"ဒီမှာ ခင်ဗျ"
ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသော အသံနှင့်အတူ
မိမိပုခုံးကိုလာ ပုတ်သောလူကြောင့်
ချန်းယောလ် ထိုလူစိမ်းကိုအမြန်လှည့်ကြည့်လိုက်မိပေသည်။
ဆွယ်တာအညိုကိုဂျင်းဘောင်းဘီရှည်နှင့်တွဲဝတ်ထားပြီး Walkman ကိုနား ထောင်နေပုံရသောသူက နားကြပ်ကိုချွတ်ထား ပေသည်။နဖူး ပေါ်ဝဲကျနေသောဆံစ တွေက သူ့မျက်ဝန်းတွေကိုပင်ဖုံးနေပေ၏။သူ့ကြည့်ရတာ ငယ်သေးသည့်ပုံမို့ မိမိကျောင်းသားတွေထဲကလားဟူသော အသိကချန်းယောလ်ကိုလှုပ်ခတ်လာပေသည်။
"ကျွန်တော်ကိုသိလို့လား "
ချန်းယောလ်မေးလိုက်သောအခါ ထိုလူငယ်လေး၏မျက်ဝန်းများကဝိုင်းစက်သွားပေသည်။သူ့ကဆံပင်တွေကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုချလာ ပေ၏။သူ့မျက်ဝန်း များက စိတ်ပျက်သွားပုံပင်။ချက်ချင်းကို အကြည့်တို့က ပြောင်းလဲသွား ပေ၏။ပြောင်ရှင်းသွားသောမျက်နှာလေးကြောင့် ချန်းယောလ် ထိုလူကိုမှတ်မိသွား ပေသည်။ဟိုရက် က စက်ဘီးနှင့် ဝင်ချိတ်သွားသော အရိုင်းအစိုင်းလေးပင်။အခုလည်း ဘာတွေလာရှုပ်မလို့လဲ မသိ။သူ့ကိုမြင်လိုက်ရသည်နှင့် အလိုလိုစိတ်ခံစားချက်တို့ကမကောင်းတော့ပေ။
"မျက်နှာအမူအရာက ချက်ချင်းကြီးပြောင်းသွားတာဆိုတော့ အခု မှတ်မိသွားပြီ ထင်တယ် ။အဲ့တာလည်း ကောင်းပါတယ်။ဦး သာ မေ့လိုက်ရင် ကျွန်တော်ကြေကွဲရမှာ ။မတွေ့ရတာကြာပြီနော် ဦး ။ဒဏ်ရာတွေရောသက်သာရဲ့လား "
ပြုံးရွှင်ကာမေးလာသောသူကမသိရင် ကိုယ်နှင့်ပခုံးဖက်ပေါင်းလာသော ငယ်သူငယ်ချင်းလိုစတိုင်နှင့်ဖြစ်ပေသည်။ကြေကွဲရမှာထိုစကားက မိမိကိုလာရွဲ့လိုက်သလိုပင်။ဝင်တိုက်မိသည့်နေ့ကတည်းက မတွေ့ရတော့သည်မို့
ချန်းယောလ် ထိုကောင်လေးကို မေ့သွားခြင်းဖြစ်ပေသည်။
"ဒီမှာ ဦးလို့ခေါ်ရလောက်အောင် ငါကမအိုသေးဘူး။ ပြီးတော့ မင်းနဲ့စကားပြောဖို့ ကိုယ်တို့ကအဲ့လောက်ထိ ရင်းနှီးမနေဘူး ဟုတ်ပြီလား "
ချန်းယောလ် စီတန်းထားသောတိတ်ခွေများဆီသာ အကြည့်ကိုပြန်လည်ပို့လိုက်မိ၏။ဖြစ်နိုင်ရင်
ဒီကောင် လေး အမြန်ထွက်သွား လေ ကောင်းလေ ဖြစ် ပေသည်။သို့ သော် တစ်ခါတစ်ရံ အထင်နှင့်အမြင်က ပြောင်းပြန်အချိုးကျ ပေ၏။
🌟🌟ep8🌟🌟
Start from the beginning
