SîNE / Kan Dava Serisi /

12.Bσ̈ℓϋм

❝Kitapta geçen kişi kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur. ❞
...

Ölüm hükmünün adı ata kanunu olmuştu. Berdêl ölüm demekti. Başkalarına çıkış yolu olan bu kanun kurban edilenlere ölümden beterdi. Ya bunu görmüyorlardı yada görmek istemiyorlardı. Peki ya kararı veren mi suçluydu yoksa kararı uygulayan mı? Asıl suçlu söz hakkı tanımayandaydı... İşte Zerdanın anlamadığı buydu. Annesi bu kıza söz hakkı tanımıyordu. Sorsa Roja zaten masumdu. Oğlunun ölümüne sebep olan anası babasıydı. Ona söz hakkı tanımamışlardı ve buda onu ölüme itmişti. Herkes günahlarına bir keçi arıyordu. Annesi de bulmuştu. Fakat Zerda buna müsaade etmemeye kararlıydı.

❛Sen haddini iyice aşarsın Zerda. Evlat diye düşman doğurmuşum. Okul okumuşsun lakin büyüklerine nasıl davranacağını öğrenememişsin!❜

Annesinin sözleri karşısında gülümsedi Zerda. Böyle olmayı istemezdi ama bu onların eseriydi. Onlar onu buna zorlamışlardı.

❛Gittiğim yerde dediler ki büyüklerin ta çocukluktan çocuklarına örnek teşkil etmesi gerekiyormuş. Sizler bana iyi örnek olamamışsınız demek ki napalım?❜

Zerda annesini iyice sinir ettiğini görünce tabakları alarak Roja ya döndü.

❛Sen gel benimle kızlar toplar sofrayı. ❜ dedi.

Genç kız önce Zerdaya daha sonra göz ucuyla kaynanasına baktı. Öfkeli bakışları üzerinde görünce sofraya döndü.

❛Ben toplasam daha iyi olur.❜ dedi.

Zerda merhametle baktı kendinden küçük kıza. Küçüktü ama nasıl davranması gerektiğini iyi biliyordu. Düşmanı da olsa aldığı terbiyeyi bozmuyordu.

❛Roja dediğimi yap ablacım gel benimle.❜

Roja Gewher hanımağanın sessizliği üzerine Zerdanın dediğini yaptı. Sofradan bir kaç bişey alarak peşinden mutfağa ilerledi. Gewher hanımağa sessizliğini korudu. Eğer uzatsaydı Zerda yerli yersiz konuşmaya devam edecekti. Dili pabuç kadardı. Daha sonra haddini bildirmeyi kafasına not ederek ani bir hışımla odasının yolunu tutu. Bu bir yenilgi değil geri adımdı. Genç kız Zerdayla mutfağa girince kasıklarında hissettiği ağrıyla yüzünü buruşturdu. Acıdan kıvranırken bile dik durması gerekiyordu. Zerda koluna dokununca yüzünde ki acıyı gördü.

❛İyi misin?❜

Roja bu durumdan yeterince utanırken birde yakalanmak istemiyordu bu yüzden hemen kendini toparladı.

❛İyiyim.❜ dedi.

Daha sonra bir şeylerle uğraşmaya başladı. Zerda onu tutup sandalyeye oturttu.

❛Bir şeyler yapmak zorunda değilsin Roja. Anneme boyun eğmeyi bırak. Henüz burada ki ikinci günün. Sen şimdiden bütün ipleri annemin eline verirsen köleden farkın kalmaz. ❜

Durdu ve Rojanın yüzünde ki masum ifadeyi izledi Zerda. Gözlerinde bir tedirginlik vardı. Yüzünde acısını gizlemeye çalışan bir ifade. Dudakları titrekti. Bakışları ürkek.

❛Biliyorum çok zor. Tanımadığın insanların içindesin. Ahlaklarını doğru dürüst bilmiyorsun. Belki de Ahlakları ahlakınla denk bile değil ama şimdiden silahlarını kuşanmalısın. Annemden ve ağabeyimden korkma. Korku insanı sindirir.❜

Genç kızın gözleri dolunca Zerda omuzlarını düşürdü.

❛Roja seni sindirmelerine korkuyla beslemelerine izin verme ablacım. Ben ailemi tanıyorum. Sen sustukça huzursuzluk çıkmasın kaderim bu kabullenmeliyim dedikçe daha fazlasını isteyecekler...❜