Jestem jak cień, płynący,
Wpadam i wymykam się.
Przez życie snuję się, bezszelestnie,
Wciąż obecny, a jednak niewidzialny.
Wędruję po świecie, bez celu i granic,
Przemierzam przestrzenie, jakby to były tkanice.
Widzę i słyszę, ale nie jestem zauważalny,
Jestem tylko cieniem, nieistotnym, nieodgadnionym.
Czasem zdarza się, że ktoś mnie dostrzeże,
Ale to tylko chwilowe, ulotne przebłyski.
Jestem tu i tam, ale nigdy na dłużej,
Bo jestem jak cień, nieuchwytny i niepewny.
Ale wciąż istnieję, choć nie do końca realny,
Może nie jestem widoczny, ale jestem częścią tego świata.
Jestem jak cień, niepozorny i nieznany,
Ale też tajemniczy i niezapomniany.
