Helloo sugerlerim...yeni bir hikayeyle karşınızdayım. Hikayenin uzun bir konusu yok. Ama tutarsa erken final yapmam... Şimdi bölüme geçelim...🩷
................................................................
⚔️
"Gökçe şu mallara eyi bakasın. Atama, mahçup etmeyesiniz beni"
"Hatunum siz merak etmeyin. Bizzat ben alâkadar olurum. Haddime değildir ama birşey sormak isterim"
Kadının çekingen tavrıyla Gonca fazla resmi davrandığını düşündü. Ve bir dost edasıyla elini kadının omzuna koyup okşadı.
"Diyesin Gökçe, sen benim yârenimsin. Bir derdin var ise her daim varım, bilesin"
Kadının samimi tavrı az da olsa Gökçe'yi rahatlatmıştı.
"Orhan Bey, geçen benden birşey istedi. Ama ben münasip olur mu bilemedim."
Gonca iyice meraklanmıştı. Başını salladı yavaşca devam etmesini istedi.
"Eee"
"Eee, şey istedi. Bu halıların kervanları Moğol'dan geçermiş. Bacısı da gidermiş. Ondan sebep bacısına yârenlik etmemi istedi."
Gonca bu denilene pek şaşırmamıştı. Gökçe ile Fatma'nın cami kursundan ahbap olduğunu bilirdi.
"Eee sen ne dedin"
"Ben Gonca Hatun'un yâreniyim. Ondan izinsiz birşey edemem dedim."
Gonca biraz düşündü. Ona umutla bakan kız onay ister gibiydi.
"Peki sen ister misin?"
Bilirdi istediğini ama yâreninin de onun gibi açık sözlü olmasını isterdi. Ondan sebep duyması gerekirdi.
"İsterim hanımım ama sizin rızanız tabiki daha mühimdir"
Kadın aldığı cevaptan memnundu.
Yârenin açık sözlüğu hoşuna gitmişti.
"Eyi, hep böyle açık sözlü ol. Gidebilirsin"
Kadın bunu der demez yâreni sevinçle kadına bakmış başıyla onaylamıştı.
"Ne vakit geçer bu kervan"
Gonca kızın hevesini görünce içi açılmıştı.
"Bugün hanımım"
Dedi kadın heyecanla
"Eyi o vakit, ben senin işlerini hallederim. Sen gidebilirsin"
Gonca'nın bunu demesiyle kadın ciddiyetini korumaya çalıştı. Giderken arkasını dönüp kocaman gülümsedi.
"Çok soğolun hanımım"
................................................................
⚔️
Alaeddin, divana ilerlerken arkadan gelen kardeşinin sesini işitti.
"Ağabeyim, vazifeden dönersin bana haber vermezsin hemi"
Ardını döndüğünde sahte bir sinirle ona bakan kardeşini gördü. Arkasını döndüğü gibi onun boynuna atlatan kardeşine sarıldı.
"Oyy benim gülbacım."
Dedi adam sevinçle.
"Yorgundum, bacım kusuruma bakmayasın. De hayde divan bizi bekler."
Adam gülümseyip bacısının elini tutup içeri götürdü. İkili gülüşe gülüşe içeri girerken Orhan geldi.
"Bacım bana böyle gülmezsin darılırım ama"
Fatma, abisine yaklaştı.
"Kusura bakmayasın abi, Alaeddin abimi ayrı severim bilirsin ama seni de severim"
Fatma hınzırca gülerken Orhan, Fatma'yı gıdıklamaya başladı.
"Alaeddin abii kurtarasın beni"
"Bırakasın bacımı Orhan bey" arkadan koşarak gelen Halime, Orhan'ın bacağına yapıştı.
Onlar gülüşürken kapının açılmasıyla ciddileştiler.
"Desturrr Osman Beyy"
Boran Alp' ın konuşmasıyla herkes hazır ola geçti.
Osman Bey ardında Rabia Bala ve Malhun ile birlikte girdiler.
