02

25 2 1
                                    

Everyone was gathered in the Gymnasium. Excited to know who is the owner of this school. I am already inside and I'm having a hard time looking for Yanna.

Sabi niya naman kahapon sa chat na pupunta siya. But where is she? Wala pa naman akong makita na familiar faces para doon maki upo.

I sighed heavily. I decided to wait her nalang sa labas ng Gymnassium. My phone beep and I immediately get it from my bag without looking at my way.

I gasped when I bumped into someone. I stilled. Oh my. Sana hindi ako pagalitan ng nakabangga ko. “I—I'm s—sorry” I said apologetic while my eyes is looking at the ground.

I waited seconds when no one is answering me. Itinaas ko ang aking ulo upang sana makita ang nakabangga ko when I saw no one. Ha? Sigurado akong may nabangga ako. Confused, I looked around. Students are having conversation everywhere with their friends probably.

Wala naman akong nakita na pwede kong makabangga kaya pinagsawalang bahala ko nalang. Chinat ko nalang si Yanna kung nasaan na siya.

Azaria Madeline Parian:
Where are you?

Yanna Melendez:
Nasa entrance nako, san ka?

Azaria Madeline Parian:
Dito sa may gilid ng entrance. Makikita mo naman ako agad. Bilisan mo nalang, mapupuno na yung upuan sa loob. Mahihirapan tayong makapasok.

Yanna Melendez:
Nakita na kita. Hehe.

After reading the reply of Yanna I put my cellphone on my bag while patiently waiting. “Tara na, sorry natagalan kasi akong maghanap ng susootin ko.” napatango nalang ako bago nagpatangay sa kanya sa loob. Ang hilig niya talagang kumaladkad sa akin.

The program has already started when we got in. Nagsasalita yung emcee sa harap pero hindi pa rin kami nakakahanap ng mauupuan namin. Buti nalang may nag offer ng seat nila.

“Good morning Trazonians. Are you ready for this program!?” the emcee asked. Making the students scream loudly.

Throughout the program ay nakaupo lang ako. I'm bored. I roam my eyes inside the gym. I am already hungry but I can't go out. Kailangan ko pang makisiksik para lang makalabas. I just sit there nalang with my tummy growling.

Minutes had passed and I can't na talaga. I'm really really hungry na. Tumayo nalang ako na ikinalingon ni Yanna sakin. “San ka punta?” Yanna asked. “Labas lang ako. Bibili lang ng makakain, nagugutom na kasi yung dragon sa tiyan ko.” I answered shrugging. Kinailangan ko pang ilapit ang bibig ko sa tenga niya.

Yanna nodded. “Ingat ka. Baka masaktan ka, makikisik ka pa naman. Bili mo na din ako Mountain Dew.” Tumango lang ako bago nagsimulang humakbang palabas.

I heard the emcee introducing the heir of the owner of this school. “But of course, let's not forget the one and only son of Mr. and Mrs. Donovan who is always on our back if we need support. Let's all welcome, Mr. Giovanni Alar—” hindi ko na natapos narinig ang sinabi ng emcee ng nasa labas na ako.

I am surprised na soundproof yung Gymnassium. Kasi hindi naririnig dito sa labas. I shrugged, continuing my walk. I'm hungry so let's feed the dragon in my tummy.

Para akong naglakbay ng ilang araw bago ko narating ang Canteen. Bumili nalang ako bago ko kinain.

After how many minutes, I went back to Gymnassium holding a mountain dew. Hindi naman ako nahirapan kaya nakarating agad ako sa upuan ko.

Tapos na siguro ang program kasi nakita kong naglalabasan na ang ibang studyante. “Juice ko, Azaria. Sayang wala ka kanina.” Yanna beamed beside me. I stared at her, confused.

The Ruthless Man's WeaknessWhere stories live. Discover now