Son Melodi

1. bölüm

! UYARI !: +18, ARGO VE DAR GÖRÜŞLÜ AİLE(LER) İCERİR
---------------------------------------------------------

Ben Alça Sezer Şeliman, kendi Dünyasının başrolü olan Alça Sezer. Her klasik bir günüm gibi sabah 07.00 da uyandım. Uyanır uyanmaz tuvalete elimi yüzümü yıkamaya geçtim. Dişimi fırçalamadım açıkçası yemek yedikten sonra dişimi fırçalamaya geçicektim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra yemek hazırlamaya geçtim.
Yemeğimde 1 haşlanmış yumurta, birkaç zeytin, bir kaç domates ve bir kaç peynir kullandım.

Ailem uyanmadan önce  evden uzasam iyiydi. Hızlıca kahvaltımı yedikten sonra aynı şekilde tuvalette gittim. Elimi yıkadım ve unutmadan dişimi fırçaladım. Odama geçtim. Deodorant sıktıktan sonra okul formamı giydim.
Saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra hafif bir makyaj yaptım. Makyajımda maskara, dudak kalemi ve lip balmı ele aldım.

Mor jbl kulaklıklarımı taktıktan sonra ceketimle çantamı alıp çıktım. Ailemin yüzünü bile görmeye dayanamıyodum. Asansörün düğmesine bastıktan sonra 5. kata gelmesini bekledim. Asansör 7. kattan gelene kadar telefonum çalmıştı.

Arayan: Abim.  Tek bana destek  çıkan kişi oydu. Şuan Ankarada doktorluk yapıyordu. Kendi ailesini bile kurmuştu. Her zaman abimi bu konuda örnek almışımdır. 2 çocuğu ve muhteşem karısıyla sefa sürmekte. Ne kadar gitmek istesemde okulum her zaman engel çıkartıyodu. Zoraki bir şekilde bu okulu kazandım. Ama üniversitede Ankaraya gidicem.

Abime asansöre bineceğim hakkında mesaj attım. Evet asansör yavaş geliyor çünkü 25 yıllık bir evde kalıyoruz. Asansöre bindim. Dosyalarımdan en sevdiğim şarkı olan No.1, Melek Mosso - Hiç Işık Yok açtım. Asansör inene kadar mırıldandım:
"Beni uzak tut yaralı kalbimden
Kanatır kırarım üzerim tek bakışta"

Asansörden indim. Otobüs durağına doğru yol aldım. Müzik kapanınca bu sefer Kaan Tangöze-Bekle dedi gitti açtım. Bu şarkıda çok depresyona giriyorum. Okuldaki herkes  yine doluştu. Okulun popüler kız grubuda  doluştu. Bu grup Nisan, Irmak, Tomris, Ela ve Sudan oluşuyodu. Ve sonunda okulun popüler erkek grubu giriş yaptı. Evren, Buğra, Kağan, Teoman, Ege ve Giraydan oluşuyodu. Teoman benim küçüklük aşkımdı.

Neyse otobüs geldi. Herkes her zamanki yerini aldı. Tomris Teoman'ın yanında yer aldı. Ege Nisan'ın , Ela Buğra'nın, Irmak Kağan'nın, Su tek ve Giray ile Evren oturuyordu. Bense her zamanki gibi ayakta durmaya mahkum kalmıştım. Giray'ın bana baktığını hissettim tam arkamda olduğu için sanki arkaya doğru bakarmış gibi yapmaya karar verdim.

Arka tarafa bakar gibi yaptığımda sezgilerimin doğru olduğunu anladım. Tam ne bakıyosun gibi kafamı sallıycakken anladığımı anlayınca bana bakışını çekti. Göz devirerek önüme döndüm. Gerçekten kaşınıyo. Her neyse internetim olmadığı için dosyalarımdan dinliyorum bu arada. Şarkı yine bitti bu sefer The Neighbourhood- Sweater Weather açtım.

Bir kaç dakika sonra okulumuzun karşısındaki durağa geldik. Herkes yavaş yavaş inerken ben hep sonlarda iniyordum. Yine aynı şey oldu. Bu sefer en sona Giray ile ben kaldık. Giray'ın bakışlarından korktuğum için hızlıca kaçmak istedim. Fakat ben çıkmadan bana "Alça!" diye seslendi. "Bak hiç bir şey göründüğü gibi değil ben dalmışım, rahatsız olduğunu fark edince  bakışımı çektim. Gerçekten çok özür dilerim ama istersen kendimi affettirmek için istersen sana kantinden bir şeyler ısmarlamayabilirim."  "İstemez, hem özür dilemene bile gerek yoktu. Bir daha bana bakma ve konuşma yeter."diyerek otobüsten hızlıca indim.

Arkamdan bakakaldığını hissettim. Hızlı adımlarla okula doğru yürüdüm. Reddetmemin sebebi şu sıra kimse ile konuşmak istemediğimden. Ailem şu sıra bana kafayı taktığı için hiç kimseyle konuşusasım yok. Ki zaten okulda ucube diye tanınanlardan biriydim. Giray ise okulun yakışıklı, sportif, müzisyen ve yakışıklı çocuğuydu. Ben ise sadece gitar çalan, kitap kurdu, çalışkan, ucube ve çirkin kızdıydım.