ချုံဟွေ့က အသိအမှတ်ပြုဟန်ဖြင့် ခေါင်းညှိတ်လိုက်ရင်း ပြောသည်။
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် … နောက်ကျနေပြီ … အနားယူတော့လေ … ”
ရွှယ်လင် : “…” ခင်ဗျားသာမလာရင် ကျွန်တော် ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ။
သို့သော် ဤကဲ့သို့ စကားဆယ်ခွန်းမှ တစ်ခွန်းသာ ပြောလေ့ရှိသော သူအား ကတ်သီးကတ်ဖဲ့ သွားပြော၍မရချေ။ ရွှယ်လင်က တစ်ဖက်လူ ထွက်ခွာသွားသည်အထိ စောင့်ဆိုင်းပြီးနောက် အိပ်ပျော်နေသော စနစ်ကို နှိုးလိုက်သည်။ “စနစ် … မြန်မြန် ထတော့ … ”
စနစ်က ကောင်းစွာ အိပ်မောကျနေ၏။ ရုတ်တရက် သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ရွှယ်လင်၏ ချီမခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် ခဏတာ ရုန်းကန်နေလိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မေးလာ၏။
“ဘာဖြစ်တာလဲ …”
ရွှယ်လင်၏ အမူအရာက နစ်မြုပ်သွား၏။
“မင်းမှာ အချက်ပြစနစ်လေးဘာလေး မပါဘူးလား … ”
“ဒါက … ပိုင်ရှင်ရဲ့လုံခြုံရေးကို မြှင့်တင်ပေးဖို့ သေချာပေါက် ပါတာပေါ့ … ဒါပေမယ့် ဒီကမ္ဘာက စဦးကမ္ဘာဖြစ်တာကြောင့် ကျွန်တော် အများကြီးသုံးလို့မရသေးဘူး … ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က အရမ်းအသုံးဝင်ပါတယ် … တကယ် … ” ထိုစကားအားလုံးသည် ရွှယ်လင်၏ လျစ်လျူရှုခြင်း ခံလိုက်ရသည်။
“ဒါဆို မင်းဘာလို့ ချုံဟွေ့ ရောက်နေမှန်းတောင် မသိရတာလဲ … မင်းက ဝက်သေတစ်ကောင်လို အိပ်ပျော်နေတာလေ … ”
ရွှယ်လင် စနစ်အား အလွန်စိတ်ပျက်နေလေပြီ။ “ညသန်းခေါင်ကြီး ငါ့မှာလန့်သေတော့မလိုပဲ ...”
စနစ်သည်လည်း လန့်သေတော့မတတ် ဖြစ်သွား၏။ : “ဘာ … စစ်သူကြီးက ဒီမှာလား … ”
ရွှယ်လင် : “…” မေ့လိုက်ပါတော့ … လုံးဝသုံးစားမရတာပဲ …
စနစ်က အိပ်ရာပေါ်ပတ်ပြေးရင်း ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်သည်။ : “ဒါက ပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲ …”
ရွှယ်လင် လက်ကို ဝေ့ယမ်းကာ ပြောလိုက်၏။ “မေ့လိုက်တော့ … မင်းကို အားကိုးလို့မရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်မှမဟုတ်တာ ...”
Chapter 8
Začať od začiatku
