"အလုပ္ထြက္စာ"

စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ စာအိတ္ကိုေဖာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟန္နီက အလုပ္ထြက္စာတင္ထားတာပဲ။

အတြင္းေရးမွဴးျဖင့္ အေခၚလႊတ္လိုက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ ဟန္နီက သူ့ထံသို႔မ်က္ႏွာေသျဖင့္ေရာက္လာသည္။

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တြင္ ကြဲရာေသးေသးေလးကိုျမင္ေတာ့ သူ့ရင္ထဲဆစ္ကနဲ။ 

မ်က္ႏွာေတြေခ်ာင္က်သြားေသာ ခ်စ္ရသူက သူ့မ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္ပင္ေမာ့ၾကည့္မလာပါ။

"အလုပ္ထြက္စာတင္ရဲတဲ့သတၱိကိုခ်ီးက်ဴးတယ္"

ႏႈတ္ဆက္ေနသည့္သူကေတာ့ေခါင္းပင္ေမာ့မလာပါ။

"စာခ်ဳပ္ကိစၥကိုေမ့သြားတာလာ ေရွ႕ေနကင္မ္ ခင္ဗ်ားမွာေရြးစရာမရွိဘူး က်ဳပ္က ေနဆိုခင္ဗ်ားေနရမယ္"

အၾကင္သူကဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲႏႈတ္ခမ္းအားဖိကိုက္လိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကုလက္သီးဆုပ္လိုက္မိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြပဲ့ကုန္မွျဖင့္ကြား။

"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ေခါင္းမာမေနနဲ႔ မင္းေမ့ေနမွာဆိုးလို႔ေခၚၿပီးတကူးတကသတိေပးတာ သြားလို႔ရၿပီ"

ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ဆိတ္ၿပီး မြန္းၾကပ္စရာေကာင္းလြန္းသည့္CEO ႐ုံးခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

သြားထိုင္ေနက်ျမစ္ကမ္းနံေဘးကိုေရာက္ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားကအလိုလိုစီးက်လာသည္။

 မိုးသဲတဲ့ေန႔။ 

သူ့ေဘးမွာထိုင္ၿပီး ဘီယာေသာက္ေနတဲ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။

 တစ္နည္းအားျဖင့္ စည္းကမ္းေဖာက္ရတာကိုႀကိဳက္တဲ့နတ္ဆိုးေကာင္။

"အရင္ခ်ိန္ေတြျပန္သြားခ်င္လိုက္တာ..."

ဟန္ျမစ္ကမ္းနံေဘးတြင္ စက္ဘီးပတ္စီးေနေသာဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ စုံတြဲမ်ား။

သာယာလိုက္တာ..။

ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္ၿပီးေငးေနရတာေလာက္ရင္နာဖို႔ေကာင္းတာရွိမယ္မထင္ဘူး။ 

Loading.. [COMPLETE]Where stories live. Discover now