Doktor Balkin

1.Bölüm

Annem,teyzem ve ben küçük bir kasabada yaşıyorduk. Atalarımızdan kalan bu arsa babamdan bize kalan tek hatıraydı.

Babamı 8 yaşındayken kaybetmiştim. Babam ameliyata girerken bir tane abla bana gülümsemişti,ben o gülümsemenin etkisiyle sakinleşmiştim.

O iğne ile babamın canının yandığını düşünmüştüm.

"Bu iğne onun canını yakmaz değil mi abla?"dedim titreyen sesimle.

"Bu iğneyi vurduğum zaman canı yanmayacak ablacığım."diyerek küçük kıza gülümsemişti.

Dayısı ile babasının iyleşmesi için dua ediyorlardı. Babası onun için her şeydi.

Dayısı kayınbiraderine bir şey olacağına hissetmişti ama yanındaki küçük kıza sezdirmemek için elinden geleni yapmıştı.Çünkü Balkin'in babası nın hastalığı ilerlemişti ve bu ameliyatı olması bile onun canını kurtarmayacaktı. Bunu bile bile belki bir umut kızıyla mutlu olacağını düşündü.

"Ben büyüyünce doktor olacağım." dedi kararlıkla minik Balkin dayısına.
Dayısı bunu geçici heves zannetti.

"Peki,ne doktoru olacaksın Balkin?" dedi dayısı minik Balkin'in yanına eğilerek.

"Şu abla gibi olmak istiyorum."dediğinde minik Balkin'in anestezi uzmanı olmak istediğini anlamıştı.

"Şu sana gülümseyen abla gibi mi olmak istiyorsun?"diye sordu.

"Evet,o abla gibi olacağım." dedi minik Balkin kararlıkla.

Saatler geçmişti ama babası gelmemişti...

Ben senin hep yanındayım,kızım,demişti babası. Bunu hatırlayınca küçük kız ağlamıştı çünkü babası yanında değildi.

Babası yoktu,gelmeyecekti ve artık anılarda kalmaya mahkum olacaktı...

"Baba!"diye bağırdı küçük kız çocuğu ama babası gelmemişti.

🥽🥽

Balkin kafasını dersten zorlukla kaldırmıştı.

Sofraya oturmuş olmasına rağmen hala ders çalışıyordu. Bir taraftan ise kendisine verilen yemeği yemeye başladı.

"Bu arsayı satalım."dedi teyzesi çünkü işleri hiç iyi gitmiyordu.

"Bu arsa bize atalarımızdan kaldı,nasıl satayım söyler misin Hatice?"dedi annesi.

"İşler kötü biz iflasa sürüklenmeden satalım." dedi teyzesi haklıydı çünkü iflasa sürüklenebilme ihtimalleri vardı.

"Anne,satalım burayı ve şehire taşınalım. Böylelikle doktor olduğumu görebilirsin."dedi Balkin çünkü en iyi lise şehirdeydi.

"En büyük pay benim."dedi teyzesi.

"Hayır,benim hakkım çünkü bu arsada benim emeğim çoktur."dedi annesi.

Balkin kavga çıkacağını anlayınca kulağını tıkadı ve derse devam etti.

-İstanbul

Genç, kendi adının asılı olduğu pankartı okudu.

Okul birincisi Pamir Çelik yazıyordu pankartın üstünde. Sakince gülümsedi çünkü yine başarılı olmuştu.

Arkadaşı Kaan'a ise bunun şerefine bir fotoğrafını çekmesini istedi.