Ne kendime yeterli,
ne de onlara kederliyim.
Sadece bir tutam zannedilen,
tüm hislerimi izah idi nişangâh'ım.
Anlayıp ince olana idi tüm sevgim;
her hareketimde hissedene idi tüm vaktim.
Fikirlerin uyuşmazlığı değil;
birbirimizi çekmek idi beklentim.
Saygıyı gözünde ard etmek sandın sevgiyi,
emin sandın kendini sever iken;
o kara gönlümü...
Geriye tepince afir sandın kendin gibi olmayanı;
besledin o küçük nefreti irâden'de.
Anlım'da yazana merakın bu muydu haliyle?
Ne arzular ile yaklaştın meğersem;
o soluk ruhuna ben yaş olurum dedin!
Islattığın ise ruhumdan ziyade,
göz altlarım idi bu kanaâtte.
Herkesler kimse gibi geliyor;
hissedenler çakma misali el veriyor.
Sığ çukurlar evim kadar âşina,
betondan evim yabancı bir patika.
Kötümserliğim mazeret sanılır,
bileceklerini iyi kavrayan bu insan oğluna!
