသည်....။ အပေါ်အောက် ယှက်ကာ ရှိနေသည့် မျက်တောင်များက စူးရဲသော မျက်လုံးတစ်စုံကို ဖြစ်စေသည်....။
နူတ်ခမ်းပါးပါးက သေသပ်ပိရိစွာ ရှိနေသည်...။ သွားများက စီရီနေသည်...။ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းမှုဆိုတာထက် ပိုသည်...။ အရပ်က ရှည်လျားနေပြီး... သူ့လက်က အကြောများက သန်မာမှု အပြည့်ဖြစ်သည်....။
အပိုင်း (၃၀)
Start from the beginning
