I lost myself once again! I smiled with my teeth showing. I chuckled! I almost laugh at them. 

I just know one thing... I am happy. I am damn well enjoying this moment and I know for sure that I'll keep this moment and cherish it to the future. 

Wow...You're not my boyfriend, Iñigo Miguel, but you already made me experience lots of first times. 

"Thank you," I said, shyly. They looked at me and beamed. Binalik nung girl kay Miguel 'yung phone at nagpasalamat si Miguel sa kaniya. 

"Ate, may i-aairdrop ako!" Kinikilig na sabi nung isa. Kumunot noo ko but I willingly obliged. Tatlo silang may inair drop sa akin. 

Miguel took a picture of them while I was just few inches behind Miguel. Their group of friends looks so cute. They all looked so wonderful. I hope their friendship never lose its shine. Ang saya nilang tignan. 

We thanked each other then left the arena. Miguel was just walking beside me... wala siyang sinasabi at ganoon din ako. Hindi ko kayang basagin ang katahimikan. I can still feel my heart racing so fucking quickly! Nanginginig din ang kamay ko. Sana hindi niya mapansin ang kahit ano. 

Wala sa sarili akong sumunod kay Miguel hanggang sa makarating kami sa parking. Ang dami pa ring tao. Sobrang lala rin ng parking. Medyo walang tao sa parte kung saan naka park 'yung sasakyan ni Miguel. 

He stopped walking noong nasa likod na kami ng sasakyan niya so I stopped too. I looked up to him curious. 

He tried to talk pero hindi niya agad natuloy. Hinintay ko siya ng ilang segundo. 

"Traffic pa masyado." I nodded, agreeing. "Dito muna tayo?" I smiled then nodded. 

Ilang minuto kaming parang tangang nakatayo rito na hindi nagsasalita o gumagawa ng kahit ano para mabasag ang katahimikan. Okay lang naman. I don't mind being in silence. I'm very fond of silence even with Miguel. It's comforting. 

"Did you enjoy?" He asked with his shaky voice. 

"Yeah," mabilis at paos kong sagot. Nagtinginan muna kami bago kami tumingin sa kung saan. Tumahimik tuloy kami ulit. Isa isang nawawala ang mga sasakyan pero marami pa rin naman ang natira. 

"I'm sorry I didn't greet you good morning first. I was... kinda busy looking for a last minute ticket," he explained. My forehead was creasing as I look at his face na mukang batang nag eexplain sa kasalanan niya. 

I smiled a little. "No prob. Not a biggie." 

Silence enveloped as once again. "Paano ka pala nakakuha ng ticket?—" 

"You look so pretty. I mean you're pretty—" We said in chorus pero mas nauna akong natigilan. 

My heartbeat was yet again to race. 

Ano bang gusto mong gawin, Miguel? 

Bakit mo ako ginaganito? 

I enjoyed talking to you for months already and that is something! Hindi ako 'yung tipo ng tao na matagal ang attention span. I easily lose interest with people but with you? Paano mo nagagawa sa akin 'to? 

"Ah.. last week pa sana ako merong ticket kaso wala, e.. kaya ayon naghanap ako kanina if may makukuha pa ako and I surprisingly got a good one for me." Tumango lang ako. 

Huminga siya ng malalim kaya tinignan ko siya. He did breathing exercise at saka ngumiti sa akin. 

I think I am already used to that smile. Sa tingin ko ay hahanap hanapin ko na 'yon. 

"Anyway," he whispered at mabilis na pinindot 'yung car key niya. May kinuha naman siya sa backseat kaya lumingon muna ako kung nasan 'yung mga sasakyan at kung sobrang traffic pa ba. Marami naman na ang nakaalis pero marami pa rin kami ditong naiwan. Nasa may dulo nga lang kami ni Miguel. 

Escape of Sweet CinnamonWhere stories live. Discover now