မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင္း ေလး

ျမကို မလိုလားေသာ အရပ္အဝန္းမို႔ ေန႔လည္စာလည္း မစားျဖစ္။ မူပိုင္ ျပန္မလာမခ်င္း အခန္းထဲတြင္သာေနမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားလိုက္သည္။

" က်ဳပ္ျပန္လာၿပီ ေဒၚေဒၚ "

" လြမ္းေနတာ "

ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာသည့္ ေဒၚေဒါ့္ကိုယ္လုံးေလးအား ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားမိသည္။ ပါးျပင္ေပၚရွိ သနပ္ခါးရနံ႔ေတြ ၊ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ပိေတာက္ပန္းရနံ႔ေတြႏွင့္ ေဒၚေဒၚရဲ႕ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးမွာ ေရာေထြးလို႔ေန၏။

" တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနလား ေဒၚေဒၚ "

" တစ္ေယာက္တည္း‌ေနရလည္း မပ်င္းဘူးဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိေနခ်င္တာေပါ့ ဒါလင္ရယ္ "

" က်ဳပ္ေကာပဲေလ ၊ ေဒၚေဒါ့္အနားမွာ ေကာနဲ႔ကပ္ထားသလိုကို ရွိေနခ်င္တာ "

" အပိုေတြ "

" လိုေတာင္လိုေနဦးမွာ "

က်ဳပ္ကသာ ကပ္တြယ္ခ်င္ေနသူပါ ေဒၚေဒၚရယ္။ ဒီေလာကမွာ ခင္ဗ်ားမရွိလို႔ မျဖစ္တဲ့အထိ က်ဳပ္က မေဝးခ်င္သူပါ။ ေလာဘဟာ အကုသိုလ္ဆိုရင္ ဘယ္ငရဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ခုန္ဆင္းရဲပါ၏။ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ေဒၚေဒၚ မရွိလို႔မျဖစ္ေပ။

မနက္ကတည္းက စတင္ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးစေလးသည္ ၿငိမ္းသြားဟန္ မရွိေပ။ ဧည့္ခန္းထဲ၌ ျမရယ္၊ မူပိုင္နဲ႔ အုပ္ထိန္းသူဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးရယ္ အတူရွိေနၾကသည္။

" တီခ်ယ္ ေျပာမွာကို ေသခ်ာနားေထာင္ ပိုင္ "

" က်ဳပ္လူအေၾကာင္းကလြဲရင္ ႀကိဳက္တာေျပာပါ "

" မဆိုးစမ္းနဲ႔ ပိုင္ "

" ဒါက လိမၼာရမဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ တီခ်ယ္ "

ေဒါသတႀကီးျဖင့္ တီခ်ယ္ ထရပ္လိုက္ေသာ္လည္း မူပိုင္ကေတာ့ ေသြးေအးစြာျဖင့္ အထိုင္မျပတ္ေပ။ ထို႔အျပင္ နံေဘးရွိ ေဒၚျမရံျခယ္ရဲ႕ လက္ဖမိုးေလးကိုလည္း အုပ္ကိုင္ထားေလသည္။

" ဘယ္ကလာမွန္း မသိ ၊ ဘယ္သူမွန္း .. "

" မလိုဘူး တီခ်ယ္ "

" ဘာ "

" ဘယ္ကပဲလာလာ ၊ ဘယ္လိုပဲလာလာ က်ဳပ္အတြက္ အေရးမႀကီးဘူး။ က်ဳပ္လူက ေဒၚျမရံျခယ္ ျဖစ္ေနဖို႔ပဲ လိုတာ တီခ်ယ္ "