Berdel | Roza

2. Bölüm

Merhaba arkadaşlar, Nasılsınız?
Arkadaşlar yorum yapar mısınız ve tabiki yıldıza da basmayı unutmayın🥺
Çok şey istemiyorum ki okuduğunuzda yıldıza basacaksınız, bir de satır arası yorum.. Siz şimdi unutursunuz bu yüzden şimdi yıldıza bas ve okumaya başla🤍

~~~

"Senin düğünün için geldim."

Babaannem neyden bahsediyordu? Ne düğünü?

"Babaanne ne düğünü? Benim niye haberim yok." diye konuştum. Benim haberim olmadan ne düğünüydü ya!

"Unutmuşturlar." Tam gidecekken kolundan tuttum.

"Babaanne ne unutması ya ne evliliği. Anlatır mısın artık. Benim niye haberim yok ya." Kolunu çekti.

"Abin düşmanımızın kızını kaçırdı. Ya ölüm ya da berdel olması gerekiyordu. Aşirettekiler de berdel istedi. Şerwan aşiretinin ağası Azad Şerwan ile evleneceksin." deyince başımı iki yana salladım. O adamı duymuştum. Çok sert,  hatayı asla affetmeyen, acımasız, gaddar, namını tüm Mardin'e duyurmuş biriydi.

"Ama babaanne..." Gözlerim dolmuştu bile. Ağlamamam gerekiyordu.

"Aması yok sen evlenmezsen kardeşin Zilan evlenir. Daha 18 yaşında evlenmesine göz yumacan?" Diye konuştu babaannem.

Hayır Zilan daha 18 yaşında. Onun hayalleri vardı ve o öyle zalim bir adamla yapamaz.

Ya sen? Hadi yaptın diyelim senden çocuk isterlerse ne yapacaksın?

Bilmiyorum ama tek bildiğim bir şey var. O da ben evlenmesem Zilan evlenecek.

"Yarın düğün alışverişi yapacaksınız." Babaannemin konuşmasıyla arkamı dönüp odama çıktım. Kapıyı kilitleyip yatağa uzandım ve tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Bu düğün ne zamandan beri planlanmıştı. Babam beni bunun için mi buraya çağırmıştı? Peki neden bana söyleme gereği bile duymamışlar?

Ben evlenmek istemiyordum ki!. Hele ki düşmanımızla asla!

Bir süre geçtikten sonra kapım çaldı. Abimdi bu. "Güzelim kapıyı açar mısın? Konuşmamız gereken konular var." Konuşulacak ne kaldı ki? Kızı kaçırdığında hiç mi bizi düşünmedin, hiç mi benim kardeşim orda nasıl yaşar demedin?

"İstemiyorum abi. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var. Lütfen gider misin?" Diye konuştum. İstemiyordum. Kimseyle konuşmak istemiyordum.

"Canım bir kapıyı aç. Sana anlatacağım lütfen." diye ısrar etti. Gözyaşlarımı sildim ve gidip kapıyı açtım. Abime bakmadan arkamı dönüp tekrar yatağıma geçtim. Abim ise arkamdan içeri girip yanına oturdu ve konuşmaya başladı.

"Özür dilerim Roza." Özür dileyince hiçbir şey geçmiyor. Ben ona annemin emanetiydim ama onun gözünden çıkardığı ilk kişi oldum.

"Ben sevdim Roza. Gerçekten çok sevdim." Diye konuştu. Hemen ona döndüm.

"Abi sevdin diye kaçırmak zorunda mıydın? Gidip isteseydin." diye konuştum.

"Vermezlerdi. Üstüne de Berfin'i istemediği biri ile evlendirirlerdi."

"Sende çareyi kaçırmakta buldun öyle mi?" Diye sordum yalandan gülerek.