"Evvela oğlum hoşgelmişsin. Muzafferliğinin nişanesi olarak Atronos gayrı senin mülkündür. Hayırlı olsun"
Malhun bundan haberdar değildi. Bala oğluna bakıp gülümseyince Alaeddin elini göğsüne koydu.
"Sağolasın beyim, varolasın. Siz nasıl isterseniz"
Orhan desteklercesine omzuna bir iki defa vurunca Malhun sertçe Orhan'a baktı. Halime ve Fatma mutlulukla birbirlerine baktılar. O sırada Malhun araya girdi.
"Beyim, Atronos'un fethinde Orhan'ımın o kadar hakkı vardır."
Bu dediğiyle herkesin gözü ona döndü.
Osman Bey elini kaldırdı.
"Sen ne vakittendir benim kararımı sorgularsın hatunn!"
Bu dediğiyle Orhan ile Malhun birbirine baktı. Orhan sus dercesine anasına bakıyordu.
"Alaeddin'im benim yiğit evladım olmayaydı. Onların arasına sızıp bilgi getiremeyeydi. Ne Orhan ne atam Gazi Ertuğrul ne de ben o kaleyi alamazdık."
Alaeddin, Bala'ya baktı. Babası uzun zamandır ilk defa onu savunurdu. Alaeddin 3 yıldır orada çaşıttı. 3 yıldır Alaeddin Olcaytu'nun yanında kendini belli etmeden birçok şey başarmıştı.
Germiyanlarsa Kütahya'dan 2 yıl önce Söğüt yakınlarındaki Uç Pazar'a gelmişti.
Çoğu kişi 2 aydır Alaeddin'den haber gelmeyince öldüğü dedikodularını dahi çıkarmıştı. Bala ise yıllardır evlat hasreti çekerdi. Halime ağabeyine pek düşkündü. Fatma'da çok düşkündü. Halime 14 yaşındaydı. Fatma ise 17 yaşında genç bir kızdı.
Osman, Orhan'a döndü.
"Oğul, sen beni bilirsin. Seni es gecmem ben seninde emeğin çoktur. Ondan sebep Kite'de senindir evlat mülkün hayrolsun"
Orhan bunu duyunca gülümsemişti.
Anasına döndü kınarcasına baktı. Malhun umursamazca başını çevirdi.
Bala onun bu tavrını görünce sinirlensede bişey demedi. Tek dileği evladıyla hasret gidermekti.
Divan bittiğinde Alaeddin tek tek Osman, Bala ve Malhun'un elini öptü.
Malhun burun kıvırsada elini verdi.
Herkes tek tek divandan çıkarken Halime, Orhan ve Fatma tek tek etrafını sardı Alaeddin'in. Bala ile son kez sarıldı.
Bala Osman Bey'le bişey konuşmak için çıktı.
"Ohh benim agabeyim gelmiş. Bidaha gidersen küserim" dedi Halime dudak büzerek Alaeddin kucağını açtı. Halime hızlıca kucağına yerleşirken Fatma kıskanmıstı.
Alaeddin bunu farkedince diğer kolunu açtı. İkiside kolunun altındaydı. Orhan Alaeddin'le tokalaştı tekrar oda sıkıca sarıldı kardeşine.
"Fatma bacım senin kervanın gidecek hayde."
"Ağabey, Gökçe gelirmiş bilirmisn Gonca Hatun izin vermiş"
Bunu diyince Orhan şaşırmıştı. Alaeddin'se tanımadığı kişilerin adı geçtiğinden anlamazca baktı.
"Yakup beyin kızı bitigde yazmıştık ya buraya geldiler diye."
Bunu diyince başını sallamakla yetindi Alaeddin.
Bilmezdi ki sevdasından öleceği hatundur.
Evet ilk bölüm bitti düşüncelerinizi merak ediyorum.
Oy ve yorumlarınızi bekliyorum sugerlerim...🩷
Diğer bölüm ne zaman gelir bilmem...
Normalde bayram sonrasıydı fazla ısrarlara dayanamadım..
Seviliyorsunuzzz..
