တစ်ဦးတည်းသောချစ်ဇနီး(ကျန်း​ကျန့်)

အစောပိုင်းတွင် ကျန့်ရီက ကျန်းကျန့်အား လောင်းကစားအိမ်မန်နေဂျာဖြစ်ရန် ပြောထားသည်က သူက ကျန်းကျန့်အား ကျေးဇူးတင်၍ဖြစ်ကာ သူ့ထံမှ တစ်ခုခုလုပ်ပေးလာရန် မမျှော်လင့်ထားသော်လည်း ယခုတွင်ဖြင့်.....။

“ညီအစ်ကိုကျန်းက လောင်းကစားအိမ်ကို စီမံခန့်ခွဲမှုကို စိတ်ဝင်စားပါသလား"

ကျန့်ရီက ကျန်းကျန့်အား လောင်းကစားအိမ်ကို စီမံခန့်ခွဲခိုင်းခြင်းက မမျှော်လင့်ထားသော အံ့အားသင့်သွားစေမည့်အရာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု တွေးမိလျက် မေးလိုက်လေ၏။

“သခင်ကြီးကျန့်က နောက်ထပ်လောင်းကစားအိမ်တစ်ခုဖွင့်ဖို့ စိတ်ဝင်စားပါသလား"

ကျန်းကျန့်က မေးလိုက်သည်။

ကျန့်ရီက ရုတ်တရက် တုံ့ဆိုင်းသွားပေ၏။စီရင်စုမြို့က အလွန်ကြီးနေရုံသာ။သူသာ နောက်ထပ်လောင်းကစားအိမ်ဖွင့်လိုက်ရင် သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးကို ပြိုင်နေသလိုဖြစ်မသွားဘူးလား။

“ဒီလောင်းကစားအိမ်က လူဆင်းရဲတွေနဲ့သက်ဆိုင်မှာမဟုတ်ပေမယ့် လူချမ်းသာတွေအတွက်ပဲ...ဥပမာပြောရရင် ဇီး သစ်ခွ ဝါးနဲ့ဂန္ဓမာပန်းတို့လို ကတ်တွေ သုံးလို့ရတယ်"

ကျန်းကျန့်က ဆို၏။

ကျန်းကျန့်က သာမန်လူအုပ်စုများမှ ခက်ခက်ခဲခဲရှာထားရသည့် ပိုက်ဆံအားယူရန်က အဓိပ္ပာယ်မဲ့သွားမည်ဖြစ်၍ သူက လူချမ်းသာများအတွက်သာ လောင်းကစားအိမ်တစ်ခု ကောင်းမွန်စွာဖွင့်ထားသင့်သည်ဟု ခံစားရလေ၏။ကျန်းကျန့်က ယခင်က ထိုကာစီနိုကြီးကြီးများအား မြင်ဖူးလေရာ ယင်းတို့အကြောင်းစဥ်းစားမိပြီး အချို့အား ပြောပြခဲ့သည်။

ကျန့်ရီက ချက်ချင်းပင် လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးလာပြီး:"အကြံကောင်းပဲ"

လူဆင်းရဲများအတွက် များစွာသော ကြေးပြားများက အလွန်အဖိုးတန်သော်လည်း ချမ်းသာသူများအတွက်က မထူးခြားလှပေ။ထိုသူတို့က မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ဘဲ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတစ်ခုအားဝယ်ရန် ငွေစရာချီထောင်ချီ သုံးလိုက်သည်ပင်။