İntikam Ateşi

10. Lunapark

Haklıydı adam anladığım kadarıyla sporcuydu. Fit bir vücudu vardı. Saçları kahverengiydi, gözleri ise uzaktan ela görünüyordu. Burnu siviriydi dudakları ise dolgundu. Yanında ki adam yani Atahan ise, simsiyah saçları vardı. Saçları Kısa Wolf cut kesimdi. Burnu arkadaşı gibi sivri, dudakları Belin'nin dudakları gibi kan kırmızısıydı. Teni ise yine Belin'nin teni gibi bembeyazdı. Gözleri hafif çekikti. Boyu ise yanında ki arkadaşı ile neredeyse aynıydı. Taş çatlasa 190 falandı. Arkadaşı gibi onunda vücudu fitti. Kol kasları giydiği kıyafetten belli okuyordu. Atahan  Can gibi simsiyah giyinmişti. Yanında ki çocuk ise açık renklerde giyinmişti.

"Bir gün karşına çıkarım demiştim. Ve daha dememin üzerinden bir gün geçmesine rağmen karşılaştık." Dedi Atahan.
"Evet şans işte." Dedi Belin.

Ataha'nın arkadaşı Beline yaklaştı bizde Belin'e yaklaştık. Belin bizi hazırlamıştı ve bize döndü.
"Bunlarsa benim kardeşlerim. Yağmur, Aybike ve Can."
Belin beni kardeşleri arasına almıştı. Kendimi yanlız hissetmekten korkuyordum ama Belin'nin dediklerinden sonra istemsizce gülümsedim.
Atahan bize baktı.
"Memnun oldum."
"Bizde Memnun olduk." Dedi Aybike.
"Bende Atahan buda en yakın dostum Burak."
Çocuğun adı Buraktı.
"Memnun oldum gencolar."
"Bizde memnun olduk." Diye yanıtladı Aybike.
Burak Aybike'ye gülümsedi, Aybike'de Burak denen adama gülümsedi. Sanırım Aybike Burağa, Burak'ta Aybike'ye aşık olmuştu.

"Kusura bakma senin geldiğini görmedim. Biraz dikkatim dağılmıştı. Bir sorun yok değilmi araçta?" Diye sordu Atahan.
"Sanırım yok." Dedi ve hala durduğu yerden Belin'e baktı.
"Bir bak istersen."
"Bakarım sonra."
"Peki. Telefonunu verir misin?"
Atahan şaşırmıştı. Elini cebine attı ve telefonunu çıkardı.
Belin telefona kendi numarasını yazdı.
"Eğer bir sorun varsa lütfen ara. Hasar ne ise öderim. Tekrardan kusura bakma." Dedi.
"Tamam." Diye yanıtladı Atahan.

"O zaman iyi akşamlar."
"İyi akşamlar." Dediler.
Belin arkasını döndü arkasından bizde onu takip ettik ve arabaya bindik.

Hepimiz Belin'e bakıyorduk. Ona baktığımızı fark edince nefesini sesli bir şekilde verdi.
"Yağmuru almadan önce sahilde oturuyordum. Yanıma oturdu. Öyle konuşmaya başladı." Dedi.
Aybike:
"Yanlız yanında ki çocuk iyiymiş." Dedi.
Hepimiz Aybike'ye öldürücü bakışlar attık. Aybike hepimize gözünü devirdi ve taksinin camından dışarıyı izlemeye başladı.

Belin taksiyi çalıştırdı ve bu sefer dikkatli bir şekilde park ettiği yerden çıktı.

İstanbulu uzun zamandır gezmemiştim.
Taksiyi uygun bir yere park ettikten sonra Beyoğlunun sokaklarında gezinmeye başladık. Her fotoğraf çekinelim yerde fotoğraf çekindik ve artık karnımız çok acıkmaya başladığı için kendimizi bir restorant'da bulduk. Hepimiz istediklerimizi sipariş ettik ve ortaya öylesine sohbet açtık.
"Keşke Eylül teyze'de gelseydi." Dedi Can.
Belin:
"Bir daha ki gelişimizde onuda getiririz."
"Buraya gelirse kesin sarhoş olup geçen gittiğimiz restoranta ki gibi kovulurduk." Diye yanıtladı Aybike.
"Ne?" Dedim ve gülmeye başladım.
"Kadın sarhoş oldu sonra ona bakan adamın tekinin başında içki şişesi kırdı." Diye yanıtladı Can.
"Kadını adamın elinden zor kurtardık."
Duyduğuklarımdan sonra ilk önce şaşırmıştım sonra ise kahkahalarım tüm restorantı doldurdu.
Gülmeye devam ediyordum ama kolumda hissettiğim el ile önce irkildim sonra ise arkamı döndüm. Arkamda gördüğüm yüz ile gülüşüm hemen soldu.

Arkamda ki kişi Merve idi.
"Yağmur? Konuşabilir miyiz?"
Sandalyedemden yavaşça kalktım.
"Ne işin var senin burada? Hala nasıl utanmadan benimle konuşabiliyorsun?"
"Yağmur sadece bir kaç dakika konuşacağız."
"Defol git! Seninle konuşacak bir şeyim yok benim. Biraz onurun, gururun varsa bir daha karşıma çıkmazsın. O çok sevdiğin orospu çocuğuna da bunları iletirsen sevinirim." Dedim. Merve hala arkamdan yalvarıyordu. En sonunda dayanamadım ve garson çağırdım.
"Bu hanımefendiyi tanımıyorum ve beni geldiğimden beri rahatsız ediyor. Ya onu buradan çıkarın ya da polis çağıracağım."