ZARAR (+18)

11|kalp

Kalp ritmi duruyordu yavaşlıyordu çığılıklarım butun hastaneyi kaplıyordu..

Ah sevgilim..

"Doktor yok mu gelin!" Diye bağırıyordum

Dakikalar sonra doktorun içerden çıkmasıyla bana verdiği haberle yerlere çökmuştum sanki kalbimi söktuler geri takamıyolar o bi karıncayı bile imcitmezdi delibalım..

"Malesef, hastayı kaybettik.." dediği zaman çığılıklarımla doldurmuştum her yeri

Eski dönem:

Kayalıklarda oturuyorduk mert bi anda kalktı yanımdan gitti ne oldu diye duşunuyordum geldiğinde arkasında bişey gizliyordum gülümsediğimde bana papatya göztermişti benim için papatya kopartmıştı..

Papatya çiçeğini alarak mert'e sarılmıştım

"Güzelim seni hiç bir zaman bırakmam biliyorsun demi?" Dediğinde "biliyorum bırakmazsın beni senn" dediğimde tekrar sarılmıştım

..............

Bir anda mesaj geldi

Burak: selin ayrılalım mı gerçekten seni kullandım ve bunu hiç mi anlamadın?

Bişey demedim unuttum onu ama merti asla..

Kalp ritmi tekrar hızlanmaya başlamıştı her nefes bir umuttur eğer umudumu kaybedersem nefesimi keserim..

Kalp ritmi hızlandığında koşarak içeri daldım gözlerini açmış beni izliyordu

"Bırak gideyim selinim olmuyo bizden." Dedi kısık sesle ağlayarak ona yaklaştım "mert yapma bebeğim gitme beni sensiz bırakma.." dediğimde masanın yanındaki papatya çiçeğinin birini verdiğinde ağlayarak gülümsedim

"Son çiçeğimdir belki.." dediğinde elini sımsıkı tuttum "değil.." dedim

...........

Sabah yuruyuşe çıkmıştım heryerde papatya çiçekleri vardı ama mert eksikti..

Mert yaşasa bile benimle artık konuşmuyordu aradan 5 ay geçmişti sadece yanlızdım

Burak evlenmişti herşey çok hızlı geçmişti bi kafeye girdim kahve içmek için girdiğimde o kafede mert vardı limonata içiyordu.

Gözgöze geldiğimizde gözlerim dolmuştu ama o bakmaya devam ediyordu ben gözumden yaş gelecekken kafamı çevirdim

Yer olmadığı için onun arkasındaki masaya geçtim kitabımı çıkarıp okumaya başladım

Kitabın arasında hastaneden mertin verdiği papatya vardı..

Masaya koydum kitabı kahvemi içmek içine mert kalktı gidecekken gözu gitabıma kaydı arasındaki papatyayı gördu

"Selin bu papatya yaramadı mı sana?" Dediğinde ona baktım "efendim?" Dedim

"Diyorum ki o papatyayı veren kişiye ne oldu" dediğinde gözlerim istemesizce doluyordu
"Bilmem tanımadığım bir adam oldu ama suçlu ve pişman olanda benim" dediğimde ağlamaya başladım istemesizce "çok pişman ol kahrından öl bana yaptığın o yalanların cezalarını tek tek çek!" Dediğinde çok ağlamaya başladım "çekiyorum zaten senin ölduğunu düşündüğümde ben zaten her gece öluyordum mert!" Dediğimde nefret dolu gözlerle bana yaklaşarak "sen mi! Ulan benim kaza yaptığım gün bile o adamlaydın!" Dedi "mert ben seni seviyorum tamam mı keşke birazda olsa şu nefretini yenip sevsen beni!"dediğimde güldü herkes bizi dinliyordu "beni aldatttığın gün bile canım yanıyordu lan benim ömrumden ömur sökuyolardı!" Dedi "mert her gece ömrumden ömur gidiyo zaten benim!" Dedim ve kitabımla çantamı alıp çıktım

Ağlayarak eve yürüyordum yağmur yağıyordu
Yağmurla tanışmıştım papatyaylada tanışmıştım mert gökyuzuydu bense yıldız

Keşke olabilsek.