🍁ခင်များ or ပုစိ🍁
တနေ့တနေ့ ဂျောင်ကုကြောင့်ပဲခေါင်းခြောက်နေရတာ...တခါတလေလဲ အိမ်သာ ပြန်ပြေးချင်တော့တယ်...
"ကြီးကြီး ဂျောင်ကုရော.."
"သူ့အခန်းထဲမာ ထင်တယ်..."
"ဟုတ်..."
"စာပြမလို့လား..."
"ဟု ကြီးကြီး..."
"သည်းခံပေးပါနော် ဂျီလေး..."
ဟူး....သည်းခံနေလို့ပေါ့ ကြီးကြီးရယ် ....
"ဟုတ်..."
.........
"ဒေါက်...ဒေါက်...."
"ဝင်ခဲ့ လော့မချထားဘူး..."
အထဲက အသံပေးလိုက်တာနဲ့ ဂျီမင် တံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။
"ဘာလုပ်နေတာလဲ..."
"အိပ်နေတာလေ..."
"လာခဲ့..."
"အိပ်ယာထဲ လာသင်..."
"Jjk..."
"မလာချင်ဘူး ပျင်းတယ်.."
"ငါ့အကြောင်း သိတယ်နော်..."
"ကျုပ်အကြောင်းလဲ ခများသိပါတယ်.."
"သတောင်းစား...အ့..."
စိတ်မရှည် စာအုပ်ဆွဲကာ သူအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လှမ်းကာ တက်ချိန်..မသာက ခုန ဒူးကိုထောင်ပြီ အိပ်နေတာ လူလာမှ ခြေထောက် ဆန့်ပလိုက်တာ..ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဟန်ချက်က မထိန်နိုင်တော့ဘဲ သူပေါ်လှဲကျသွားသည်။
"ဒီမာ ပုစိ ခင်များကို ကြိုပြောထားမယ်...
ကျုပ်ကို ကိုင်တွယ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သေချာလား....
မသေချာဘဲ လာမထိနဲ့ မီပါပွင့်သွားမယ်...
သနညးလို့ အလျော့ပေးထားတာ လူလေးကပိစိနဲ့ ကျုပ်ကို အထင်မသေးနဲ့..."
လဲကျလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ခါးလေးက ဆွဲဖက်ကာ တပတ်လိမ့်ပြီး အပေါ်က အုပ်မိုးလျက် ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။ သို့သော် ငနဲက....
"ပြောလို့ဝရင်လဲ ဖယ်တော့..."
ဖြဲခြောက်လဲ မကြောက် ဘယ်လို ဟာလေးမှန်းကို မသိတာ....
"ကျစ်..ခများ..."
"ဖယ်...မင်းကိုယ်လုံးကလေးတယ် သတောင်းစားရဲ့ ပိတ်ကန်လိုက်ရ..."
